Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ

<•> Η ψευδαίσθηση ότι επιλύονται τα προβλήματα

Μπορούμε να φανταστούμε μια ανθρώπινη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι θα συμβιώνουν και θα συνεργάζονται ειρηνικά, με κατανόηση, χωρίς εξαντλητικό ανταγωνισμό και με προτεραιότητες που ευνοούν πρώτα την επιβίωση όλων και μετά τους υπόλοιπους στόχους. Μπορούμε να σκεφτούμε λογικά τους ανθρώπους να συμβιώνουν φιλικά, χωρίς σπινθηροβόλες τριβές και συγκρούσεις, χωρίς φθόνο και ζήλια, χωρίς απληστία και ασυνεννοησία, χωρίς εκμετάλλευση των αδυνάτων, αλλά αντιθέτως με δημιουργική δράση, που θα εξασφαλίζει την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την αντιμετώπιση της κακής τύχης και λοιπά. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί γιατί είναι τόσο δύσκολο και μπερδεμένο το ζήτημα, ενώ σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της γης την ίδια ευχή εκφράζουν. Αποδεικνύεται ότι με τη λογική υποταγμένη στις φαντα­σιώσεις, με βιαστικές, υπερβολικές και με μεροληπτικές εκτιμήσεις παρά την τεράστια άγνοια για τα πράγματα, με αναζήτηση του σκοπού της ζωής έξω στον υλικό κόσμο και χωρίς την πυξίδα των εσωτερικών αξιών της παγκόσμιας Ηθικής, η ειρήνη διαφέρει πολύ από την ευημερία και τη φιλία. Η ειρήνη είναι συμβιβασμός και ανεκτικότητα με οδυνηρή προσπάθεια και με παράλογους όρους, που εξυπηρετούν τους φιλόδοξους και τους άπληστους για να κερδίσουν με το δόλο τους και με ψυχολογικό πόλεμο. Εξυπηρετούν και τον άσκοπο ανταγωνισμό των απερί­σκεφτων, με τη φαντασίωση του κέρδους - κι ας γίνεται η ζωή τους μαύρη! Η τιμωρία δεν είναι μόνο η φυλάκιση και το χρηματικό πρόστιμο, ενώ η ανταμοιβή δεν είναι μόνο χρηματική, με βραβεία και η προαγωγή προς θέσεις εξουσίας. Αυτό είναι το δίδαγμα από τη ζωή, ατομική και ομαδική, σε ολόκληρο το Σύμπαν, όταν η αυτογνωσία λείπει και νομίζουμε για γνώση των πραγμάτων τη φαντασία και τις προβλέψεις μας.