Ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΣΜΟΣ, Η ΥΛΗ & ΤΑ ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η ΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΩΣ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ:
ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΕΠΙΛΕΞΤΕ :

► Ζούμε σε κόσμο διασπασμένο, χωρίς κανένα σταθερό όριο, με πράγματα που φτάνουν να διαφέρουν μεταξύ τους μέχρι να μην έχουν τίποτα κοινό, έτσι που τα πράγματα να συνδέονται μεταξύ τους τελείως συμπτωματικά και με τυχαία σύσταση; Ζούμε σε χαοτικό κόσμο, όπου τα πάντα αλλάζουν και η σταθερότητα και οι νόμοι είναι κάτι τυχαίο και περιστασιακό φαινόμενο, από την εξωτερική συνάντηση πολλών μερών (και μάλιστα μικροσκοπικών μορίων); Οι θεωρίες που αρχίζουν ή καταλήγουν σε αυτή τη λογική ΑΣΤΟΧΗΣΑΝ!

Ή μήπως

► ζούμε σ' έναν κόσμο, όπου υπάρχουν όρια, με πράγματα που πάντοτε συνδέονται με μια και την ίδια πραγματικότητα, σαν μέρη ενός και του ίδιου συνόλου, σ' έναν ενιαίο κόσμο όπου ρυθμίζεται από αμετάβλητους νόμους και έτσι η άπειρη ποικιλία των πραγμάτων ξεκινάει με τις προδιαγραφές ενός κοινού συνόλου, χωρίς να ανατρέπει την προαιώνια ισορροπία; Ζούμε σε χαοτικό κόσμο, όπου η σταθερότητα είναι κάτι τυχαίο ή μήπως τα πράγματα αλλάζουν έτσι (περιοδικά, κυκλικά, επα­ναληπτικά...) ώστε να υπάρχουν τα φαινόμενα του συγχρονισμού, της ισορροπίας και τελικά η προοπτική για πράγματα με σταθερή δομή και ύπαρξη, αντί ενός χάους αλλη­λοσυγ­κρουόμενων μορίων; Θα κρύψουμε την ερμηνεία του κόσμου σε μερικές λέξεις, όπως όταν εκτοξεύουμε τη λέξη "μορφή", που εμφανίζει την ύπαρξη ενός πράγματος σαν εύκολη και στατική; Ή θα παρατηρήσουμε ότι η μορφή ενός πράγματος είναι ένα επίτευγμα που γίνεται με δυναμικές διαδικασίες, για τις οποίες μόνο μία φυσική και λογική ερμηνεία μπορούμε να δώσουμε;

Σκεφτείτε απλά και με τη δική σας κρίση: Η διατύπωση του παραπάνω διλήμματος με λίγες απλές λέξεις και έτσι σύντομα δείχνει καθαρά μόνο δύο αντίθετες προοπτικές για την ανθρώπινη έρευνα και για το νόημα της ζωής. Αποδεικνύεται, ότι πολλά φαινόμενα τα οποία πιστεύαμε ότι είναι τα πιο δύσκολα να εξηγήσουμε, αυτά ήταν πολύ ευκολότερα και ότι αντιθέτως στην επιστήμη έχουν κατακτηθεί οι λύσεις σε πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα. Θα αποδειχτεί ακόμα, ότι μέχρι τώρα, ο μόνος λόγος για τον οποίο η έρευνα δεν αποκάλυψε τις απαντήσεις στις πιο μεγάλες απορίες βρίσκεται στις προκαταλήψεις που εμπόδιζαν ή δεν άφηναν να επιταχυνθεί η έρευνα, στον εγωισμό του ανθρώπου που επηρεάζει το σύνολο της συμπεριφοράς του και στην υπερβολική επι­κέντρωση της ανθρώπινης σκέψης για την επιβίωση και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Οι μεγάλες διαστάσεις του φυσικού κόσμου, δηλαδή τα μεγάλα όρια μήκους και χρόνου, εξυπηρετούν την ποικιλία των φαινομένων και τον πολύπλοκο σχηματισμό των πραγμάτων. Τίποτε άλλο!

Δεν πρόκειται μόνο για την απρόσμενη απάντηση σε παγκόσμιες απορίες για τη δημιουργία του κόσμου. Δεν πρόκειται μόνο για νέες θεωρητικές ανακαλύψεις που ρίχνουν φως σε σκοτεινά φιλοσοφικά και επιστημονικά ζητήματα, τα οποία έμεναν αναπάντητα επί αιώνες και σε ιδιαίτερα ζητήματα της νεότερης φυσικής επί μερικές δεκαετίες. Το πιο απρόσμενο κι εκπληκτικό είναι ότι οι απαντήσεις δίνονται ενιαία για ένα πλήθος φαινομένων, μέσα από πρωτότυπες και ανα­τρεπτικές σκέψεις που διατυπώνονται με το συνηθισμένο λεξιλόγιο σε μερικές 100άδες σελίδες, με θεωρητικές παρατηρήσεις και αναλύσεις των πιο γενικών εννοιών, έτσι όπως θα μπορούσαν να πλησιάσουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Ενώ όλοι φανταζόμασταν και αναμέναμε μερικούς τόμους με τα πιο δύσκολα μαθηματικά και την επεξεργασία ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή!

Η φυσική ερμηνεία για τη δομή του Σύμπαντος και της ύλης δεν περιλαμβάνει μόνο πολλές λύσεις θεωρητικών προβλημάτων και απαντήσεις για τους περί­εργους. Οι συνέπειές της δεν περιορίζονται στην ερευνητική περιοχή της φυσικής και της αστρο­νομίας. Θα προκαλέσει ακόμα πιο μεγάλη αναστάτωση για τα ζητήματα της ανθρώπινης λογικής και σκέψης. Όπως ιδιαίτερα για τις ικανότητες και τις αδυναμίες της εξειδικευμένης διάνοιας, για ζητήματα σχετικά με το εκ­παιδευτικό σύστημα, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της σκέψης και της πληρο­φορίας στην καθημερινή ζωή, για την παρατήρηση μέσα στη σκέψη και τη φαντασία, για τον απρόβλεπτο ρόλο της τύχης, της άγνοιας και των λαθών στη ζωή και στη σκέψη, για την ανθρώπινη δυνατότητα να κάνει την εξαπάτηση μια επιστήμη και τέλος, για τον προορισμό μιας ζωής χωρίς σκέψη ή με τη σκέψη εστιασμένη στα αισθητά πράγματα. Στο τέλος, η ζωή θα αποκαλυφθεί σε πιο στενή σχέση με τη νόηση και η νόηση ως ένα γνώρισμα του πλήρους και ταυτό­χρονου Σύμπαντος, που μας παρουσιάζεται σαν απών με την εικόνα του διαστη­μικού χώρου!