Ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΣΜΟΣ, Η ΥΛΗ & ΤΑ ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η απλή λογική πρόταση που συνδέει τη φιλοσοφία με τα μαθηματικά, η οποία οδηγεί τις απλές εμπειρικές παρατηρήσεις στον επιστημονικό χώρο της φυσικής και στην άποψη της σχετικότητας του χρόνου :

<•> Το Σύμπαν είναι αυτοτελές διότι είναι παρών, αμετάβλητο και “συμπαγές” στα όρια ενός μέγιστου συνολικού χρόνου  -γι' αυτό και “άμεσα” υπαρκτό. Το Σύμπαν ανά Μέγιστη Χρονική Περίοδο είναι πάντοτε το ίδιο. Η ανάπτυξη της φαινομενικά παράλογης και αντιφατικής ιδέας οδηγεί σε απίστευτα λογικές συνέπειες! Ο υλικός κόσμος στο σύνολο του χρόνου είναι πλήρης, άμεσος και ταυτόχρονος (με όλους τους δυνατούς τρόπους) και υπάρχει σχετικά σαν πεπερασμένος χώρος και σαν σταθερή ποσότητα ενέργειας για όσα μπορούν να συμβούν εμμέσως με τους υλικούς φορείς, οι οποίοι υπάρχουν σαν αυξο­μειώσεις αυτής της σταθερής ποσότητας. Έτσι, το (πλήρες) Σύμπαν μονίμως επενεργεί (πυρηνική δύναμη) στα δομικά στοιχεία από τα οποία, αυτό αρχίζει να γίνεται έμμεσα, σχετικά, σαν εξωτερικό και ελλιπές...

Οι φυσικοί δεν είχαν πει ότι δεν γνωρίζουν... είχαν πει ότι δεν υπάρχουν όρια και ότι η μεταβολή μιας σχέσης δεν εξαρτάται από τα όρια της μεταβολής της και από τα όρια σε ορισμένες άλλες σχέσεις! Οι κορυφαίοι φυσικοί και οι ικανοί ερευνητές, πριν αναζητήσουν λύσεις με τα πιο πολύπλοκα μαθηματικά και πριν θέσουν ερωτήματα για τα παράδοξα φαινόμενα δεν σκέφτηκαν τις πιο πιθανές ερμηνείες για τα αδιέξοδα της σύγχρονης φυσικής και δεν χρησιμοποίησαν μερικές από τις πιο απλές σχέσεις της φυσικής. Οποιοσδήποτε με τις γνώσεις ενός μέτριου μαθητή μέσης εκπαίδευσης μπορεί να καταλάβει τις πιο κάτω σχέσεις και να διαπιστώσει τη στροφή στη πορεία της έρευνας και πόσο απλοποιείται η μαθηματική διατύπωση, εάν λίγες θεμελιώδεις σχέσεις είχαν χρησιμοποιηθεί έστω και δοκιμαστικά !

Emax = h fmax = h / Tmin = h c / λmin = Mmax c²                 Mmax = h fmax / c² = h / c λmin

Θεμελιώδης σχέση για την ενοποίηση των φυσικών φαινομένων

Vmax = amin Tmax = amax Tmin

ΑΡΧΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Emax / Emin = Tmax / Tmin                 P = h fmin / Tmin =  h fmax / Tmax  

Από το ξεκίνημα των φιλοσοφικών αναζητήσεών του στη δεκαετία του '80, ένας νεαρός με χαμηλό μορ­φωτικό επίπεδο έγραφε τους παρακάτω συλλογισμούς και καθημερινά έβγαζε τις συνέπειες που επιβάλλονται στα επιμέρους πράγματα, από την αρχική του παραδοχή, χωρίς κανένα μαθηματικό υπολογισμό:

" Όλα τα πράγματα αποτελούν ένα σταθερό σύνολο μέσα στα όρια μιας στιγμής, δεν είναι απειράριθμα, δεν αλληλεπιδρούν με απεριόριστους τρόπους και ο πιο έμμεσος τρόπος που επηρεάζει το ένα το άλλο δεν είναι ατελείωτος ". 139

 

" Η ασυνέχεια και το όριο στη συνεχή εξέλιξη των πραγμάτων είναι αναγκαία συνέπεια και η σχετική αρχή της σταθερότητας του κοινού συνόλου τους ". σελ. 112

 

