ΚΟΣΜΟΣ, ΖΩΗ, ΥΛΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

> Στις σελίδες που ακολουθούν: Τα αμέσως πιο κάτω ζητή­ματα έχουν εκτιμηθεί ως θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις συντομευμένα απαρι­θμούνται, οι οποίες διατυπώ­νονται ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υπο­στηρί­ζονται ως ορθές.

ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟ­ΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ:

1.  Το πλήρες σύμπαν είναι το κοινό σύνολο όλων των περι­ορισμένων πραγμάτων και πάντοτε προϋπάρχει αυτών. Το Σύμπαν ήταν πάντα ολοκληρωμένο και σταθεροποιημένο εντός των ορίων ενός μέγιστου χρονικού διαστήματος και δεν δημι­ουργήθηκε ποτέ.

2.  Η ύλη αποτελεί δομικά στοιχεία του κόσμου, αλλά δεν είναι αυτο­τελώς αυτά που δημιουργούν τα πράγματα. Οι νόμοι και οι προ­ϋπο­θέσεις υπάρχουν στο κοινό σύνολο του πλήρους κόσμου.

3.  Το πλήρες σύμπαν είναι αυτοτελές, αδημιούργητο και στα­θερο­ποιημένο. Η συνολική ενέργεια εμφανίζεται σαν κενός χώρος και όχι απο­κλειστικά με την αδράνεια της ύλης. Τα δομικά στοιχεία και οι δυνάμεις είναι διακυμάνσεις στη σταθερή ποσότητα της ενέργειας, η οποία συνδέεται μικρο­σκοπικά με την ύλη (με κυματικά φαινόμενα).

4. Οι προδιαγραφές του κάθε ατόμου της ύλης δεν είναι τυχαία οι ίδιες παντού μέσα στις τεράστιες αποστάσεις του κενού διαστήματος. Τα ξεχωριστά άτομα της ύλης συνδέονται με μία κοινή ποσότητα. Ο χώρος σαν δυναμική ενέργεια συμμετέχει στην ανανέωση της ύλης με κυματικά φαινόμενα (στα οποία εμφανίζονται ένα πλήθος μαθηματικών σχέσεων). Τίποτε άλλο δεν μπορεί να βρίσκεται παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή της ύλης, να συνδέεται πάντοτε μαζί της και να συνεργεί για να είναι η δομή της παντού η ίδια και με τους ίδιους νόμους. Η εξήγηση του χώρου ως συνολικής ποσότητα ενέργειας του Σύμπαντος η οποία βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας φανερώνει καθαρά την ύλη σαν διακυμάνσεις αυτής της παγκόσμιας ενέργειας.

5. Η φύση είναι ανεξάντλητη, διότι πέρα από τις στατικές μορφές που αντιλαμβανόμαστε, αυτές οι μορφές περιλαμβάνουν φαινόμενα ρυθμικών κινήσεων, νόμων, δυνάμεων και πεδίων με τους πιο γρήγορους ρυθμούς. Μέχρι τώρα, είχαμε εκτιμήσει αυτά τα τελευταία φαινόμενα σαν να ήταν λιγότερο πραγματικά, περιστασιακά φαινόμενα και παράγωγα. Θέλαμε, τα σωματίδια να είναι η ουσία όλων των πραγμάτων και τα αποκλειστικά συστατικά τους. Αυτή η άποψη θα καταγραφεί ως ένα από τα μεγαλύτερα και ριζωμένα λάθη στην ανάπτυξη της επιστήμης, όπως ήταν και η άποψη για την επίπεδη γη.

