Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ

<•> Πλούσιοι και φτωχοί, ηγέτες και υπηρέτες, αφεντικά και εργάτες, το ίδιο ανήθικοι (με αποστροφή για την πνευμα­τική ζωή)

Αν κάποιος επιθυμεί να γίνει ή να ζήσει σαν ζώο, αυτό δεν είναι παράξενο ούτε χρειάζεται να το κατακρίνουμε. Η εξέλιξη του ανθρώπου, άλλωστε, δεν εξαφάνισε την υπόλοιπη πανίδα. Είναι φυσικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου να επιλέξει να ζήσει με ψέματα, με λανθασμένες απόψεις, να αδιαφορεί για την άγνοιά του, να αποφασίζει για τα ανταλλάγματα που προσφέρει και για τις επιλογές του. Είναι δικαίωμά μας, να επιλέγουμε την απόλαυση μέσα από ψευδαισθήσεις, με περαστικές επιτυχίες και με αναισθησία για τον υπόλοιπο κόσμο. Κατανοητό και λογικό οι άνθρωποι να εστιάζουν στη δράση για την επιβίωση και την καλύτερη τύχη. Κατανοητή ακόμα και η ευκολία με την οποία οι άνθρωποι αμφισβητούν τις σκέψεις και τις απόψεις τα οποία ποτέ δεν διερεύνησαν και η διερεύνηση απαιτεί διακοπή από άλλες δραστηριότητες. Όμως δεν θα παίξουμε το παιχνίδι της σουπιάς και δεν θα εισέλθουμε μέσα σε ένα λαβύρινθο γνώσεων και σκέψεων για να τους αποδείξουμε ότι κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις/αλήθειες είναι από τις πιο απλές (αφού αυτές είναι καθολικές, φυσικά φαινόμενα και αξιώνουν λογικές αρχές). Δεν θα εισέλθουμε μέσα σε ένα λαβύρινθο σκέψεων με το χρονόμετρο του λούνα παρκ, για να αποδείξουμε σε ανθρώπους που έχουν υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές τους, ότι οι βασικές αλήθειες για τον προορισμό και το νόημα της ζωής δεν χρειάζονται την εξέλιξη των επιστημών για να αποδειχτούν ούτε την ειδίκευση και το υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ούτε τη γνώση των σπάνιων πραγμάτων και τα εργαλεία της πιο σύγχρονης τεχνολογίας. Δεν θ' αφήσουμε να βάλουν τη σκέψη μας μέσα στην αρένα των αιμοδιψών θεατών για να τους αποδείξουμε, ότι εκείνοι

καθημερινά ρυθμίζουν τη συμπεριφορά και τη ζωή τους με ένα πλήθος γελοίων, παρανοϊκών και βιαστικών απόψεων,

ότι μιλούν πολύ και για πολλά, ενώ γνωρίζουν λίγο

και ότι από τη δράση τους δεν λείπει ποτέ η σκέψη.

Όταν τα άτομα έχουν επιλέξει να εξαπατήσουν τον εαυτό τους και αδιαφορούν για την έρευνα του κόσμου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τη δράση τους έξω στον αισθητό κόσμο και με τις πιο μεγάλες προσδοκίες, έτσι εύκολα θα πράξουν το ίδιο πονηρά όταν χρειαστεί και θα αγνοήσουν την αλήθεια στις συνεργασίες τους, εν­δεχομένως από την υπεύθυνη θέση τους, ακόμα και ως αρχηγοί ενός κράτους. Ηθική ανευθυνότητα μπορεί να ονομαστεί αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά προς το πνεύμα και προς την άγνοια και η υπέρμετρη βεβαιότητα. Όταν ο άνθρωπος αποδεικνύεται λογικά και εμπειρικά μειωμένης αξιοπιστίας και ανάξιος εμπιστοσύνης και ευρύτερα η ζωή ένα φαινόμενο με φαντασία και παρανοϊκή άποψη για τον κόσμο. Τότε, έτσι απλά εξηγούμε πώς η κοινωνική ειρήνη είναι κάτι πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται με την απλή επιθυμία. Κοινωνίες από απατεώνες, εκβιαστές, εκμεταλλευτές αδυναμιών, καταχραστές της εμπιστοσύνης, με υπερβολικές προσδοκίες από την εξωτερική ζωή και από φανταστικούς κόσμους, με εγωιστικές συγκρίσεις και άπληστοι άνθρωποι στον πλανήτη Γη. Άπληστοι από υπεροψία ή από ψυχολογική ανασφάλεια και οπωσδήποτε από απερισκεψία. Συμμετέχουν σε ομαδικές δράσεις και συνεργάζονται μεταξύ τους, ανέχονται και συμβιβάζονται με τη φαντασίωση μιας επιτυχίας και εκείνοι μιλούν για προσφορά (με καλή έννοια) και για επιτυχίες ή αποτυχίες. Μεταθέτουν τις ευθύνες τους στους άλλους, δίπλα τους ή μακριά τους, για να μη σταματήσουν τη δική τους παρανοϊκή δράση και την εργασία με την οποία επιβιώνουν. Έπειτα έρχονται σαν άκακοι, σαν ανεύθυνοι, σαν ανώτεροι και σαν πιο έξυπνοι και απορούν για τις αποτυχίες, ερμηνεύουν τις διαψεύσεις, καταγγέλουν για τις καταστροφές, διαπιστώνουν τις εχθρικές σχέσεις και ζητούν υποχωρήσεις και προσπάθειες μονομερώς. Αυτή είναι η ανθρώπινη ζωή εδώ στη Γη. Για λίγο καιρό, οι άνθρωποι προλαβαίνουν να ευχαριστήσουν τις παρανοϊκές επιθυμίες τους και να απολαύσουν τις στιγμές επιτυχίας και αναρωτιούνται γιατί δεν είναι έτσι όμορφη η ζωή για όλους και για πάντα!