" Αν το σύνολο των πραγμάτων δεν ήταν μια άμεση αιτία στον εαυτό του, αν δεν ήταν με σταθεροποιημένη ποιότητα (σαν συνολικός Χρόνος), τότε τα λεγόμενα πράγματα δε θ' αποτελούσαν τρόπους μιας κοινής ουσίας. Θα υπήρχαν με απροσδιόριστους τρόπους και απεριόριστες δυνατότητες, σε απροσδιόριστες στιγμές, χωρίς συνέχεια και δε θα μπορούσαν να είναι με μια σχετικά σταθερή και ενιαία ποιότητα, ούτε να έχουν κοινά στοιχεία ". 145

 

" Δεν πρέπει να μιλάμε για την αρχή της διατήρησης της ενέργειας ή της ύλης (δηλ. της αφηρημένης πραγματικότητας), αλλά για την αρχή της σταθερότητας της Συμπαντικής Ποιότητας, η οποία είναι πιο εύστοχη και σαφέστερη ". 149

 

" Η συμπαντική στιγμή δεν αποτελείται από ατελείωτες ή απειράριθμες μικρότερες στιγμές, διαφορετικά το Σύμπαν δε θα ήταν πάντοτε το ίδιο μέσα στα όρια μιας στιγμής ". 153

 

" Υπάρχει ένα μέγιστο χρονικό όριο, η Συμπαντική Στιγμή, η οποία δεν μπορεί να διαιρεθεί απεριόριστα, συνεπώς υπάρχει και μια ελάχιστη στιγμή, από την οποία προκαθορίζονται χρονικά όρια στις έμμεσες (υλικές) αλλη­λεπιδράσεις και στην ουσία στα ίδια τα πράγματα, που υπάρχουν σαν τρόποι αλληλεπίδρασης και έτσι έχουν μια άμεση σχέση με το χρόνο (...) Όλα πρέπει να αλλάζουν με τρόπους που να διατηρείται πάντοτε η ίδια η Συμπαντική Ποιότητα. Δεν πρέπει να μιλάμε για την αρχή διατηρήσεως της ενέργειας ή της ύλης (δηλ. της αφηρημένης πραγματικότητας), αλλά για την πιο εύστοχη αρχή του Τελειωμένου Χρόνου ". 269 

 

" Ο χώρος είναι η ενέργεια στο σύνολο του χρόνου, είναι η τελειωμένη και ταυτόχρονη ενέργεια που αντιστοιχεί στο τελειωμένο χρονικό όριο του Σύμπαντος, ενώ σχετικά αποτελεί τη δυνατότητα της εμμεσότητας, δηλαδή τη σχετική αρχή του χρόνου και του ταυτόχρονου εκ των υστέρων ". 180

 

" Ο χώρος είναι η ενέργεια στο σύνολο του χρόνου και στον ελάχιστο χρόνο αναλογεί μια ελάχιστη ενέργεια και μια ελάχιστη απόσταση " 186

◄ Για να είναι το Σύμπαν πάντοτε το ίδιο και στο ίδιο χρονικό διάστημα μιας μέγιστης περιόδου, πρέπει όλα τα επιμέρους πράγματα με τις κινήσεις τους, να γίνονται με καθορισμένα όρια και όχι προσδιορισμένα μόνο από το εξωτερικό τους.

Σχεδόν 20 έτη μετά, με τη διατύπωση πιο καλά προσαρμοσμένη στο λεξιλόγιο της φυσικής, η προηγούμενη διαπίστωση συνοψίζεται ως εξής: 

Για να είναι το Σύμπαν πάντοτε το ίδιο και στο ίδιο χρονικό διάστημα μιας μέγιστης περιόδου και για να έχει νόημα η αρχή διατηρήσεως της ενέργειας, πρέπει όλα τα επιμέρους πράγματα με τις κινήσεις τους να γίνονται συγχρονισμένα με την ταυτόχρονη δυναμική συμμετοχή του Κοινού Συνόλου τους και από την πλησιέστερη απόστασή του, που σε εμάς φαίνεται από μακριά σαν απουσία του κενού χώρου, ενώ από πολύ κοντά σαν πυρηνική δύναμη. Έτσι, στις μεταβολές επιβάλλονται ελάχιστα min και μέγιστα max όρια: στο χρόνο t και Τ, στο μήκος l και λ, στην ταχύτητα V, στη συχνότητα f, στο ρυθμό μεταβολής της ταχύτητας ±a, στην αύξηση της μάζας M, στη μεταβίβαση της ενέργειας hf, στο μέγεθος της δύναμης F.