6. Εύκολα όλοι - ειδικοί και μη - εκτοξεύουμε τη φράση "φυσικοί νόμοι" αλλά κανένας δεν λέει που είναι η έδρα τους. Είναι σε κάθε άτομο ξεχωριστά; Είναι ένας κώδικας που μεταφέρεται από μέρος σε μέρος της φύσης; Οι φυσικοί νόμοι έχουν ουσία ή είναι διανοητικά μας δημιουργήματα; Οι νόμοι της φύσης και οι φυσικές δυνάμεις δεν εδρεύουν μέσα σε κάθε σωματίδιο ξεχωριστά, αλλά έξω από την ύλη. Οι νόμοι που ρυθμίζουν την ύπαρξη και τη δομή των υλικών στοιχείων δεν είναι μηνύματα που έρχονται από έξω τους, εξ αποστάσεως και σαν εικονικοί. Οι νόμοι αυτοί ξεκινούν από το κοινό "σύνδεσμο" που όλα τα δομικά στοιχεία έχουν με έναν και τον ίδιο "κενό" χώρο, με μία και την ίδια ολοκληρωμένη πραγματικότητα, με την ίδια "κοινόχρηστη" ποσότητα ενέργειας, τελικά από την ίδια τους την (αόρατη) ουσία.

7. Στην έρευνα των μικροσκοπικών διαστάσεων, η παρουσία του ολοκληρωμένου Σύμπαντος ανιχνεύεται ως πυρηνική δύναμη. Η πυρηνική δύναμη αποδεικνύεται ότι είναι μια παγκόσμια δύναμη επαναφοράς στην ισορροπία της κοινόχρηστης ποσότητας ενέργειας (δηλαδή του φυσικού χώρου).

8. Η αρχή της ζωής και του συγχρονισμού στην αλληλεπίδραση πολλών σωματιδίων επιτυγχάνονται με τους γρηγορότερους τρόπους αλληλεπίδρασης και αυτοί οι τρόποι προϋποθέτουν την ταυτόχρονη παρουσία του 100% ολοκληρωμένου Σύμπαντος, το οποίο σε εμάς φαίνεται σαν απουσία του ελεύθερου χώρου... Το πέρασμα από τα ανόργανα προς τα οργανικά υλικά είναι ανεξήγητο με μηχανικές κινήσεις και με ξεχωριστά σωματίδια.

9. Η εξάρτηση των βιολογικών φαινομένων από την ανόργανη και την οργανική ύλη δεν αποδεικνύει ότι τα ψυχικά φαινόμενα και η ζωή παράγονται από τη "σύνδεση" και την πλοκή των μορίων... Για το συγχρονισμό και για τη συντήρηση των σωματιδίων παντού, συμμετέχει κάτι άλλο το οποίο δεν είναι ένα ξεχωριστό σώμα. Δεν είναι ένας γαλαξίας, δεν είναι αστέρι, δεν είναι μια πέτρα, δεν είναι μια βίδα, δεν είναι κάποιο σωματίδιο.

10. Εκείνοι που σκέφτονται για τη ζωή ως ιδιότητα που αποκτήθηκε από την οργάνωση της ύλης, έχουν αποδεχθεί ως αυτονόητα κάποια φυσικά φαινόμενα. Οι ιδιότητες της ύλης δεν είναι λιγότερο μεταφυσικές από τις άυλες ψυχές. Δεν είναι προφανές ότι οι μικρές ποσότητες καταφέρνουν να σχηματίσουν χημικούς δεσμούς και έχουν ιδιότητες. Θα μπορούσε να μην υπάρξει μια στιγμή σταθερότητας και συνέχειας. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα υλικό σώμα σε μια θέση και κινείται χωρίς να απουσιάζει η ισορροπία εξ ολοκλήρου είναι ένα ανεξήγητο έργο και χρειάζεται νόμους, που δεν βασίζονται σε κανένα σώμα.

