Ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΣΜΟΣ, Η ΥΛΗ & ΤΑ ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η λογική ξεπέρασε τα όρια της φαντασίας

Η αποκάλυψη του ρόλου της ύλης για τα σύνθετα πράγματα και οι καθο­δηγητικές παρατηρήσεις για την έρευνα ξεκινούν από τη στιγμή που θα σχημα­τίσουμε την άποψη για ένα Σύμπαν ολοκληρωμένο μέσα στο διάστημα μιας Μέγιστης Περιόδου. Με θεωρητικές παρατηρήσεις και με μια σειρά συλ­λογισμών μπορούμε να σκεφτούμε και να παρατηρήσουμε :

1) Ο πεπερασμένος χώρος αναλογεί στο ολοκληρωμένο σύμπαν (με όλους τους δυνατούς τρόπους) το οποίο δεν είναι παρών προς τον υλικό κόσμο και

2) είναι με όριο μίας μέγιστης απόστασης απομάκρυνσης, ίδιας για όλα τα πράγματα (= πεπερασμένος μη Ευκλείδειας γεωμετρίας χώρος).

3) Το όριο στην αύξηση του μήκους και στη μέγιστη απόσταση απομάκρυνσης σηματοδοτεί ένα όριο ελάχιστης καμπυλότητας. Αντίστοιχα, το όριο ενός ελάχιστου μήκους σηματοδοτεί ένα όριο μέγιστης καμπυλότητας.

4) Ο πεπερασμένος χώρος προσφέρει συγχρόνως δύο όρια: της απομάκρυνσης και της προσέγγισης.

5) Η απόσταση στο χώρο είναι και απόσταση στο χρόνο.

6) Το όριο στην αύξηση του μήκους, με δεδομένο ότι υπάρχει μια ανώτερη ταχύτητα της κίνησης, είναι επίσης όριο στο μέγιστο χρόνο μιας αλληλεπίδρασης. Το όριο ενός ελάχιστου μήκους επίσης σηματοδοτεί ένα όριο για τον ελάχιστο χρόνο μιας αλλη­λεπίδρασης.

7) Ο κενός χώρος συνδέεται δυναμικά και με μαθηματικές σχέσεις με τα δομικά στοιχεία, αφού αυτός ταυτίζεται με μία σταθερή ποσότητα ενέργειας και τα δομικά στοιχεία με διακυμάνσεις αυτής της σταθερής ενέργειας.

8) Άμεση η σχέση του πεπερασμένου χώρου με τη δομή της ύλης, ταυτόχρονη με το σύνολο της ύλης και κυματική η συμπεριφορά του. Υπάρχει μόνιμη σχέση στο φαινόμενο της ορατής μάζας με τις αόρατες κυματικές μεταβολές, οι οποίες κατά ένα μέρος συμ­περιλαμβάνουν τα ηλεκτρο­μαγνητικά φαινόμενα.

9) Η ισότροπη σχέση του κενού χώρου με τα υλικά πράγματα, αφού δεν υπάρχει απόλυτη αρχή και τέλος στο πεπερασμένο μήκος του.

10) Η ενέργεια του κενού χώρου βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας και όταν διαταραχτεί αυτή η ισορροπία  μπορεί να επανέλθει στον ελάχιστο χρόνο (ελάχιστη αδράνεια Mmin = 0,737248 x10^-50 kg·s).

11) Μια αυξομείωση της ενέργειας προκαλείται όταν αυτή μεταβιβάζεται (κυματισμός και ταλάντωση).

12) Η τάση του χώρου να μεταβιβάζει ενέργεια για να αντισταθμίσει τα σημεία όπου η ενέργεια είναι ελαττωμένη (προς τη δομή της ύλης).

13) Η παρουσία της ύλης θεωρείται σαν στιγμές στη μεταβολή της ενέργειας του κενού χώρου οφείλεται σε συνθήκες όπου η αναπλήρωση της ενέργειας εμποδίζεται ή γίνεται καθυστερημένα.

