|
|
Οι παρακάτω σχέσεις και έννοιες προκύπτουν και εισάγονται με το κοινό λεξιλόγιο στο βιβλίο "Η Θεολογία της Επιστήμης"
(©2000 ISBN 960-385-019-5)
για να περιγράψουν ένα πλήθος διαφορετικών φαινομένων και να εκφράσουν
γνωρίσματα όλων των πραγμάτων. Με λογικούς συλλογισμούς προέκυψαν σχέσεις και ιδιότητες, που με διαφορετικούς όρους θα αναγνωρίσουμε στο χώρο της Φυσικής. Διαστρεβλωμένους όρους της Φυσικής, που απέκρυπταν την πραγματικότητα, λόγω της αυθαίρετης διαφοράς στην ετυμολογία και του αυθαίρετου νοηματικού προσδιορισμού από τυχαίες εμπειρικές παρατηρήσεις. Όχι μόνο απέκρυπταν αλλά εμφάνιζαν μία λανθασμένη εικόνα ολόκληρου του κόσμου και σε όλους του επιστημονικούς χώρους.
Πολλά από όσα γράφθηκαν σε εκείνο το βιβλίο -χωρίς τις ευκολίες που προσφέρει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και χωρίς την ενημέρωση από το Ίντερνετ- θα κατανοηθούν και θα εκτιμηθούν όταν θα γίνει ευρύτερα γνωστή η φυσική ερμηνεία για τη διατήρηση της δομής και της ενέργειας του Σύμπαντος. Τότε, θα γίνει αντιληπτό πόσο μακριά είχε δει ο συγγραφέας όταν έδωσε στο βιβλίο τον τίτλο "Η Θεολογία της Επιστήμης".
|
"Ενιαία θεωρία περί χρόνου, χώρου, ύλης και Διάνοιας"
και
"Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου και της Σχετικότητας της Ενέργειας"
είναι και υπότιτλοι του βιβλίου
 . (βλ. και σ196-7)
"Αρχή της σταθερότητας της Συμπαντικής Ποιότητας" και "Αρχή του Τελειωμένου Χρόνου"
(πιο εύστοχη και ευρύτερη από την αρχή διατηρήσεως της ενέργειας ή της ύλης, σ149, 183, 196,
269)
"Ο πιο έμμεσος τρόπος αλληλεπίδρασης"
"φορείς της έμμεσης αλληλεπίδρασης" ή "φορείς της εμμεσότητας" (ύλη, σ129, 139, 140...158, 161, 172, 203, 272, 273)
"ελάχιστη στιγμή που γίνεται το Σύμπαν"
και "μέγιστος συνολικός χρόνος"
"σχετική αρχή του χρόνου"
(ύλη, χώρος,
Τmin
και Τmax 141, 153, 197, 280)
"άμεση και έμμεση αλληλεπίδραση" (αποφεύγοντας τη λέξη δύναμη, 124-134)
"έμμεσα πράγματα" (δηλαδή υλικά, εξωτερικά. Εύκολο να ξεκινήσουμε αποκαλώντας τα "έμμεσα πράγματα", όμως στην πορεία αποκαλύπτεται η σχέση της εμμεσότητας με την ύλη...124-134, 141, 178)
"Συμπαντική υποστιγμή" (μεταξύ
ορίων, 153, 154, 273)
"στιγμές πολλαπλάσιες της ελάχιστης" (261)
"ελάττωση ή στιγμή στην ενέργεια του χώρου" ή "ελάττωση και στιγμή στη ροή της ενέργειας"
(ύλη και κίνηση,
σχετική έλλειψη ενέργειας, 179, 182, 188, 274)
"στιγμές ελάττωσης και αντιστάθμισης της ενέργειας" (ύλη, κίνηση, πεδία, ταλάντωση 185, 189, 198)
"ελάχιστη και μέγιστη απόσταση" (προκαθοριστικά όρια μήκους, 174, 176, 186, 197, 198)
"Οι αρχικές ελαττώσεις στην ενέργεια του χώρου, δηλαδή οι αρχικές χρονικές στιγμές ροής του συνολικού χρόνου"
(ακτινοβολίες σ184)
"σταθεροποιημένος τρόπος επηρεασμού"
και "σταθεροποιημένη αλλαγή" (ταλάντωση, στάσιμο κύμα, γρήγορη επαναφορά 158, 164, 117, 151-153, 212, 213, 274)
"απώλεια χρόνου και ενέργειας από την ταυτόχρονη συνολική του χώρου" (σχέση
της ύλης με το χώρο, με τη ροή ενέργειας
και με στιγμές ελάττωσης της ενέργειας 185)
"διακοπή της αμεσότητας" (πιο φιλοσοφικά....
