ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !

Μεγάλος αριθμός σελίδων για να μάθεις ότι η αξιόπιστη γνώση και η γνώση για εφαρμογή με βέβαιο το αποτέλεσμα είναι ελάχιστη, όσο δεν φαντάζεσαι. Για να μάθεις ότι η περισ­σότερη γνώση και σκέψη είναι φαντασιώσεις και πληρο­φορίες που παραπλανούν εσένα και όσους επι­κοινωνείς μαζί τους. Παραπλάνηση για τη δική σου ζωή, που νομίζεις ότι γνωρίζεις αρκετά και για τους άλλους που σε ακούνε, σε διαβάζουν και σε εμπιστεύονται. Παραπλάνηση συνήθως χωρίς αυτή την πρόθεση, αλλά συνήθως με αδιαφορία για την πνευματική σου καλλιέργεια, με ανευ­θυνότητα και συχνά με συνέπειες που προκαλούν γέλιο ή κλάμα. Μάθε να αμφιβάλλεις!

Τρία ελαττώματα στη γνώση, που τη μεταμορφώνουν σε ψευδαίσθηση γνώσης και βυθίζουν τη σκέψη σε περισσότερη άγνοια:

<•> Χωρίς παρατήρηση ή χωρίς επιβεβαίωση στην προσωπική εμπειρία. Γνώση η οποία γίνεται δεκτή από ανασφάλεια μήπως εμείς φανούμε αγράμματοι, χαζοί ή ανενημέρωτοι ή για κάποια άλλη σκοπιμότητα, αυτή δεν είναι αξιόπιστη γνώση μας. Είναι πίστη μας, είναι βιαστική βεβαιότητα, είναι ένα στοίχημα με πολλές πιθανότητες, όχι όμως γνώση που διαφέρει από τη θρησκευτική πίστη. Όταν η απόδειξη και η γνώση χρειάζονται το μυαλό ενός ειδικού ή ενός προνομιούχου προσώπου και την ικανότητα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, τότε αυτή δεν είναι απόδειξη ούτε γνώση. Είναι ένα μυστικό για λίγους τυχερούς!

<•> (Μεροληπτικός) περιορισμός της περιοχής έρευνας, απόσπαση από άλλα εξαρτημένα φαινόμενα, αφαίρεση των γενικότερων φαινομένων που ρυθμίζουν τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, παρατήρηση και έρευνα αποκλειστικά των επιμέρους πραγμάτων η οποία αφήνει στο σκοτάδι το ρόλο της ολότητας και του συνόλου για την ύπαρξη, τη σύνδεση και τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των μερών.

<•> Ο ρόλος της γνώσης και της σκέψης για την παραπλάνηση, την εξαπάτηση και για τη δημιουργία ανόητων προτύπων, βραχύβιων ηθικών αξιών και άσκοπων δράσεων. Η γνώση και η λογική δεν είναι ενάντια στην άγνοια και στον παραλογισμό, ένα δόγμα το οποίο ρυθμίζει τη δράση του ανθρώπου, οργανώνει την κοινωνία και διδάσκεται από την εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Γι' αυτό είναι απαραίτητο η γνώση να συνδεθεί με την αυτογνωσία και με τον εσωτερικό προορισμό του πνεύματος. Αυτή η σύνδεση είναι το έργο της ηθικής.