
Αλλά ακόμα και αν σκεφτούμε ότι τα πεδία της έρευνας είναι εντελώς διαφορετικά, τότε πάλι
θα χρειαστεί να ερμηνεύσουμε (εμπειρικές παρατηρήσεις) πώς η ζωή εμφανίζεται μαζί με τα φυσικά φαινόμενα και να σκεφτούμε πώς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός
βιολογικού σώματος και η ψυχολογία του εξαρτιούνται από διαδικασίες και λεπτομέρειες της ύλης και των φυσικών φαινομένων. Αντίστροφα,
όταν η ζωή εμφανιστεί τότε και τα φυσικά φαινόμενα δεν μένουν ίδια και ανεξάρτητα από τις βιολογικές δραστηριότητες και ευρύτερα από τη
ζωή. Αλλά με την εμφάνιση της ζωής, ο κόσμος επίσης εμφανίζεται διαφορετικός και σε εξάρτηση από το βιολογικό σώμα του παρατηρητή. Ο
κόσμος δεν θα ήταν κάτι περισσότερο από μια ανεξάντλητη συλλογή μορφών και άψυχων σωμάτων εάν δεν υπήρχε ένα βιολογικό σώμα στο οποίο
προκαλούνται πληροφορίες από τις επιδράσεις των πραγμάτων, τις οποίες αξιοποιεί για τις ανάγκες του. Τα πράγματα δεν δημιουργούνται και δεν συνδέονται με απομονωμένες σχέσεις φυσικής, χημείας, βιολογίας, αστρονομίας και όπως
διαιρούμε τα πεδία έρευνας σύμφωνα με ανθρώπινες ανάγκες και επιλογές. Συμβαίνει μάλλον αντιθέτως, οι σχέσεις που περιγράφονται
και αιτιολογούνται σε αυτές τις ξεχωριστές επιστήμες είναι επιλεγμένες παρατηρήσεις από τον ενιαίο κόσμο που παρουσιάζονται ξεχωριστά
και με νέο λεξιλόγιο για τη διευκόλυνση της ανθρώπινης μνήμης, τη
διαχείριση της πληροφορίας και τη μετάδοσή της με τη γλώσσα.
Η πραγματικότητα όχι μόνο δεν εμφανίζεται έτσι ξεχωριστά όπως έχουν διαιρεθεί οι επιστήμες, αλλά και όλες οι περιγραφές και οι
υποδιαιρέσεις των βιβλίων δεν είναι η αναγκαστική διαδρομή από την οποία ακολουθούν οι παρατηρήσεις και οι ανακαλύψεις στον πραγματικό
κόσμο. Μια κατασκευή που κάναμε χωρίς να προηγηθεί η μελέτη ενός σχεδίου, μπορεί μετά να παρουσιαστεί με ένα σχέδιο και με οδηγό ένα
βιβλίο για τη συναρμολόγησή της που εξυπηρετούν την επανάληψη της κατασκευής. Οι τυχαίες παρατηρήσεις των φυσικών φαινομένων μπορούν
αργότερα να περιγραφτούν αναλυτικά και έτσι οι περιγραφές να φαίνονται σαν απαραίτητες για να λάβουμε γνώση αυτών των παρατηρήσεων,
δηλαδή μια κανονική ψευδαίσθηση.
