18. Αδυναμία επαρκούς γνώσης: Τα ξεχωριστά πράγ­ματα και τα αποτελέσματα είναι απο­σπασμένα μέσα στη φαντασία μας

Λέμε ότι όλα τα πράγματα εξαρτιόνται και συν­δέονται, όπως ανέκαθεν πολλοί άνθρωποι έχουν σκεφτεί. Όμως από αυτή την απλή σκέψη δεν εξάγεται το συμπέρασμα ότι τα ξεχωριστά πράγματα συμμετέχουν το ίδιο γρήγορα και το ίδιο καθοριστικά για ένα αποτέλεσμα μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Μια τέτοια άμεση και εξίσου καθοριστική επίδραση του κάθε πράγματος προς τα άλλα δεν εξηγεί τη δική τους δυνατότητα για δράση ανεξάρτητα από τη δράση των άλλων. Αφήνει ανεξήγητη την ατομικότητα και τη διαφορά στο χρόνο που μεσολαβεί για μια αντίδραση του κάθε ξεχωριστού πράγματος. Κάθε ξεχωριστό πράγμα μπορεί να επιδρά σε διαφορετικές στιγμές σε κάποιο άλλο και όλες οι δράσεις και οι αντιδράσεις δεν συμβαίνουν σε μια ίδια στιγμή. Το συμπέρασμα που εξάγεται από τη συμ­μετοχή ολόκληρου του κόσμου για την ύπαρξη κάθε πράγματος και για κάθε γεγονός είναι  πιο παράδοξο: Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ξεχωριστά μεταξύ τους επειδή φαίνεται να λείπει μια κοινή και συνεχής πραγμα­τικότητα! Τα ξεχωριστά πράγματα είναι περισσότερο μια έλλειψη πραγμα­τικότητας εξωτερικά προς τα άλλα και σαν υπολείμματα της πραγμα­τικότητας! Αν είναι ξεχωριστά μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων, αυτό επιτυγχάνεται με διαδικασίες που η κοινή πραγματικότητα παραμένει σαν κρυμμένη και ανύπαρκτη! Όμως στον προσδιορι­σμό του απο­τελέσματος εμπλέκονται περισ­σότερα πράγματα και λεπτο­μέρειες που δεν παρα­τηρούμε και δυνάμεις που ήδη εφαρμόζονται αλλά ισορροπούν. Τα ξεχωριστά πράγ­ματα μάλλον συμμετέχουν στο αποτέλεσμα λιγότερο από όσο φαίνεται και εκτιμούμε. Η ανα­βάθμιση της τύχης και η έλλειψη σταθερού προσδι­ορισμού έχουν επίσης στενή σχέση με την αυτο-ρύθμιση των πραγμάτων, δηλαδή με δράση που δεν ξεκινάει από κάποιο εξωτερικό πράγμα αλλά μέσα από το ίδιο το πράγμα. Αν τα πράγματα φαίνονται ξεχωριστά, αυτός είναι ένας φυσικός δια­χωρισμός επειδή αληθινά λείπουν πράγματα από αυτά που ανιχνεύονται σαν ξεχωριστά από τις αισθήσεις μας. Όμως μεσολαβούν φυσικές δυνάμεις (σε υψηλές ταχύτητες) και στη συγκε­κριμένη στιγμή ισορροπούν. Αν ονομάζουμε "συγκεκριμένο" ένα πράγμα και μπορούμε να το παρατηρούμε και να το οριοθετούμε αυτό το κάνουμε επειδή είναι αφηρημένη όλη η πραγματικότητα μέσα στο μυαλό μας και η κοινή πραγματικότητα δεν είναι αντιληπτή.

Οι επιστήμες εγείρονται με την υπόθεση ότι όλη η πραγματικότητα είναι το σύνολο των ξεχωριστών σωμάτων ή με την αντίληψη ότι η πραγμα­τικότητα είναι ελλιπής και ποσότητα πραγ­μάτων. Με την ίδια αντί­ληψη οι άνθρωποι αγωνίζονται για να επι­βιώσουν και για να δημιουρ­γήσουν. Τα αποτελέ­σματα που επιτυγχάνονται με την επι­στημονική γνώση υποθέτουν ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα παραμείνει ο ίδιος και σε ισορροπία. Ότι δεν θα εμπλακούν άλλες δυνάμεις και αιτίες. Με την ίδια υπόθεση οι άνθρωποι κινητο­ποιούνται και προ­ετοιμάζονται για το μέλλον τους. Και πράγματι, ο ευρύτερος κόσμος παραμένει ο ίδιος ή σε ισορροπία (έτσι όπως ακόμα υπάρχουμε και ελπίζουμε για τα αποτελέσματα της δράσης μας). Αν ξένες δυνάμεις δεν εμπλέκονται, αν διατηρείται μια παγκόσμια ισορροπία και αν με γνώση μπορούμε να προσαρμόσουμε τα πράγματα όπως έχουμε σκεφτεί, αυτή είναι μια σταθερή δυνατότητα μέσα στον πραγματικό κόσμο. Αυτή είναι μια δυνατότητα δημιουργίας και προσδιορισμού αποτελεσμάτων όχι επειδή η πραγμα­τικότητα είναι ελλιπής και περι­λαμβάνει τα ξεχωριστά σώματα όπως τα ερευνούμε. Αυτή είναι μια δυνατότητα δημιουργίας και προσ­διορισμού αποτε­λεσμάτων επειδή ολόκληρη η πραγματικότητα είναι παρούσα και σε ισορροπία! Οι διαψεύσεις και οι αποτυχίες εύκολα ερμη­νεύονται από την τύχη και από έλλειψη γνώσης. Όμως η τύχη είναι η εμπλοκή της κοινής πραγ­ματικότητας και πολλών φαινομένων που ερευ­νούνται από ξεχω­ριστές επιστήμες.