η αρχή του χρόνου και της δράσης με τους φορείς της εμμεσότητας,
οι οποίοι υπάρχουν με τη μορφή υλικών σωματιδίων, 181, 185, 186)
"ταυτόχρονη χωροενέργεια"
(η "ροή" ενέργειας προς την ύλη και η βαρύτητα,180, 182, 183, 186, 189, 190-199)
"Ο χώρος είναι ο κοινός χρόνος" (τα μέγιστα κοινά όρια για την αλληλεπίδραση,
ταυτόχρονη παρουσία για όλα τα υλικά πράγματα, 171)
"χώρος με όρια και διεύθυνση" (αφού ο χώρος έχει όρια και δεν είναι άπειρα ευθύς, σκέφτηκα ότι η χωρική απόσταση είναι μαζί και διεύθυνση και ο χώρος είναι σφαιρικός. Με τα όρια ήθελα να πω "πεπερασμένος"
και με κατάληξη την αρχή, 173)
"ο εξωτερικός, σχετικός και δυνατός χρόνος, δηλ. η απόσταση" (174)
"ασταθής προσδιορισμός" (το τυχαίο,
χωρίς αναίρεση της αιτιοκρατίας 131, 132)
"προτεραιότητα πραγματοποίησης και προϋπάρχοντα χρονικά όρια" (πιθανότητα και σχέση της με τα χρονικά όρια, 162, 163, 270)
"επαρκής αιτία" "ελλιπείς αιτίες" "έμμεσα αποτελέσματα" "έμμεσοι τρόποι αλληλεπίδρασης"
(αποδοχή ελλιπών και συμπληρωματικών αιτιών και αποτελεσμάτων με πολλαπλή αιτία, 128, 129, 270)
"Για να υπάρχει αλληλεπίδραση (ή διαφορά χρόνου) πρέπει να υπάρχουν πράγματα, τα οποία δεν είναι η επαρκής αιτία του εαυτού τους"
(Τόσο απλές σκέψεις... μπορούν να οδηγήσουν σε απίστευτες ανακαλύψεις, 133)
"Συνολικό είναι και μερικώς είναι" (Ξεπέρασμα της αντίφασης Είναι-Μη Είναι με αποκάλυψη της σχέσης τους, κάτι που ο Χέγκελ επέτυχε με την έννοια του "γίγνεσθαι", χωρίς να αποκαλύψει την εξ αρχής σταθερή σχέση τους. Μερικές φορές προσπάθησα να εκφραστώ με τις παραδοσιακές
έννοιες για να δείξω που γινόταν κάποιο λάθος και για να γίνει πιο εύκολα το πέρασμα στο δικό μου τρόπο έκφρασης. 107-114)
"Συμπαντική Εσωτερικότητα και αυτοεννόηση" "αυτοτελής και κοινός Εαυτός μας" "κοινή ουσία και άμεση διανοητική αρχή"
(Θεός, 217, 243, 246-8, 336, 337, 388)
"Έμμεσος επηρεασμός της άμεσης αυτοεννόησης" (Αντίληψη και διάθεση. Με το ίδιο λεξιλόγιο που περιέγραφα όλα τα πράγματα μπόρεσα να εκφραστώ ακόμα και για ψυχικά φαινόμενα και να τα ενοποιήσω με το κυρίαρχο γνώρισμά τους. 82, 83, 250, 255, 256, 260,
277)
"Ζωή χωρίς την ύλη σημαίνει ζωή χωρίς έμμεσες ή εξωτερικές αλληλεπιδράσεις"
(Με το ίδιο αφηρημένο λεξιλόγιο προκύπτουν λογικά τα ίδια συμπεράσματα για τα ψυχικά φαινόμενα, με αυτά που μας δείχνει η κοινή εμπειρία. Σύμπτωση;
246, 247, 277)
"Η πάντοτε προηγούμενη αρχή της ενότητας, της αμεσότητας και της ποιότητας στις έμμεσες-υλικές αλληλεπιδράσεις των αρχικών τρόπων της εμμεσότητας"
(Ο Θεός,
το Σύμπαν ολοκληρωμένο και ά-μεσο, 276, 336, 337)
