ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ: ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
> Στις σελίδες που ακολουθούν: Τα αμέσως πιο κάτω ζητήματα έχουν εκτιμηθεί ως
θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις συντομευμένα απαριθμούνται, οι οποίες διατυπώνονται ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που
υποστηρίζονται ως ορθές.
ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ:
Η σκέψη γίνεται εμπόδιο στη γνώση και αντιστρόφως, η γνώση για τη σκέψη. Η πληροφορία εξωθεί το
ανθρώπινο μυαλό σε άσκοπες και άχρηστες σκέψεις.
Ένας κόσμος από πληροφορίες, εικασίες και φαντασιώσεις μέσα στο ανθρώπινο μυαλό συγχέεται με την
πραγματικότητα. Ο άνθρωπος έχει την άμεση ικανότητα να συντηρεί και να επεξεργάζεται την πληροφορία των αισθήσεων στο εσωτερικό του, χωρίς
περιορισμούς χρόνου και τόπου. Η παρατήρησή του δεν περιορίζεται στις αισθήσεις.
Στα πράγματα υπάρχουν ομοιότητες, νόμοι και κοινά στοιχεία (μέσα στο χώρο και στο χρόνο). Γνώση
μερικών τοπικών πραγμάτων και μερικές τοπικές παρατηρήσεις (ενός μόνο προσώπου) μπορούν να αποδειχτούν ίδια και να εφαρμοστούν σε πολλές άλλες
περιοχές του κόσμου και σε άλλες εποχές.
Ο ένας όρος για να είναι δυνατή κάθε αντίληψη των εξωτερικών πραγμάτων είναι ο ίδιος ο
εαυτός μας στο σύνολό του. Η αντίληψη των εξωτερικών πραγμάτων είναι πάντοτε ένα αποτέλεσμα από τη σχέση ανάμεσα σ’ εκείνα και στο συνολικό εαυτό μας. Αυτή η
σχέση μας με τα πράγματα (η θέση, η στιγμή, η κατεύθυνση, η απόσταση, η γωνία, η βιολογική και η ψυχική κατάσταση κ.λπ) αλλάζει με διάφορους τρόπους και δείχνει
πάντοτε ένα μέρος από την πραγματικότητα, ποτέ το σύνολό της.
Τα αισθητήρια όργανα χρησιμοποιούν φυσικά φαινόμενα που επαναλαμβάνονται περισσότερο.
Δηλαδή, οι αισθήσεις χρησιμοποιούν φυσικούς νόμους και φυσικά φαινόμενα (όπως ηλεκτρομαγνητικές επιδράσεις, θερμότητα, πυκνότητα, αδράνεια, ηχητικά κύματα
κ.λπ.) που δεν λείπουν από άλλα πράγματα και τα οποία είναι κοινά χαρακτηριστικά μιας πραγματικότητας.
Οι αισθήσεις δίνουν ελλιπή πληροφόρηση, αποσπασματική, τυχαία, μεροληπτική και παραπλανητική, όχι
όμως ψευδή άποψη του κόσμου (σαν ψευδαισθήσεις).
Η γνώση χρησιμεύει ακόμα και για την εξαπάτηση και όχι μόνο για την έρευνα της αλήθειας.
Ένα πλήθος
πληροφοριών προσφέρεται και εφαρμόζεται με εμπιστοσύνη και με αδυναμία επιβεβαίωσης.
Στις περιπτώσεις, στις οποίες δεν αναζητάμε την αξιοπιστία της γνώσης -για τον ένα ή
για τον άλλο λόγο- και βασιζόμαστε χωρίς επαρκή γνώση, τότε έχουμε την άμεση ή αστόχαστη βεβαιότητα, την οποία ονομάζουμε πίστη ή εμπιστοσύνη.
Η
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (ΣΕ ΣΥΖΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ). Υπότιτλος: Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία
Ένα βιβλίο για τα ζητήματα που μπορούν ενοποιηθούν κάτω από το συνοπτικό τίτλο της Ηθικής (πρακτική φιλοσοφία, με ψυχολογικές και κοινωνιολογικές συνέπειες). Η Ηθική του πνευματικού προσανατολισμού δεν χρειάζεται τη φαντασία των θρησκειών. Αλλά και η γνώση δεν είναι μονομερώς πλεονέκτημα για τη ζωή και την έρευνα. Η παγκόσμια ηθική με πνευματικό προσανατολισμό “φρενάρει” απότομα τις υπερβολικές προσδοκίες από την Επιστήμη και αποκαλύπτει πώς οι πνευματικές αδυναμίες γίνονται πλεονεκτήματα για την εξαπάτηση και αναπαράγουν την αδικία στις ανθρώπινες σχέσεις.►
<•>
Το μεγαλύτερο μέρος των
γνώσεών μας το έχουμε δεχτεί με την καλή πίστη, που
συνήθως εκφράζεται με (πιθανολογικές) απόψεις και
υποθέσεις, όπως " η άποψη της πλειοψηφίας είναι η πιο
πιθανή ", " διαφορετικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους
ομάδες επιστημόνων συμφωνούν και δεν έχουν κανένα λόγο
να μας εξαπατήσουν ", " αν εφαρμόσω στην πράξη όσα έμαθα
ή αν πάω να δω από κοντά τότε θα διαπιστώσω ότι ήταν
σωστά όσα σκεφτόμουν ", " αν αμφισβητήσω ή αρνηθώ όσα
αποδέχονται οι άλλοι τότε θα δυσκολέψω τη ζωή μου " και
λοιπά. Όταν δεν μπορούμε να έχουμε άμεση γνώση, που
διαρκώς επαληθεύεται από τις δικές μας παρατηρήσεις,
τότε η βεβαιότητά μας είναι καλή πίστη βασισμένη σε
λογικές σκέψεις και με σχέση εμπιστοσύνης. Μη μιλήσεις ξανά περιφρονητικά για τη δογματική λογική των θρησκειών.