Τόσο στην καθημερινή ζωή, όσο και στο χώρο της επιστήμης, αφαιρούμε πράγματα και σχέσεις συμβιβαστικά, για
λόγους απλοποίησης και προτεραιότητας από τις σκέψεις μας, προεξοφλώντας τι σχετίζεται πιο άμεσα και τι πιο έμμεσα. Όταν σκεφτόμαστε συγκεκριμένα (με σαφή όρια), τότε
έχουμε αφαιρέσει το σύνολο της πραγματικότητας και των δυνατοτήτων της, θα μπορούσε κάποιος εύκολα να πει, και αυτό συνήθως το κάνουμε χωρίς
επίγνωση. Πρόκειται για μια προκατάληψη από τις πιο δύσκολες να ανιχνευτούν αφού ξεκινάει με το δεδομένο, ότι η πραγματικότητα είναι μόνο ύλη και
ξεχωριστά πράγματα, ενώ αντιθέτως, η περισσότερη πραγματικότητα είναι δυνατότητες, δυναμικές σχέσεις και απουσιάζει! Με τέτοια προκατάληψη,
λοιπόν, είναι συνεπές στην επιστήμη να αξιώνουν να περιγράφονται όλα καθαρά και με ακρίβεια και να αναζητούν σαφείς αιτίες. Οι σχέσεις των μερών,
οι δυνατοί τρόποι ν’ αλληλεπιδράσουν, οι τρόποι και οι κινήσεις με τους οποίους τα πράγματα γίνονται και συνδέονται αποτελούν πάντοτε ένα μεγάλο
μέρος της πραγματικότητας -το μεγαλύτερο- το οποίο δεν είναι (απ' ευθείας) ορατό. Αν το διανοηθούμε πιο προσεκτικά θα δούμε, πως πίσω από πολλές
δυσκολίες και διαφωνίες μας σχετίζονται με τη γενική δυσκολία να ξεχωρίζουμε την αιτία και το αποτέλεσμα. Δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε ποια είναι
η αιτία και να προβλέπουμε το αποτέλεσμα και αυτή η δυσκολία φανερώνεται όταν χρειαστεί να ξεχωρίσουμε με σαφήνεια την αρχή της αιτίας, τα πιο
έμμεσα αποτελέσματα και τη συμβολή πολλών άλλων επιδράσεων και των λεγόμενων προϋποθέσεων. Κανένας δεν γνωρίζει όλες τις συνέπειες μιας δράσης και
οι συνέπειες δεν είναι μόνο εκείνες που εμείς προβλέπουμε ή στοχεύουμε να πραγματοποιήσουμε. Και φυσικά οι συνέπειες δεν περιορίζονται σε ένα πεδίο
έρευνας που έχει διαχωριστεί από τα άλλα για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι απρόβλεπτες συνέπειες μπορούν να είναι οπουδήποτε, μέσα στο φυσικό ή στο
κοινωνικό περιβάλλον και από οποιαδήποτε δράση στη φύση ή από προσωπικές επιλογές και από ομαδικές προσπάθειες και από τις κυβερνήσεις των χωρών. Καθορίζουμε τις αιτίες και τα αποτελέσματα μέσα στα όρια,
που βολεύουν εμάς και τις θεωρίες μας ώστε να αποφύγουμε την αδιέξοδη προσπάθεια και τη σπατάλη χρόνου. Ίδια όπως... κλείνουμε τα μάτια στην απλή
τρομερή αλήθεια για την αβεβαιότητα της ύπαρξής μας και για τη βεβαιότητα της προσωρινότητάς της.
Τα συγκεκριμένα πράγματα που θεωρούνται πιο καλά γνωστά, τα γνωρίζουμε λιγότερο από όσο πιστεύουμε. Μιλάμε για ένα πράγμα
και αυτό συγχρόνως είναι ένας συνδυασμός ή μια ένωση πολλών άλλων. Το παρατηρούμε από διαφορετικές θέσεις και εμφανίζεται με μικρές αποκλίσεις, μέχρι τελείως
διαφορετικό. Το χρησιμοποιούμε για ένα αποτέλεσμα (π.χ. μαχαίρι), αλλά το ίδιο πράγμα μπορεί να χρησιμεύσει για πολλά άλλα αποτελέσματα και με μια μικρή
τροποποίηση να ονομαστεί διαφορετικά. Παρατηρούμε την αντίδραση ή τη συμπεριφορά του δίπλα σε ένα άλλο πράγμα, αλλά η αντίδρασή του γίνεται διαφορετική όταν
πλησιάσει δίπλα σε διαφορετικά πράγματα. Το παρατηρούμε με διαφορετικά όργανα και ανιχνεύουμε διαφορετικό περιεχόμενο και ιδιότητες. Η αρχική εικόνα που μας
πληροφορεί καθαρά για ένα πράγμα, με λίγη έρευνα και σκέψη γρήγορα αποδεικνύεται ελλιπής και προκαλεί απορίες για το τι και πώς είναι αυτό. Τελικά ο ρεαλιστής
άνθρωπος δεν είναι λιγότερο φαντασιόπληκτος από τον αινιγματικό φιλόσοφο. Η διαστρέβλωση που η άγνοια και η μεροληπτική γνώση προκαλεί στη σκέψη και η διαστρέβλωση
στην ανθρώπινη αντίληψη (από τους περιορισμούς των αισθητηρίων οργάνων και του βιολογικού σώματος) μπορεί να συνοψιστεί με την εξής φράση: Οι άνθρωποι βλέπουν
και σκέφτονται πράγματα που δεν υπάρχουν και δεν σκέφτονται ούτε βλέπουν πολλά από τα πράγματα που υπάρχουν...

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ |
- |
<•> Υπάρχουν νόμοι και χαρακτηριστικά στα πράγματα και για την
εμφάνιση της ζωής, τα οποία δεν δημιουργούνται τώρα. Δεν εισάγονται τώρα και δεν εξαρτιόνται από το περιβάλλον. Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα
>>>
|