Η  ΘΕΟΛΟΓΙΑ  ΤΗΣ  ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ;

Ο τίτλος "Θεολογία της Επιστήμης" υπονοεί κάποια αντίθεση προς τη θρησκεία. Εκφράζει ακόμα μια αντίδραση στην προ­κατάληψη, ότι η Επιστήμη δεν εμ­πλέκεται με Θεολογικά και Φιλοσοφικά ζητήματα. Ο όρος "Θεολογία" παραμένει διότι δεν απορ­ρίπτεται η Ύπαρξη του Θεού και αντιθέτως, όπως υπονοεί ο τίτλος, η Ύπαρξή του γίνεται αποδεκτή μετά από ορθολογικό τρόπο προσέγγισης και επα­ναπροσ­διορισμό της έννοιας του "Θεού" μέσα από την ανάπτυξη μίας κοσμολογικής θεωρίας. Υπό μια άλλη έννοια, υπο­δη­λώνεται ότι η Επιστήμη με την Θεολογία δεν έχουν τελείως διαφορετικά ή άσχετα πεδία αναζήτησης.

Διευκρίνιση: Δεν γίνεται αποδεκτή και δεν αποτελεί βάση καμία συγκεκριμένη θρησκεία ή κάποια φιλοσοφική θεωρία του παρελθόντος. Ο συγγραφέας και θεω­ρητικός αυτού του έργου θα αποδεχόταν πιο εύκολα να τον χαρακτηρίσουν "άθεο" παρά να αναμιχθεί σε θρησκευτικές αντι­παραθέσεις ή να γίνει στόχος τέτοιων θρησκευτικών ή αντι­θρησκευτικών αντι­δράσεων. (Βλέπε περισ­σότερα στη σελίδα Θρησκεία & Αξιοπιστία).

Στο βιβλίο εκείνο, το οποίο εκδόθηκε σε χίλια αντίτυπα τον Ιαν. του έτους 2000 (εκδόσεις "Δωδώνη", αριθμός σελ. 448), έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια να απαντηθούν συ­νολικά και "συμπυκνωμένα" τα μεγάλα ζητήματα της Φιλοσοφίας, αποφεύγοντας να βασιστώ σε  έτοιμες απόψεις ή σε προ­ηγούμενες θεωρίες. Ένα πλήθος από τυχαίες και απο­σπασματικές δια­πιστώσεις στην εμπειρία και ένα πλήθος από ξεχω­ριστές εξηγήσεις μπορούν να προκύψουν πιο γρήγορα, πιο εύκολα και όχι τυχαία. Μπορούν μέσα από τη θεωρητική ανάλυση των εννοιών, από την ανάπτυξη και το συσχετισμό λίγων γενικών απόψεων και με τη δυνατότητά μας να γνωρίζουμε όλα τα πράγματα μέσα από την παρατήρηση σχέσεων και ομοιοτήτων στα πλησιέστερα και τα πιο συνηθισμένα πράγματα της εμπειρίας μας. Αυτό επιδίωξα τότε να επιτύχω και να αποδείξω με τη «Θεολογία της Επιστήμης», με την πολυετή, καθη­μερινή και ανιδιοτελή αναζήτηση, χωρίς τις ευκολίες που προσφέρει ο ηλεκτρονικός υπο­λογιστής και χωρίς την ενημέρωση από το Ίντερνετ.

Με το βιβλίο εκείνο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά μία πρωτότυπη κοσμο­λογική θεωρία, περιπλεγμένη με λεπτο­λογίες και με πολλές ασάφειες. Αυτή η θεωρία περί της αρχής του Σύμπαντος έρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη της «Μεγάλης Έκρηξης» και φέρει εύστοχα τον ειδικό τίτλο «Θεωρία του Τελειωμένου (Συνολικού) Χρόνου και της Σχετικότητας της Ενέρ­γειας». Πιο σύντομα -αλλά με κάποια ανακρίβεια-  την ονομάζω Θεωρία του Ταυτόχρονου Σύμπαντος. Πρό­κειται για μία τολμηρή θεωρία, που εξηγεί και περιγράφει με ενιαίο τρόπο την ύπαρξη της ύλης και τη σχέση της με το χρόνο, το χώρο και με την εμφάνιση της Ζωής. Με συνηθισμένο λεξιλόγιο και μέσα από γενικές αρχές κατάφερε να εισέλθει δημιουργικά σε επι­στημονικά ζητήματα, τα οποία παρου­σιάζονται στο χώρο της φυσι­κής από μία δια­φορετική και τυχαία πορεία.

Παράλληλα με την ανάπτυξη της κοσμο­λογικής θεωρίας επιχειρήθηκε η απάντηση στα δύο άλλα κεντρικά και άμεσα σχετι­ζόμενα ζητήματα της Φιλοσοφίας. Η ανά­πτυξη των απόψεων γύρω από το γνωσι­ολογικό ζήτημα (γύρω από το νόημα της γνώσης και για την εξακρίβωση της αξιοπιστίας της) οδήγησε στη συνοπτική διατύπωση μίας εισαγωγικής γνωσο­θεωρίας. Αυτή εξη­γεί τη σχέση της διάνοιας με την αισθη­τικότητα και τη δυνατότητα να γνωρίζουμε πέρα από την πιο άμεση προσωπική εμπειρία μας. (Την ονομάζω  Θεωρία της Αφαίρεσης).