Τρία
ελαττώματα στη γνώση, που τη μεταμορφώνουν
σε ψευδαίσθηση γνώσης και βυθίζουν
τη σκέψη σε περισσότερη άγνοια:
<•>
Χωρίς παρατήρηση ή χωρίς επιβεβαίωση
στην προσωπική εμπειρία. Γνώση η
οποία γίνεται δεκτή από ανασφάλεια
μήπως εμείς φανούμε αγράμματοι,
χαζοί ή ανενημέρωτοι ή για κάποια
άλλη σκοπιμότητα, αυτή δεν είναι
αξιόπιστη γνώση μας. Είναι πίστη
μας, είναι βιαστική βεβαιότητα,
είναι ένα στοίχημα με πολλές πιθανότητες,
όχι όμως γνώση που διαφέρει από
τη θρησκευτική πίστη. Όταν η απόδειξη
και η γνώση χρειάζονται το μυαλό
ενός ειδικού ή ενός προνομιούχου
προσώπου και την ικανότητα ενός
ηλεκτρονικού υπολογιστή, τότε αυτή
δεν είναι απόδειξη ούτε γνώση. Είναι
ένα μυστικό για λίγους τυχερούς!
<•>
(Μεροληπτικός) περιορισμός της περιοχής
έρευνας, απόσπαση από άλλα εξαρτημένα
φαινόμενα, αφαίρεση των γενικότερων
φαινομένων που ρυθμίζουν τις ιδιαίτερες
περιπτώσεις, παρατήρηση και έρευνα
αποκλειστικά των επιμέρους πραγμάτων
η οποία αφήνει στο σκοτάδι το ρόλο
της ολότητας και του συνόλου για
την ύπαρξη, τη σύνδεση και τη ρύθμιση
των σχέσεων μεταξύ των μερών.
<•> Ο ρόλος της γνώσης και της σκέψης για την παραπλάνηση, την εξαπάτηση και για τη
δημιουργία ανόητων προτύπων, βραχύβιων ηθικών αξιών και άσκοπων δράσεων. Η γνώση και η λογική δεν είναι ενάντια
στην άγνοια και στον παραλογισμό, ένα δόγμα το οποίο ρυθμίζει τη δράση του ανθρώπου, οργανώνει την κοινωνία και
διδάσκεται από την εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.
Όσα δεν σκέφτηκαν στη Φυσική και στη
Φιλοσοφία... με το κοινό λεξιλόγιο
►
Γράφονται και λέγονται τόσες πολλές ανοησίες και φαντασιώσεις κρυμμένες μέσα στις λέξεις (από αγράμματους και από επιστήμονες) που δεν χρειάζεται κάποιος να
έχει την ανώτερη εκπαίδευση και επιστημονική ειδίκευση για να τα διαψεύσει. Μια μόνο λέξη στην οποία έχει εισαχθεί μια φαντασίωση και όχι ένα φανερό γνώρισμα
του κόσμου ή με την οποία εισάγεται ένα όριο ενώ αυτό δεν το παρατηρούμε, είναι αρκετή για να αμφισβητήσουμε όλες τις σκέψεις που την χρησιμοποιούν. Οι
ανοησίες και οι φαντασιώσεις δεν εξηγούνται αποκλειστικά από την άγνοια. Πιο συχνά εξηγούνται από τις ανάγκες των ανθρώπων να εκφράσουν τα αισθήματά τους, να
εκμεταλλευτούν ευκαιρίες, να εντυπωσιάσουν, να εργαστούν και να παραπλανήσουν με κάποια προσδοκία.
Ο
υλιστικός τρόπος ζωής στηρίζεται σε πολλές φαντασιώσεις και σε ψέματα, όχι στην
αυτογνωσία και συμπίπτει με εγωκεντρικό τρόπο ζωής και νοοτροπία. Ο εγωισμός, η
μεροληψία, η ανοησία και το παρανοϊκό πνεύμα είναι οι άλλες απόψεις του
υλιστικού τρόπου ζωής και αντίληψης.
Ανακαλύπτεις τώρα τη Φιλοσοφία; Τι
είναι Φιλοσοφία. Φιλοσοφία & πραγματικότητα
►>>>►
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Τρία
ελαττώματα στη γνώση, που τη μεταμορφώνουν
σε ψευδαίσθηση γνώσης και βυθίζουν
τη σκέψη σε περισσότερη άγνοια: 