11. Η αφαίρεση γνωρισμάτων και η περιληπτική άποψη των πραγμάτων ξεκινούν από τα ίδια τα αισθητηριακά δεδομένα και αυτό δείχνει, ότι οι αισθήσεις είναι νοητικές ενέργειες. Τα πρώτα δεδομένα των αισθήσεών μας ήδη είναι αποσπασμένα γνωρίσματα και “σύντομες” απόψεις των πραγμάτων. Η ψυχή είναι η απευθείας πληροφόρηση που το βιολογικό σώμα έχει για τον εαυτό του και τους επηρεασμούς της κατάστασής του. Ψυχή χωρίς καθόλου πληροφορία δεν υπάρχει. Το συναισθηματικό φορτίο θα έμενε ανεξήγητο φαινόμενο και χωρίς συνάρτηση με την πληροφορία. Όλες οι πληροφορίες και οι εντυπώσεις από τα εξωτερικά πράγματα παράγονται από τον επηρεασμό της πληροφορίας που το βιολογικό σώμα ήδη έχει για την κατάστασή του.

> ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΝΩ­ΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ: ^*

1.  Το πλήρες και σταθερό σύμπαν (που δεν βρίσκεται σε κανένα περιβάλλον και είναι πάντα το ίδιο και ανεξάρτητο) έχει άμεση σχέση με τον εαυτό του ως ενιαία ποιότητα, δηλαδή απευθείας σύνδεση χωρίς κάποια εξωτερική μεσολάβηση. Αυτή η άμεση σύνδεση είναι χωρίς κάποια εξωτερική μεσολάβηση (δηλ υλική και σωματική) και είναι πνευματική. Η συνολική ποιότητα του κόσμου δεν είναι ένα σύνολο πραγμάτων που βρίσκονται μόνο εξωτερικά τα μεν προς τα δε.

2.  Οι νόμοι διατηρούνται και οι προϋποθέσεις για τις εξελίξεις του φυσικού κόσμου εισάγονται με το σύμπαν ενιαίο, πλήρες και σταθεροποιημένο. Οι φυσικοί νόμοι είναι οι νόμοι για την παγκόσμια ισορροπία και ρυθμίζουν την ελάχιστη πραγματικότητα που υπάρχει σαν απλή ύλη. Το αντίθετο του παγκόσμιου πνεύματος και του συνολικού κόσμου είναι η ύλη, δηλαδή οι αρχικές στιγμές του πλήρους κόσμου.

3. Η διαίρεση των φυσικών φαινομένων για διδακτικούς σκοπούς και η ξεχωριστή περιγραφή τους στα βιβλία δεν είναι διαίρεση όπως επιβάλλεται από τη φύση στα επιμέρους πράγματα. Όλες οι επιστήμες εφαρμόζονται στη φύση συγχρόνως και αξεχώριστα.

4. Αν σκεφτούμε για το Σύμπαν σαν να ήταν όλα τα πιθανά πράγματα και όπως μπορεί να είναι με όλους τους δυνατούς τρόπους, τότε ένα τέτοιο Σύμπαν σαν ένα πλήρες σύνολο δεν είναι καν υλικό. Αλλά και η ύλη στο βάθος της δομής της δεν είναι υλική.

5. Θα ήταν απίθανο, αν όχι αδύνατο, να επαναληφθεί σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα από τα σωματίδια που πλησιάζουν και χτυπώντας το καθένα στην επιφάνεια του άλλου, έχοντας το καθένα τη σωστή ταχύτητα και τη σωστή γωνία στην κίνηση του. Αναμφισβήτητα, ο συγχρονισμός τους είναι το αποτέλεσμα της εμπλοκής των πεδίων και αυτά τα πεδία έχουν τις υψηλότερες ταχύτητες που φτάνουν στην ταχύτητα του φωτός. Τα σωματίδια έχουν επίσης εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς και μέσα στη δομή της ύλης δεν απομακρύνονται το ένα από το άλλο. Το πλήρες Σύμπαν φαίνεται σαν φυσικός χώρος με φανερά γεωμετρικά χαρακτηριστικά αλλά έχει ταυτόχρονη σύνδεση με τα δομικά στοιχεία σε εξαιρετικά μικροσκοπικά μήκη.