Την αποκαλώ έτσι, διότι όπως εξηγώ, η διάνοια δεν κάνει αφαίρεση γνωρισμάτων από τις εικόνες και δε δημιουργεί τις έννοιες των λέξεων μόνο με συνειδητό και λογικό τρόπο.

Η αφαίρεση γνωρισμάτων και η περι­ληπτική άποψη των πραγμάτων ξεκινάνε από τα ίδια τα αισθητηριακά δεδομένα και αυτό δείχνει, ότι οι αισθήσεις είναι νοητικές ενέργειες με "πρώτη ύλη" από έξω της διάνοιας. Τα πρώτα δεδομένα των αισθή­σεών μας ήδη είναι απο­σπασμένα γνω­ρίσματα και "σύν­τομες" απόψεις των πραγ­μάτων.

Τέλος, η αναζήτηση γύρω από το ζήτημα του προορισμού της Ζωής και για την ανθρώπινη συμπεριφορά οδήγησε σε συλ­λογισμούς για τη θεμελίωση της ηθικής Θεωρίας του Διανοητικού και Εσωτερικού Προ­σανατολισμού, όπως την ονομάζω.

Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και πολύτιμος. Εάν δεν σας αρέσουν οι σπα­ζοκεφαλιές ή θέλετε ν’ αποφύγετε τη χρονοτριβή, εσείς διαβάστε τα πιο εύστοχα και ενδιαφέροντα σημεία. Προσπεράστε όσα είναι ασαφή, δυσνόητα, αδιάφορα και τις λεπτολογίες.  

Αν λάβουμε υπόψη πόσο κοπιάζουμε για να καταλάβουμε και να συγκρα­τήσουμε από μυθι­στορήματα, γύρω από εφήμερα ζητή­ματα και για ασήμαντα πράγματα, τότε δεν θα βρούμε τόσο πολύ δυσνόητη αυτή τη θεωρητική προσέγγιση. Οι ατέλειές της και η ασάφεια, που χαρακτηρίζει τα φιλοσοφικά ζητήματα, δεν πρέπει να επισκιάσουν τις βασικές απόψεις και την πρωτοτυπία αυτής της στοχα­στικής προσπάθειας. Επιπλέον, αν διανοηθούμε, ότι μας προβληματίζει γύρω από διαχρονικά και διατοπικά ζητή­ματα και μας εξηγεί τη σχέση του Σύμπαντος με το Χρόνο και με τη Ζωή, τότε δε θα αξιώσουμε να είναι πιο ευκατά­ληπτο από ένα σχολικό βιβλίο. Σύντομα, όταν θα πρέπει να περι­γράψουν και να εξηγήσουν στο χώρο της επιστήμης την αρχή και την ουσία των πραγμάτων με τις απλούστερες εκφράσεις, περι­ληπτικά, χωρίς μαθηματικά και μαγικές διαστάσεις, δεν θα βρουν πιο εύστοχο και πιο γρήγορο τρόπο να το κάνουν. *

Από την αρχαιότητα έως και σήμερα, πολλοί στοχαστές και φιλόσοφοι με τα σπουδαία έργα τους αντέδρασαν με τον ευφυέστερο και ισχυρότερο τρόπο στις προκα­ταλήψεις, στη μωρία, στην επι­πολαιότητα και στον εγωκεντρισμό. Προ­σέγγισαν μεγάλες αλήθειες, έβαλαν φρένο σε μονό­πλευρες θεωρήσεις και σε ακρό­τητες, ανέδειξαν τον πλούτο του εσωτερικού κόσμου και υπερα­σπίστηκαν έναν φιλο­σοφικό τρόπο ζωής. Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω το θαυμασμό και την αισιο­δοξία μου και μαζί τη λύπη μου για όσους δεν έτυχε ή δεν μπόρεσα ακόμα να μελε­τήσω.

 Η υπεραισιοδοξία μου για τη δυνατότητα της γνώσης δεν αποσκοπεί στην ανάδειξη των δικών μου απόψεων και δεν πηγάζει από άγνοια των προσπαθειών που έχουν γίνει από άλλους στοχαστές και στο χώρο της επιστήμης. Αντιθέτως, πηγάζει από την ανάπτυξή τους, η οποία ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, όταν ακόμα η καλλιέργειά μου ήταν απίστευτα απο­θαρρυντική και ο ίδιος δεν ανέμενα αυτή τη δυνατότητα γνώσης. Με αυτό πάλι, δεν θέλω να πω ότι η δική μου διάνοια επέτυχε να πλησιάσει κοντά στις ζητούμενες μεγάλες απαντήσεις, αλλά ότι αυτή η δυνατότητα υπήρχε στον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων. Γι’ αυτό, θεωρώ από μόνο του πολύ σπουδαίο το γεγονός και μόνο, ότι υπάρχει ιστορικά η Φιλοσοφία. Ακόμα περισσότερο, που στο χώρο της Φιλοσοφίας ο ανθρώπινος στοχασμός επέ­τυχε τεράστια άλματα και έφθασε σχεδόν σε όλες τις πιθανές λύσεις των προ­βλημάτων της.

©2000, ISBN 960-385-019-5

Το πώς γράφθηκε «Η Θεολογία της Επιστήμης» πρόκειται για ένα άλλο πιο ενδιαφέρον βιβλίο...