"Με δέκα κοινές έννοιες περιγράφεται και εξηγείται όλο το Σύμπαν και ταυτόχρονα αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητά του, από μια γενική άποψη που δε φαίνεται να κατευθύνει σε όλες αυτές τις συνέπειες ενώ, θα περιμέναμε πολλούς τόμους φυσικομαθηματικών σχέσεων και τη βοήθεια του ηλεκτρονικού
υπολογιστή, για να τις καταλάβουμε" (Ίσως να έχω υπερβάλλει, όμως δεν έχω σφάλλει σ280)
* Ο αριθμός σελίδας αναφέρεται στο τυπωμένο βιβλίο
|
Είναι απίστευτο και άξιο απορίας, πως με
τη μεγάλη άγνοια, την ακαλλιέργητη και χωρίς ειδίκευση
διάνοια, κάποιος μπορεί να αξιώνει και να αισιοδοξεί, ότι θα
απαντήσει σε μεγάλα ερωτήματα και θα επιτύχει μεγάλες ανακαλύψεις! Για τα οποία ακόμα δεν
έχει δοθεί οριστική απάντηση, ενώ επί χιλιάδες χρόνια
έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες από πολλούς κορυφαίους
στοχαστές και επιστήμονες. Είναι εύκολο να καταλάβουμε
πώς γίνεται αυτό. Η μεγάλη άγνοια φθάνει ως το σημείο να
μη διανοούμαστε, ότι αυτά τα ερωτήματα έχουν βρεθεί στο
επίκεντρο της προσοχής των άλλων. Ότι έχουν γίνει
κοπιαστικές και μακροχρόνιες προσπάθειες, ότι
χρειάζονται κάποιες ειδικές γνώσεις, ότι θεωρούνται
μεγάλα και δύσκολα και φθάνει στο σημείο, να αμφιβάλλουμε για
την αξιοπιστία όσων δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Έτσι,
με τη μεγάλη άγνοια και την ημιμάθεια μπορεί κάποιος να
ξεθαρρέψει, να τολμήσει, να αναζητήσει, να ελπίσει ότι
θα βρει, να στοχαστεί με απεριόριστη τη φαντασία, χωρίς
να βάζει προϋποθέσεις και μπορεί να υποστηρίζει τα πιο
παράδοξα. Άλλωστε, με την ίδια άγνοια δεν ξεκίνησε ο
άνθρωπος να οργανώνει τη ζωή του μέσα στη φύση και να
επιδιώκει τους σκοπούς του;
Αντιθέτως, ένας πολύπλευρα καλλιεργημένος
και καλά ενημερωμένος άνθρωπος ή ένας εξειδικευμένος με την ωριμότητά
του μπορεί να θεωρεί αδιέξοδη μία τέτοια αναζήτηση και να μη
στοχάζεται ο ίδιος δημιουργικά. Να του λείπει η
πρωτοτυπία, αυτός να μην ξεφεύγει από τα γνωστά και το
χειρότερο, να αποτρέπει τις προσπάθειες και την
πρωτοτυπία ενός ανειδίκευτου, ανώριμου και
ενθουσιασμένου νέου. Οι προσπάθειες του ανειδίκευτου και
του ανώριμου μπορεί να φαίνονται γελοίες και να
περιέχουν ανοησίες. Δεν βλέπουν όμως, ότι το όφελος δεν
είναι μόνο από το τελικό αποτέλεσμα της αναζήτησης ή από
την επιτυχία μίας ανακάλυψης και την επιβράβευση από
τους συναδέλφους. Η διάνοια κερδίζει από την ίδια την
προσπάθεια να μάθει, να σκεφτεί και να δημιουργήσει. Το
πιο αξιοπρόσεκτο και το θαυμαστό στην περίπτωση του
συγγραφέα της Θεολογίας της Επιστήμης ήταν,
ότι ένας νέος έβαλε μόνος στο επίκεντρο της προσοχής του
τα ζητήματα για το Σύμπαν, το Θεό και την Ηθική και
έκανε την αναζήτηση τρόπο ζωής. Όταν οι άλλοι γύρω του
χρησιμοποιούσαν τη γνώση και την ευφυΐα τους για να
κερδίσουν χρήματα και για να ξεχωρίσουν.
|
|
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