6. Το παγκόσμιο πνεύμα είναι αυτοτελές (όπως και το σύνολο του κόσμου). Η δράση του δεν εντοπίζεται σαν ένα υλικό, ξεχωριστό και κινούμενο πράγμα. Αν το παγκόσμιο πνεύμα έχει συνείδηση για το σύνολο του κόσμου και αυτο-ρυθμί­ζεται μαζί με τη συνείδησή του, τότε μπορεί να χαρακτη­ριστεί “αμερό­ληπτο”. Η πνευματική αμεροληψία έχει και αντιστοιχία στο φυσικό κόσμο: Ο παγκόσμιος χώρος αποτελεί την κοινή αρχή για το σχηματισμό των ίδιων δομικών στοιχείων παντού στον κόσμο και κανένα υλικό πράγμα δεν αποτελεί τον τελικό σκοπό των άλλων, ούτε την αποκλειστική αιτία για όσα ακολουθούν. Μαζί με τους φυσικούς νόμους εισάγονται και πνευματικοί νόμοι που είναι νόμοι για την αυτο­συντήρηση των βιολογικών σωμάτων και την εξέλιξη της ζωής και για την αυτο-ρύθμιση της ανθρώπινης συμπεριφοράς (ηθικοί νόμοι).

7.  Το φαινόμενο της ζωής συνδέεται με τους γνωστούς φυσικούς νόμους... Η λέξη "κλειδί" είναι: συγ­χρονισμός των δομικών στοιχείων με τη δυναμική συμ­μετοχή του ολο­κληρωμένου Σύμπαντος, που πραγ­ματο­ποιείται σχετικά μέσω του “κενού” χώρου. Η ά-μεση σχέση ενός σώματος με τον εαυτό του ως ενιαίο σύνολο προϋπάρχει στο ολο­κληρωμένο, ά-μεσο και ταυτόχρονο Σύμπαν. Αυτή η απευθείας σχέση (ενός σώματος με τον εαυτό του) είναι πληροφορία για τον εαυτό του και την ηρεμία / σταθερότητά του και την ονομάζουμε “ζωή”. Αυτή η απευθείας σχέση εμφανίζεται σχετικά έμ-μεσα με τα δομι­κά στοιχεία που είναι θεμελιωμένα σαν ταχείες διακυμάνσεις στην ισορροπημένη ενέργεια ενός δυναμικού χώρου, υπό συνθήκες που η επιστήμη ερευνά. Το παγκόσμιο πνεύμα εμφανίζεται σαν κε­νός χώρος (σαν απών) και περιορισμένο με το συγχρονισμό των δομικών στοιχείων... Σχεδόν λέμε ότι ο παγκόσμιος χώρος είναι το παγκόσμιο πνεύμα, αλλά πιο εύστοχο είναι αν πούμε το παγκόσμιο πνεύμα (ή Θεός) φαίνεται στα μάτια σαν παγκόσμιος χώρος. Είμαστε το παγκόσμιο πνεύμα όπως θα ήταν περιορι­σμένο και εξαρτημένο μέσα σε ιδιαίτερες χρονικές και τοπικές συνθήκες (διαμέσου των δομικών στοιχείων)!

8. Τα συναισθήματα και τα αισθήματα είναι τρόποι επηρεασμού της βιολογικής σταθερότητας, οι οποίοι μεταγλωττίζονται ως βεβαιότητα ή ως αβεβαιότητα και συνοδεύουν την πληροφορία. Όλα τα βιολογικά σώματα συμπεριφέρονται με επιλογή πληροφοριών και αφαιρούν ένα πλήθος επιδράσεων χωρίς επίγνωση (μη-συνειδητά), εστιάζουν την προσοχή τους όπως εκτιμούν για την επιβίωσή τους και κρατούν στη μνήμη τους ορισμένα σταθερά χαρακτηριστικά των αισθητών πραγμάτων. Η διανοητική διεργασία δεν συμβαίνει μόνο με τη μορφή των διαμοιρασμένων αφηρημένων εννοιών στις λέξεις και στα σύμβολα.

