ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ

<•> Προσπαθούν να αντλήσουν πληροφορίες για το τι γινόταν σε χρόνο που πλησιάζει σε κλάσμα του δευτερολέπτου: σε χρόνο 0,000... μέχρι 42 μηδενικά (αριστερά της μονάδας)! Αν θέλετε να αυξήσουμε το χρόνο και να πούμε 0,000... μέχρι 20 μηδενικά πριν τη μονάδα. Οι αριθμοί αυτοί υψωμένοι σε δύναμη γράφονται 10e-42 sec ή αντίστοιχα 10e-20 sec.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΩΡΑ: Αυτοί οι αριθμοί (χρόνοι sec) αντίστροφα ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΣΕ XΕΡΤΖ. Δηλαδή 1/10e-42 = 10e42Hz και 1/10e-20 = 10e20Hz. Με άλλα λόγια τα κλάσματα του δευτερολ. γίνονται τεράστια νούμερα σε συχνότητα: 10....μέχρι 42 μηδενικά και 10....μέχρι 20 μηδενικά αντίστοιχα. Για να εκτιμήσετε πόσο υψηλές είναι αυτές οι συχνότητες, σκεφτείτε ότι το φως είναι σε συχνότητες που χρειάζεται να βάλουμε κάπου 15 μηδενικά (σε Hertz). Με τέτοιες συχνότητες στη φυσική περιγράφουμε τα ηλεκτρο­μαγνητικά φαινόμενα. Τα η/μ φαινόμενα είναι ποσά ενέργειας h f. Δηλαδή: Ενέργεια = σταθερά h του Πλανκ επί συχνότητα f. Μήπως λοιπόν, αντί να ψάχνουν τι γινόταν στα κλάσματα του sec θα ήταν πιο έξυπνο και λογικό να ψάχνουν πώς ξεκινούν οι διαδικασίες σχηματισμού ύλης από ποσά ενέργειας hf στις μικρο­σκοπικές διαστάσεις; ΥΠΟΨΗ, σύμφωνα με τη γνωστή σχέση λ = c / f  όσο πιο υψηλή είναι η συχνότητα, τόσο μικρότερο είναι το μήκος κύματος (όπου λ είναι το μήκος κύματος, c είναι η ταχύτητα του φωτός και f είναι η συχνότητα). Λοιπόν, χρόνος μικρο-δευτερο­λέπτων πριν από πολλά δισεκατομ­μύρια χρόνια ή ενέργεια των πιο υψηλών συχνοτήτων εδώ και τώρα σε μικρο­σκοπικές διαστάσεις; Να τι ξέφυγε από τους κορυφαίους ερευνητές!

Το αντίστροφο ενός απειροστού χρονικού διαστήματος θα ήταν άπειρη συχνότητα. Όμως έχουμε ξεχωρίσει ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, εξαιρετικά μικρό (μια ελάχιστη στιγμή) όχι όμως άπειρο. Συνεπώς το αντίστροφο 1/x είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός σε συχνότητα (όχι άπειρη). Αν σε ένα μίνι κομπιουτεράκι πράξεων διαιρέσουμε το 1 με έναν μικρότερο αριθμό του 1 (π.χ. 0,02) θα πάρουμε έναν αντίστροφο αριθμό μεγαλύτερο του 1. Όσο πιο μικρός είναι ο αριθμός στον παρανομαστή (με αριθμητή τη μονάδα) τόσο μεγαλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν διαιρέσουμε το 1 με το πιο μικρό χρονικό διάστημα της φύσης (π.χ. 1/0,0....2sec), τότε το αποτέλεσμα θα είναι ένας τεράστιος αριθμός. Μαζί με το μεγάλο αριθμό που θα βρούμε από την πράξη 1/x, στη φυσική αλλάζει και η μονάδα μέτρησης: τα δευτερόλεπτα γίνονται Χερτς. Δηλαδή 1/sec = Hz ή 1/Hz = sec.

Αν, λοιπόν, η ύλη σχηματίζεται με παλμούς, ταλαντώσεις, δια­κυμάνσεις, ρυθμούς και περιοδικές μεταβολές και ΓΕΝΙΚΑ ΜΕ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΥΜΑΤΙΚΑ, τότε επιβάλλεται αυτό να γίνεται στις πιο μικρο­σκοπικές διαστάσεις. Διότι όσο πιο μεγάλη είναι μια συχνότητα, τόσο πιο μικρό είναι το μήκος κύματος. Αν λοιπόν έτσι ξεκινάει ο σχηματισμός της ύλης, με ποσά ενέργειας που πάλλονται και αυξομειώνονται με τους πιο γρήγορους ρυθμούς της φύσης, τότε έτσι θα εξηγήσουμε με δέος ένα πλήθος φαινομένων που γίνονται στον κόσμο με ρυθμό, με αριθμό και περιοδικά.

