ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΠΛΗΡΕΣ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ
Θεωρία του τελειωμένου χρόνου και της σχετικότητας της ενέργειας
(Ενιαία θεωρία περί χρόνου, χώρου και ύλης)

Από τους πρωτοπόρους στο χώρο της φυσικής, που σκέφτηκε να δώσει μαθηματική λύση στα αδιέξοδα της θεωρίας της σχετικότητας, να συνδέσει τη βαρύτητα με τις άλλες γνωστές δυνάμεις και να “απεγκλωβίσει” τη σύγχρονη κοσμολογία, ξε­κινώντας από μία εύστοχη παρατήρηση, είναι ο Πωλ Ντιράκ (Dirac 1902-1984) και ο Άρθουρ Έντινγκον. Σύμφωνα με όσα γράφονται, αυτοί πρώτοι παρατήρησαν μερικές αριθμητικές συμ­πτώσεις στους λόγους και στις αναλογίες ορισμένων φυσικών μεγεθών που συναντάμε μέσα στη μικρο­σκοπική δομή της ύλης, σε σχέση με τις απο­καλούμενες παγκόσμιες σταθερές και στη σχέση τους με τη μετρούμενη ηλικία του Σύμπαντος. Αυτή η δια­πίστωση της αριθμητικής σύμπτωσης δεν θεωρήθηκε τυχαία. Στη θεωρία τους, με την οποία περι­έγραφαν τη δημιουργία της ύλης, προσάρμοσαν τα μεγέθη και τις εξισώσεις έτσι ώστε από τους υπο­λογισμούς της βαρύτητας, της μάζας, της ταχύτητας και από τη χρήση των παγκόσμιων σταθερών να προκύπτει αυτή η σύμπτωση. Ο ίδιος ο Μαξ Πλάνκ, που έχει συνδέσει το όνομά του με μία από τις σημαντικές παγκόσμιες φυσικές σταθερές (h, κβάντο δράσης), αναζητούσε να βρει όλες τις υπόλοιπες και είχε παρα­τηρήσει τη σημασία τους για την περιγραφή των φαινομένων.

Με τη διαίσθηση που φέρνει η απλή λογική και η σκέψη με τις οικείες έννοιες, μερικοί άλλοι γνωστοί φυσικοί έχουν συνδέσει το όνομά τους με την προσπάθεια να περιγραφτεί ένα Σύμπαν σε σταθερή κατάσταση, σε κυρτωμένο χώρο και όχι διαστελλόμενο, όπως το φανταζόμαστε παρερ­μηνεύοντας το φαινόμενο Doppler. Η φυσικο­μαθηματική θεωρία της σταθερής κατάστασης του Σύμ­παντος και της συνεχούς δημιουργίας της ύλης διατυπώθηκε το 1948. Εισηγητές της, ακούγονται τα ονόματα Χέρμαν Μπόντι, Τόμας Γκολντ και του πιο γνωστού, Φρεντ Χόυλ (Hermann Bondi, Thomas Gold, Fred Hoyle). Στην προσπάθεια προς αυτή τη λύση, ακούγεται και το γνωστό όνομα του Τζαγιάντ Ναρλικάρ. Περι­γράφοντας τη δημιουργία του Σύμπαντος με δεδομένο ότι πρέπει να προκύπτουν στη θεωρία οι ίδιες αριθμητικές συμπτώσεις ή ένα Σύμπαν σταθερής κατάστασης, αυτοί πρόσεξαν ότι δεν είχαν άλλη λογική επιλογή από το να αποδεχτούν ότι η βαρύτητα δεν είναι πάντοτε με το ίδιο μέγεθος στην πορεία του χρόνου και ότι η σταθερά G δεν πρέπει να είναι τόσο σταθερή στους υπολογισμούς τους.

Υποψία για ένα καταπληκτικό μυστικό που κρύβεται στις παγκόσμιες σταθερές έχουν εκφράσει πολλοί φυσικοί που επι­χειρούν να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη φυσική θεωρία για τη δομή της ύλης και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ο Βέρνερ Χάιζενμ­περγκ (Werner Heisenberg 1901-1976), που έχει συνδέσει το όνομά του με την πιθανο­κρατική περιγραφή της κίνησης μέσα στη δομή της ύλης, στο βιβλίο του “Φυσική και Φιλοσοφία” γράφει για τη σημασία των παγκόσμιων φυσικών σταθερών (ιδιαίτερα της ταχύτητας του φωτός και της σταθεράς δράσης του Πλάνκ) και παρατηρεί την ανάγκη για μαθηματικούς λόγους, να βρεθεί μία τρίτη παγκόσμια σταθερά. Υπέθεσε ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο μήκος μεγέθους κάπου 10‾¹³ cm (διαστάσεις νουκλεονίων) με βάση το οποίο μπορούμε να περιγράφουμε με συνηθισμένες έννοιες, τις μεγαλύτερες περιοχές του χρόνου και του χώρου, που είναι πιο μεγάλες σε διαστάσεις από τη σταθερά αυτού του μήκους.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι αναφορές για το ρόλο των παγκόσμιων φυσικών σταθερών και οι επι­στημονικές εργασίες, που τις εμπλέκουν με την προοπτική να περιγράψουν τη δημιουργία του Σύμπαντος και να συνδέσουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης. Έλληνας φυσικός και η ομάδα του από το πανε­πιστήμιο του Sao Paulo της Βραζιλίας, υποστηρίζουν ότι αρκεί να επιλέξουμε δύο μόνο παγκόσμιες σταθερές για να εξηγηθούν οι φυσικοί νόμοι και οι υπόλοιπες ποσότητες που χρει­άζονται για να περι­γράψουμε το Σύμπαν. Έχει ακουστεί και η περί­πτωση ότι μπορούμε να περι­γράψουμε το Σύμπαν χωρίς να χρησι­μοποιήσουμε καμία φυσική σταθερά, μετρώντας μόνο ποσό­τητες στο χώρο και στο χρόνο και μεγέθη των γνωστών φυσικών δυνάμεων.

*