9. Πολλοί στοχαστές και φιλόσοφοι επικαλούνται την άποψη του αυτοτελούς Σύμπαντος για να απομακρύνουν το ρόλο του Θεού (δηλαδή αντιθέτως από τη σκέψη του Σπινόζα). Πολλοί έχουν πει για την αυτοτέλεια του Σύμπαντος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και συνήθως εννοούν την “αυθυπαρξία” ή την “αυτοδυναμία” του Σύμπαντος. Αλλά εξακολουθούν να θεωρούν το Σύμπαν σαν εξωτερικό συνδυασμό πραγμάτων (σαν συνολικό αποτέλεσμα από το συνδυασμό των μερών του) και σκέφτονται για τα πράγματα όπως αν αυτά είναι σαφώς ξεχωριστά και μόνο με εξωτερικές συνδέσεις.

10. Ο εσωτερικός προσανατολισμός του πνεύματος δεν θα οδηγούσε σε μια ζωή με πνευματικές αξίες ενάντια σε ένα εγωκεντρικό / ατομο-κεντρικό και υλιστικό τρόπο ζωής, αν ο υλικός κόσμος δεν «τύχαινε» να είναι ένας κόσμος όπου ο Θεός δεν μπορεί να ζήσει, αλλά αντιθέτως: Μέσα στον κόσμο της ύλης υπάρχει η παρασυρμένη, ανασφαλής και παρανοϊκή ζωή με τα ελαττώματα, τα λάθη, τη φαντασία και τις επιθυμίες της.

11.  Ένας μεγάλος αριθμός από φαντασιώσεις που είναι εξα­πλωμένες παγ­κοσμίως, σχετικές με ζητήματα για την ανθρώπινη νόηση μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και το θεό, συνδέονται στενά με ένα κοινό δόγμα, το οποίο μπορούμε να συνοψίσουμε σε ελάχιστες σειρές: Ο κόσμος που βρίσκεται πιο μακριά δεν συμπλέκεται και δεν επηρεάζει σημαντικά τον κόσμο που μας περιβάλλει πιο άμεσα εδώ στη γη, ούτε και τη ζωή μας. Έτσι εύκολα οι άνθρωποι αφαιρούν όλη την πραγμα­τικότητα που εκτιμούν απο­μακρυσμένη ή ανύπαρκτη, για να εκμεταλ­λευτούν τις δυνατότητες που αντιλαμβάνονται επιφανειακά στον κόσμο. Αυτή είναι μια βιαστική άποψη που περιέχει ένα μέρος αλή­θειας, ενώ την υπόλοιπη αλήθεια την κρύβουμε με τη λέξη "τύχη".

* Τι γνώση μπορεί να έχει κάποιος για το Θεό εξαρτάται από το πώς ορίζει το "Θεό" ή τι χαρακτηριστικά του αποδίδει για να τον ονομάσει "Θεό".

Στο τρίτο μέρος της πραγματείας με τον τίτλο “Η παγκόσμια ηθική του εσωτερικού προσα­νατολισμού” είχε συμπεριληφθεί μια περίληψη με ορθο­λογικές σκέψεις για τον ευρύτερο φυσικό κόσμο και για το νόημα της ζωής μετά από μια τέτοια έρευνα. Αυτή είναι η πιο σύντομη και ολοκληρωμένη απάντηση (σε 80 διακριτούς συλλογισμούς) για την αρχή του κόσμου, για το νόημα και την αρχή της ζωής και για το ρόλο του Θεού, που μπο­ρεί να παρακολουθήσει και να καταλάβει η πλειοψηφία, ανεξαρ­τήτως ειδικότητας. >>>