ΟΥΣΙΑ, ΥΛΗ, ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ. ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

<•> Τελικά για να σκεφτούμε μια αρχή για τη δημιουργία του κόσμου, δεν χρειαζόταν να ερευνήσουμε όλα τα επιμέρους πράγματα. Δεν χρειαζόταν να αφαιρέσουμε όλα τα φαινόμενα και να επιλέξουμε ένα ή δύο φαινόμενα σαν θεμελιώδη (λ.χ. την έλξη και την άπωση). Τελικά δεν χρειαζόταν να ανα­τρέξουμε πίσω στο χρόνο και να βρούμε μια μοναδική πηγή και αρχή για όσα ακολούθησαν. Ο κόσμος ως ένα πλήρες σύνολο είναι η μοναδική αρχή για να εξηγήσουμε την ύπαρξη των νόμων. Τόσο απλά, χωρίς επιλογή επιμέρους στοιχείων, χωρίς καταφύγιο σε φανταστικούς θεούς, χωρίς την απελπισία που φέρνει η σκέψη για ένα άπειρο παρελθόν εξέλιξης. Όλες αυτές οι δυσκολίες εξαφανίζονται και μένει μόνο μία: Πώς το σύνολο επιτυγχάνει να ρυθμίζει τις επιμέρους εξελίξεις και να εφαρμόζονται οι νόμοι στα φαινόμενα... έτσι που το σύνολο να φαίνεται ελλιπές και πάντοτε ανο­λοκλήρωτο! Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί χωρίς καταλάβουμε πώς ο "κενός" χώρος συνδέεται κυματικά με τα δομικά στοιχεία.

Το μεγάλο λάθος στην εξέλιξη της φυ­σικής επι­στήμης ανα­φαίνεται καθα­ρότερα από ποτέ και διατυ­πώνεται πολύ απλά με φιλο­σοφική προ­σέγ­γιση: Προ­σπαθούν να εξηγή­σουν και να δημιουργή­σουν θεω­ρη­τικά τα ου­σιώ­δη γνω­ρίσματα του Σύμ­παντος και αυτό το ίδιο από το καθαρό μηδέν. Ξε­κινούν από την ελά­χιστη πραγμα­τικότητα που αποτελεί η ύλη, αφαι­ρούν όλη τη πραγ­ματι­κότητα που είναι το Σύμπαν και μετά προσπαθούν να φτιάξουν το Σύμπαν από την αρχική ύλη: δηλαδή από το σχεδόν τίποτα μίας ποσότητας σωματιδίων που θα υπήρχε πιο τυχαία από τα μόρια της σκόνης. Το πρόβλημα γίνεται πιο δυσεπίλυτο, όταν θεωρούμε ότι ολόκληρος ο κόσμος μαζί με την ύλη δημιουρ­γήθηκαν από κάποιο άλλο άγνωστο κόσμο... Ενώ αντιθέτως, θα έπρεπε να αρχίσουν από το τελειωμένο σύνολο και τους νόμους του, από το κοινό προϋπάρχον, από το ολο­κληρωμένο Σύμπαν,* για να εξηγήσουν πώς δημιουρ­γούνται και συντηρούνται τα δομικά στοιχεία. Πώς θα ερμηνευτούν οι φυσικοί νόμοι, αν ξεκίνησε ο κόσμος από μια ποσότητα σωματιδίων ή από μια οποιαδήποτε άλλη ποσότητα; Οι φυσικοί νόμοι δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίας συνάντησης και κατανομής των σωματιδίων...

Οι υλικοί φορείς (σωματίδια αν προτι­μάτε) σαν τα απλούστερα πράγματα του Σύμπαντος, σαν τα ελάχιστα μέρη από τη διαίρεση των πραγμάτων, δεν θα μπο­ρούσαν να είχαν άλλες ιδιότητες εκτός από αυτές που προκύπτουν από τη μεταβολή της θέσης τους, από τη διάρκεια στην αλληλε­πίδρασή τους και από τη διάρκεια που αυτοί οι ίδιοι οι φορείς γίνονται με τις ταχύτατες μεταβολές και ανταλ­λαγές της ενέργειας (Ε=h*n). Θα υπήρχαν για πάντα τυχαία και ποσοτικά σαν τα μόρια ενός αερίου, εάν ο “κενός” χώρος και η παρουσία του συνόλου δεν έβαζαν τις προ­ϋποθέσεις που τους εξαναγκάζουν να “συνάψουν” σχέσεις. Ακόμα και η λέξη “ατμό­σφαιρα” περιέχει την έννοια της σφαίρας και της περιβάλλουσας ιδιότητας και δεν μπορεί να χρησιμο­ποιηθεί εύστοχα για να δειχτεί η χαοτική κίνηση, που θα υπήρχε με όλη τη σημασία του χάους. Η ρυθμική και συγχρονισμένη μεταβολή στη μικρο­σκοπική ύπαρξη των υλικών φορέων είναι όλη η ποιότητα και η δομή τους. Η ρυθμική και η συγ­χρονισμένη κίνηση και μάλιστα με υψηλές ταχύτητες και με τα ίδια χαρακτη­ριστικά σε μεγάλη έκταση του χώρου, και τα περιοδικά φαινόμενα φανε­ρώνουν νόμους. Αντί να ψάχνουν να εξηγήσουν τους νόμους με άλλους από­κοσμους νόμους, θα έπρεπε να ψάχνουν πώς διατηρούνται ο κόσμος και η ενέργεια, δηλαδή με ποιους νόμους. Έτσι απλή και λογική ήταν η αρχική σκέψη για την έρευνα της Δημιουργίας προς τη σωστή κατεύθυνση. Ολόκληρο το Σύμπαν είναι παρών και συνεργεί για να υπάρχει κάθε επιμέρους (υλικό) πράγμα. Την αδημι­ούργητη παρουσία του την αντιλαμ­βανόμαστε σαν κενό χώρο, ενώ τη διατάραξή του σαν φυσικές δυνάμεις και από κυματικά φαινόμενα. 

//////////////////////////