14) Τα δομικά στοιχεία χρειάζονται και στην περίπτωση του ολοκληρωμένου Σύμπαντος, αφού με αυτά επιτυγχάνονται οι αλλαγές και οι συνδυασμοί στα πράγματα,

15) χωρίς όμως να δημιουργούν τα πράγματα και το ολοκληρωμένο Σύμπαν από μόνα τους

16) και κατά συνέπεια πρέπει να σκεφτούμε, πως δεν είναι αυτόνομα πράγματα ούτε αδιαίρετες σταθερές ποσότητες που συναθροίζονται τυχαία και μόνο με εξωτερικές δράσεις,

17) αλλά είναι περιοδικές μεταβολές που γίνονται με την παρουσία μιας άλλης κοινής ποσότητας, χωρίς την οποία θα υπήρχαν τελείως ακαθόριστα. Η ύλη, είτε εδώ κοντά είτε μακριά μας, συνδέεται με κάτι κοινό, με μία κοινή πραγματικότητα και μάλιστα έτσι, που η ύλη διατηρεί παντού την ίδια δομή.

18) Δεν είναι πολλές ξεχωριστές δυνάμεις σε κάθε ένα μικρο­σκοπικό άτομο της ύλης. Μία μέγιστη κοινή δύναμη εφαρμόζεται (ή γίνεται η ελάττωση σε μία κοινή δύναμη) για όλα τα άτομα του κόσμου.

19) Δεν είναι τυχαίες και από μηδενική βάση οι προδιαγραφές του κάθε ατόμου της ύλης και συμπτωματικά οι ίδιες προδιαγραφές παντού μέσα στο Σύμπαν και μετά από κάποια τυχαία "αντιγραφή" της ατομικής δομής, μέσα στις τεράστιες αποστάσεις του κενού διαστήματος. Τα ξεχωριστά άτομα της ύλης συνδέονται και γίνονται διαρκώς από μία κοινή ποσότητα και με την αόρατη παρουσία μίας κοινής ενέργειας.

20) Ο συγχρονισμός των μικροσκοπικών σωματιδίων και η συγκρότηση σταθερών πραγμάτων και του ορατού κόσμου (έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα) δεν γίνονται τυχαία και συμπτωματικά. Υπάρχουν από πριν τα όρια στις μεταβολές της κίνησης, στις ποσότητες της ενέργειας που ανταλλάσσεται (με μονάδα του χρόνου) και σταθερές σχέσεις (νόμοι) για την υλοποίηση της αόρατης ενέργειας του χώρου.  Η αρχή της μικροσκοπικής δομής της ύλης και η ενέργεια που τη διατηρεί δεν προέρχεται από μεταβίβαση ενέργειας μέσα στο χώρο, από κινήσεις εξωτερικές της ύλης.

Ο κενός χώρος βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας όχι επειδή απλώς είναι κάτι ακίνητο, αλλά επειδή ο χώρος ταλαντώνεται με τη μέγιστη δυνατή συχνότητα. Αυτή είναι μία νέα άποψη στην κοσμο­λογική θεωρία του Ολοκληρωμένου Σύμπαντος, η οποία προέκυψε από τις πρώτες παρατηρήσεις  της μαθηματικής διερεύνησης (το 2008) και από την ανάγκη:

1) Να ερμηνευτούν οι ταχύτατες μεταβολές σε μικροσκοπικά μήκη, οι οποίες δεν ξεκινούν και δεν συγχρονίζονται από τις κινήσεις των μεγάλων σωμάτων, αλλά από την άμεση σύνδεσή τους με μια κοινή ποσότητα,

2) να ερμηνευτεί η μέγιστη ταχύτητα μετάδοσης των κυματικών διαταραχών του χώρου (με την ταχύτητα του φωτός), η οποία δεν φαίνεται να ξεκινάει από μηδενική ταχύτητα και από μια κίνηση όπως των ορατών σωμάτων και

3) να ερμηνευτεί η δημιουργία των δομικών στοιχείων και η έννοια του σώματος, με κυματικές κινήσεις και φαινόμενα, τα οποία μπορούν να περιγραφούν χωρίς τον όρο του σώματος.