|
ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΠΛΗΡΕΣ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ |
(ΕΙΣΑΓΩΓΗ 3 από 7 ιστοσελίδες)
|
Από τους πρωτοπόρους στο χώρο της φυσικής, που σκέφτηκε να δώσει μαθηματική λύση στα αδιέξοδα της θεωρίας της σχετικότητας, να συνδέσει τη βαρύτητα με τις άλλες γνωστές δυνάμεις και να “απεγκλωβίσει” τη σύγχρονη κοσμολογία, ξεκινώντας από μία εύστοχη παρατήρηση, είναι ο Πωλ Ντιράκ (Dirac 1902-1984) και ο Άρθουρ Έντινγκον. Σύμφωνα με όσα γράφονται, αυτοί πρώτοι παρατήρησαν μερικές αριθμητικές συμπτώσεις στους λόγους και στις αναλογίες ορισμένων φυσικών μεγεθών που συναντάμε μέσα στη μικροσκοπική δομή της ύλης, σε σχέση με τις αποκαλούμενες παγκόσμιες σταθερές και στη σχέση τους με τη μετρούμενη ηλικία του Σύμπαντος. Αυτή η διαπίστωση της αριθμητικής σύμπτωσης δεν θεωρήθηκε τυχαία. Στη θεωρία τους, με την οποία περιέγραφαν τη δημιουργία της ύλης, προσάρμοσαν τα μεγέθη και τις εξισώσεις έτσι ώστε από τους υπολογισμούς της βαρύτητας, της μάζας, της ταχύτητας και από τη χρήση των παγκόσμιων σταθερών να προκύπτει αυτή η σύμπτωση. Ο ίδιος ο Μαξ Πλάνκ, που έχει συνδέσει το όνομά του με μία από τις σημαντικές παγκόσμιες φυσικές σταθερές (h, κβάντο δράσης), αναζητούσε να βρει όλες τις υπόλοιπες και είχε παρατηρήσει τη σημασία τους για την περιγραφή των φαινομένων.
Με τη διαίσθηση που φέρνει η απλή λογική και η σκέψη με τις οικείες έννοιες, μερικοί άλλοι γνωστοί φυσικοί έχουν συνδέσει το όνομά τους με την προσπάθεια να περιγραφτεί ένα Σύμπαν σε σταθερή κατάσταση, σε κυρτωμένο χώρο και όχι διαστελλόμενο, όπως το φανταζόμαστε παρερμηνεύοντας το φαινόμενο Doppler. Η φυσικομαθηματική θεωρία της σταθερής κατάστασης του Σύμπαντος και της συνεχούς δημιουργίας της ύλης διατυπώθηκε το 1948. Εισηγητές της, ακούγονται τα ονόματα Χέρμαν Μπόντι, Τόμας Γκολντ και του πιο γνωστού, Φρεντ Χόυλ (Hermann Bondi, Thomas Gold, Fred Hoyle). Στην προσπάθεια προς αυτή τη λύση, ακούγεται και το γνωστό όνομα του Τζαγιάντ Ναρλικάρ. Περιγράφοντας τη δημιουργία του Σύμπαντος με δεδομένο ότι πρέπει να προκύπτουν στη θεωρία οι ίδιες αριθμητικές συμπτώσεις ή ένα Σύμπαν σταθερής κατάστασης, αυτοί πρόσεξαν ότι δεν είχαν άλλη λογική επιλογή από το να αποδεχτούν ότι η βαρύτητα δεν είναι πάντοτε με το ίδιο μέγεθος στην πορεία του χρόνου και ότι η σταθερά G δεν πρέπει να είναι τόσο σταθερή στους υπολογισμούς τους.
Υποψία για ένα καταπληκτικό μυστικό που κρύβεται στις παγκόσμιες σταθερές έχουν εκφράσει πολλοί φυσικοί που επιχειρούν να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη φυσική θεωρία για τη δομή της ύλης και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Werner Heisenberg 1901-1976), που έχει συνδέσει το όνομά του με την πιθανοκρατική περιγραφή της κίνησης μέσα στη δομή της ύλης, στο βιβλίο του “Φυσική και Φιλοσοφία” γράφει για τη σημασία των παγκόσμιων φυσικών σταθερών (ιδιαίτερα της ταχύτητας του φωτός και της σταθεράς δράσης του Πλάνκ) και παρατηρεί την ανάγκη για μαθηματικούς λόγους, να βρεθεί μία τρίτη παγκόσμια σταθερά. Υπέθεσε ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο μήκος μεγέθους κάπου 10‾¹³ cm (διαστάσεις νουκλεονίων) με βάση το οποίο μπορούμε να περιγράφουμε με συνηθισμένες έννοιες, τις μεγαλύτερες περιοχές του χρόνου και του χώρου, που είναι πιο μεγάλες σε διαστάσεις από τη σταθερά αυτού του μήκους.
Τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι αναφορές για το ρόλο των παγκόσμιων φυσικών σταθερών και οι επιστημονικές εργασίες, που τις εμπλέκουν με την προοπτική να περιγράψουν τη δημιουργία του Σύμπαντος και να συνδέσουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης. Έλληνας φυσικός και η ομάδα του από το πανεπιστήμιο του Sao Paulo της Βραζιλίας, υποστηρίζουν ότι αρκεί να επιλέξουμε δύο μόνο παγκόσμιες σταθερές για να εξηγηθούν οι φυσικοί νόμοι και οι υπόλοιπες ποσότητες που χρειάζονται για να περιγράψουμε το Σύμπαν. Έχει ακουστεί και η περίπτωση ότι μπορούμε να περιγράψουμε το Σύμπαν χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καμία φυσική σταθερά, μετρώντας μόνο ποσότητες στο χώρο και στο χρόνο και μεγέθη των γνωστών φυσικών δυνάμεων.
*
|
Go to Top