ΟΥΣΙΑ, ΥΛΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ. ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΟΛΩΝ

Πράγματι, όταν ακούσουμε σκέψεις για τη δημιουργία ή για το σκοπό του κόσμου, διαισθανόμαστε ότι προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις πνευματικές μας δυνάμεις. Στη σκέψη μας έρχεται αμέσως η εικόνα ενός απέραντου κόσμου, με άπειρες μορφές, εξελίξεις και λεπτο­μέρειες και γίνεται η σύγκριση με τις γεωμετρικές διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος. Να, όμως, που η έρευνα αυτών των ζητημάτων ξεκίνησε από τα προ­χριστιανικά χρόνια και με τις λιγότερες γνώσεις. Και να ότι πολλές σκέψεις και απόψεις όπως εκφράστηκαν, δεν προκάλεσαν το γέλιο, αλλά το θαυμασμό και έτσι άρχισε η μεγάλη και εκπληκτική ιστορία της Φιλοσοφίας. Από τις πιο εκπληκτικές σκέψεις της Φιλοσοφίας, είναι εκείνες όπου συγκρούονται με την κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Μια τέτοια σκέψη είναι, ότι οι αισθήσεις και η εμπειρία μάς παραπλανούν. Ενώ όλοι περιμένουν να δουν με τα μάτια τους τις απαντήσεις για τη δημιουργία του κόσμου· ενώ όλοι περιμένουν ότι πρέπει να ταξιδέψουμε σε όλο το σύμπαν για να μάθουμε τι είναι η ουσία των πραγμάτων· ενώ όλοι είναι βέβαιοι ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως εμφανίζεται στα ανθρώπινα μάτια μας· πολλοί φιλόσοφοι σκέφτηκαν ανατρεπτικά: Ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως εμφανίζεται στα μάτια μας. Ο κόσμος δεν είναι σταθερός και δεν μπορούμε να λέμε ότι “είναι”, αφού διαρκώς γίνεται. Τελικά, επιβεβαιώνεται, ότι οι σκέψεις για τον κόσμο σαν σύνολο ή για μερικούς παγκόσμιους νόμους είναι πιο εύκολες σε σύγκριση με πολλά τα οποία νομίζουμε ότι γνωρίζουμε. Η ανθρώπινη ψυχή και η κοινωνία είναι πιο μπερδεμένα ζητήματα. Διότι δεν αναζητούμε φαινόμενα που βρίσκονται αποκλειστικά σε μια περιοχή του κόσμου ή μοναδικά γεγονότα που έγιναν σε μια συγκεκριμένη στιγμή και δεν άφησαν κανένα σημάδι. Δεν ψάχνουμε να μάθουμε όλες τις δυνατές μορφές των πραγμάτων, να μετρήσουμε οπωσδήποτε όλους τους γαλαξίες και γνώσεις, που χρειάζονται για να κάνουμε μια πολύπλοκη κατασκευή. Κυρίως αναζητούμε νόμους, θεμελιώδη φαινόμενα και μερικές μαθηματικές σχέσεις που ρυθμίζουν τη δομή του κόσμου. Και να πάλι, που με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, οι αστρονόμοι παρατηρούν ότι η ίδια ύλη εντοπίζεται σε αποστάσεις που δεν θα πλησιάσουμε ποτέ. Και να που η ύλη είναι απαραίτητη και σημαντική για όλα τα πράγματα και επομένως, όσα μαθαίνουμε για την ύλη του δικού μας σώματος είναι γνώση για την ύλη πολλών σωμάτων, που βρίσκονται στα βάθη του σύμπαντος. Λοιπόν, στη φιλοσοφία έχει φανερωθεί, ότι οι απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα είναι λίγες και αντίθετες και δεν είναι πολλές. Δηλαδή, όπως σε μερικά στοιχήματα, όπου γνωρίζουμε τρεις πιθανές απαντήσεις και μένει μόνο η δυσκολία για να εξακριβώσουμε ποια θα είναι η σωστή. Λ.χ. Ο κόσμος ως σύνολο δημιουργήθηκε ή είναι αυτοτελής; Επιλέγοντας τη μία ή την άλλη απάντηση, η έρευνα προχωράει με διαφορετικά απο­τελέσματα.

Χωρίς αμφιβολία, τα πράγματα εμφανίζονται διαφορετικά όταν ο "δέκτης" είναι διαφορετικά κατα­σκευασμένος. Ένα βιολογικό σώμα με διαφορετικά όργανα και με λιγότερα ή περισσότερα όργανα, θα αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα. Προσέξτε, ότι αυτό το λογικό συμπέρασμα το βγάζουμε με τη σκέψη και μπορούμε να το εφαρμόσουμε για όλα τα δυνατά βιολογικά σώματα, χωρίς να τα γνωρίζουμε. Ωστόσο, πρέπει να προσέξουμε, μην πέσουμε στην παγίδα να αρνηθούμε ότι τα πράγματα μόνα τους υπάρχουν και ότι έχουν ορισμένες ιδιότητες, ανεξάρτητα από το πώς γίνονται αντιληπτά. Η παρατήρηση για την ύπαρξη ιδιοτήτων στα πράγματα, παρά τους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που αυτά εμφανίζονται, είναι εύκολη όσο και σημαντική για την έρευνα του κόσμου. Διότι, "μας λέει" ότι τα πράγματα υπάρχουν και έχουν γνωρίσματα ανεξάρτητα από το πώς εμφανίζονται. ΑΡΑ (με τη λογική σκέψη) αυτά τα ίδια γνωρίσματα ανιχνεύονται σαν διαφορετικά, επειδή τα βιολογικά σώματα έχουν διαφορετικά όργανα και αντιδρούν με άλλες βιολογικές διαδικασίες. Έτσι ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ότι ένα πλήθος βιολογικών σωμάτων/οργανισμών, ναι μεν δεν αντι­λαμβά­νονται τον ίδιο ακριβώς κόσμο, ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι το καθένα ζει σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο. Για όλους ένας κόσμος υπάρχει και οι ομοιότητες δεν είναι τυχαίες. Ανιχνεύουμε ομοιότητες σε βάθος χώρου και φαινόμενα που επανα­λαμβάνονται στο χρόνο. Αυτό δεν είναι τυχαίο γνώρισμα του κόσμου. Θα μπορούσε ο κόσμος να είναι μια τυχαία διάταξη μορίων χωρίς καμία σταθερή μορφή. ΚΑΙ ΜΟΝΟ που μιλάμε για ύλη ενός τεράστιου κόσμου (με τα πολύπλοκα και δυναμικά φαινόμενα που συγκροτούν την ύλη σε μικρο­σκοπικές διαστάσεις, τονίζω), αυτό δεν είναι απο­τέλεσμα τύχης. Αυτό δεν είναι σχετικότητα και επιλογή των βιολογικών σωμάτων.

//////////////////////////