Αυτή η παρατήρηση έχει ξεφύγει, όχι επειδή δεν γνωρίζουν καλά από φυσική και μαθηματικά, αλλά επειδή έχουν ξεκινήσει προς λάθος κατεύθυνση, με την αντίληψη της μηχανικής κίνησης των σωμάτων! Όμως η φύση δημιουργείται και διατηρείται με μια κίνηση που δεν είναι κίνηση αστρονομική και σωματική, όπως αυτή που μελετούσε ο Νεύτωνας. Είναι κίνηση χωρίς σώματα και τέτοια κίνηση ονομάζεται "κύμα". Ο "κενός" χώρος είναι διαταραγμένος όπως μια ποσότητα υγρού που τρέμει. Αυτή η κίνηση δεν γίνεται επειδή ένα σώμα δεν βρίσκει αντίσταση στην κίνησή του, αλλά ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: Το κύμα δημιουργείται επειδή μια (ομοιόμορφη) ποσότητα (π.χ. θάλασσα) αντιστέκεται στη μεταβολή. Αυτή η κίνηση λοιπόν δεν είναι σωματική κίνηση και στην εποχή μας ξέρουμε ότι στη φύση υπάρχουν τέτοιες ασώματες κινήσεις: Τις ονομάζουμε "ηλεκτρο­μαγνητικές".

Σκεφτείτε κάτι πιο εκπληκτικό, που μέχρι τώρα κανένας δεν είχε εκτιμήσει σαν σημάδι για τη μικροσκοπική αρχή της ύλης, από τον "κενό" χώρο: Σκεφτείτε ότι η ζωή χρειάζεται τις πιο πολύπλοκες και καλά ρυθμισμένες κινήσεις για να δημιουργηθεί και ξεκινάει αόρατα από τις μικρο­σκοπικές διαστάσεις. Ένα αφάνταστο πλήθος σωματιδίων κινούνται -όπως λένε- ασταμάτητα ενώ αυτά τα ίδια τα σωματίδια είναι απο­τελέσματα μικρο­σκοπικών κινήσεων. Και όλα αυτά μαζί συγκροτούν ΕΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ ΜΕ ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΑΡΑΛ­ΛΑΓΕΣ! Θα μπορούσε ποτέ να συγχρονιστούν όλα αυτά τα σωματίδια και οι κινήσεις τους, αν αυτά δεν ήταν στιγμιαία "κυματάκια" μιας κοινής ποσότητας ενέργειας, την οποία εμείς βλέπουμε σαν κενό χώρο;

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ: Δεν μιλάμε για (μηχανικές) κινήσεις όπως αυτές των σωμάτων του Νεύτωνα. Μιλάμε για κυματικές κινήσεις, δηλαδή αυξο­μειώσεις, ταλαντώσεις, διακυμάνσεις, δηλαδή κινήσεις που παλινδρομούν, εναλλάσσονται, επανα­λαμβάνονται, μένουν σαν στάσιμα κύματα και άρα γίνονται περιοδικά, με (ταχύτατους) ρυθμούς, με αντίθετες φάσεις ή συγχρονισμένα και ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ με συχνότητα και με ποσότητες ενέργειας που "κατα­μετρούνται" με μαθηματικές σχέσεις. Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΥΨΗΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ της φύσης. ΟΧΙ ΣΩΜΑΤΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΜΗΚΗ!

ΠΡΟΣΕΞΕ το κλειδί της απάντησης: Μέχρι πρόσφατα, προσπα­θούσαν να δώσουν τις εξηγήσεις για αυτά τα πολύπλοκα φαινόμενα και για την απόλυτη ακρίβεια τους με τους νόμους των σωμάτων του Νεύτωνα και με το “σπρώξιμο” του ενός σώματος στο άλλο. Ενώ η ύλη σχηματίζεται με νόμους της κυματικής φυσικής και η σταθερότητα δημιουργείται από τον ταχύτατο ρυθμό που επανα­λαμβάνονται και συγχρονίζονται μικρά ποσά ενέργειας!