Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ

<•> Η ψευδαίσθηση ότι επιλύονται τα προβλήματα

Αν είστε από εκείνους που πιστεύουν, ότι ο ξεπεσμός, η διαφθορά, ο παραλογισμός, η αναξιοπιστία, η βίαιη συμπεριφορά κορυφώθηκαν τώρα τελευταία, μάλλον είστε γελασμένοι. Η αδυναμία στη σκέψη των ανθρώπων συνδέεται στενά με τη δράση και τις προσδοκίες τους και αυτό εύκολα φανερώνεται από λίγο διάβασμα ιστορίας. Υπάρχουν πολλά στοιχεία στους ανθρώπους και στις δραστηριότητές τους, τα οποία δεν έχουν αλλάξει μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κοινά στοιχεία στη βιολογική, στην ψυχολογική, στη διανοητική ύπαρξή τους και στη συμπεριφορά τους, ριζωμένα στους περιορισμούς από τη φυσική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι οι οποίοι προηγήθηκαν ως την αρχαιότητα δεν είχαν να κάνουν λιγότερες προσπάθειες για να επιβιώσουν, δεν ζούσαν με περισσότερη γνώση και εμπειρία, δεν έκαναν πιο αποτελεσματικές σκέψεις για τη δράση τους, δεν είχαν λιγότερες φαντασιώσεις και προσδοκίες, δεν συμφωνούσαν σε περισσότερες απόψεις, δεν είχαν λιγότερες περιουσιακές ανισότητες…επιδίωκαν εξίσου τα συμφέροντά τους. Η γνώση για το παρόν βοηθάει επίσης στην καλύτερη κατανόηση για το παρελθόν, όπως και αντιστρόφως. Η γλωσσική περιγραφή και αναφορά σε γεγονότα και έργα του παρελθόντος μέσα σε λίγη ώρα διαφέρει σημαντικά από την καθημερινή πραγματικότητα την οποία βιώνουν και σκέφτονται οι άνθρωποι. Η παραμορφωμένη άποψή μας που σχηματίζεται αναγκαστικά με την αφαίρεση όλων των πληροφοριών και με την τεράστια άγνοιά μας, δημιουργεί φανταστικές προσεγγίσεις για τα ιστορικά γεγονότα, με συνέπεια να εξιδανικεύουμε ή να αμαυρώνουμε εποχές, τόπους, κοινωνίες και πρόσωπα.