Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ

<•> Η ψευδαίσθηση ότι επιλύονται τα προβλήματα 

Τα προβλήματα στη ζωή παρακινούν σε δράσεις και σε αντιδράσεις και σε επινοήσεις για την επίλυσή τους. Όταν τα προβλήματα είναι κοινά για όλους ή αυτά επαναλαμβάνονται τότε δημιουργούνται η ανάγκη για εκπαίδευση και προετοιμασία, ευκαιρίες και θέσεις εργασίας. Το κακό και το καλό πάλι τα βρίσκουμε να συνδέονται μεταξύ τους αξεχώριστα. Κάποιοι θα ήθελαν και προσπαθούν να βλάψουν, αλλά περισσότερο ωφελούν, ενώ κάποιοι άλλοι ονειρεύονται ότι αγωνίζονται για κάτι καλό και αυτοί ζημιώνουν. Πολλές φορές, ο αγώνας και η υπεροψία με την οποία επιδιώκονται να επιλυθούν τα προβλήματα συγκεκριμένων προσώπων ή μιας κοινωνικής ομάδας, κρύβουν το δόλο για τη μετάθεση των προβλημάτων σε κάποιους άλλους. Γι' αυτό και η επίλυση των προβλημάτων δεν είναι πάντοτε κάτι απαραίτητο και αντιθέτως, πολλές φορές χρειάζεται να δημιουργηθεί πρόβλημα. Αν δεν υπήρχαν προβλήματα και δυσκολίες τότε όλοι θα είχαν αυτό που θα ήθελαν και στη σωστή στιγμή, με μια φανταστική συνεργασία, χωρίς κόπο και χωρίς κανένα εξαναγκασμό. Όμως, εδώ στη Γη, να ονειρεύεσαι μια κοινωνία χωρίς προβλήματα είναι ένας εφιάλτης για πολλούς, που έχουν στηριχτεί στα προβλήματα για να επιβιώσουν και για να επιβεβαιώσουν ένα ρόλο μέσα στον κόσμο. Χωρίς προβλήματα, κάποιοι γίνονται λιγότερο απαραίτητοι, πολλές θέσεις εργασίας αχρηστεύονται και πολλές επι­χειρηματικές δράσεις περιορίζονται. Τα περισσότερα προβλήματα στην ανθρώπινη ζωή ξεκινούν από το ότι οι άνθρωποι εκτιμούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν ή τα μεγαλοποιούν και εφαρμόζουν δημιουργικές απόψεις στα πράγματα με την προσδοκία ότι έτσι η ζωή θα γίνει καλύτερη. Όταν δημιουργούνται προβλήματα τότε εμφανίζονται εκείνοι που επιρρίπτουν ευθύνες και οι άλλοι, που υπόσχονται να τα λύσουν, και πολλοί προετοιμάζονται για να τα εκμεταλλευτούν οικονομικά.