ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

 

 

 

<•> Επαναλαμβάνουμε την έκπληξή μας για τα τεράστια συμπλέγματα γαλαξιών, τις πιο μακρινές αποστάσεις και για τις δυνάμεις των μεγάλων σωμάτων. Αλλά νομίζω είναι πιο εντυπωσιακό ότι όλα αρχίζουν από ασήμαντες ποσότητες μάζας, χωρίς γιγάντιες εκρήξεις και από μικρές αποστάσεις. Γιατί όλα ξεκινούν με νόμους που κρύβονται στα πιο μικρο­σκοπικά μήκη του κόσμου; ΥΠΟΨΗ: Στις μικρότερες διαστάσεις, όλα μπορούν να γίνονται πιο γρήγορα και τα φαινόμενα να συγ­χρονίζονται... Για φαντάσου, να σχηματιζόταν το DNA με αργές κινήσεις και με μπαλίτσες που πηγαινο­έρχονται! Ο κενός χώρος με τα πεδία του συμμετέχει... με την ταχύτητα του φωτός! Τα υλικά πράγματα δεν είναι αυτά που είναι από μόνα τους ούτε επειδή έγιναν από κάποια άλλα εξωτερικά τους. Τα υλικά πράγματα είναι και γίνονται όπως είναι ΜΑΖΙ με την ενέργεια του "κενού" χώρου που ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στη μικροσκοπική δομή της ύλης τους, ενώ ο "κενός" χώρος είναι το Σύμπαν ολόκληρο, που δεν αλληλεπιδρά εξωτερικά με την ύλη μας και γι' αυτό το Σύμπαν μας φαίνεται απών. "Κενό", επειδή δεν αλληλεπιδράμε με αυτό όπως με τα σώματα της Νευτώνειας μηχανικής. Αυτό το οποίο υπάρχει Ά-μεσα, Α-δημιούργητο και με την ταυτόχρονη παρουσία του γίνονται όλα τα επιμέρους πράγματα σαν εξωτερικά μεταξύ τους, αυτό το οποίο φαίνεται κενός χώρος και τα δομικά υλικά στοιχεία συνδέονται ά-μεσα με την ενέργειά του, αυτό δεν είναι κάτι άλλο από αυτό, που χωρίς να ξέρουμε το αποκαλούμε Θεό και Ψυχή. Η αρχή της ζωής και του συγχρονισμού στην αλλη­λεπίδραση πολλών σωματιδίων επι­τυγχάνονται με τους πιο γρήγορους τρόπους αλληλεπί­δρασης και οι τρόποι αυτοί προϋποθέτουν την ταυτόχρονη παρουσία του 100% ολοκληρωμένου Σύμπαντος, το οποίο σε εμάς φαίνεται σαν απουσία του κενού χώρου... Σκεφτείτε με την πιθανή υπόθεση, ότι όλα αρχίζουν από τις μικρο­σκοπικές διαστάσεις και από κάτι αόρατο και χωρίς αντίσταση, που εμείς το αντιλαμ­βανόμαστε σαν κενό χώρο. Αν από τον κενό χώρο σχηματίζονται τα δομικά στοιχεία, διαμέσου των οποίων εμφανίζεται και η ζωή, τότε ο κενός χώρος μπορεί να ονομαστεί και "πνεύμα"! Είναι συγκλονιστικό να σκεφτείς ότι κάτι που υπάρχει σε αποστάσεις δισ ετών φωτός και "περιέχει" όλο τον υλικό κόσμο είναι "πρωταγωνιστής" για την ύπαρξη κάθε πράγματος. Ενώ τα μακρινά αστέρια και οι γαλαξίες που βρίσκονται μακριά, αυτή τη στιγμή δεν προκαλούν τίποτα στη δική μας ζωή, ο κενός χώρος δεν λείπει ποτέ και έχει μικρο­σκοπική σύνδεση με κάθε σωματίδιο της βιολογικής σου ύπαρξης! Δεν είμαστε μόνο σε αναφορά με το περιβάλλον και μέσα στην κοινωνία. Είμαστε και κάτι από μόνοι μας και αυτό που είμαστε άμεσα μόνο εμείς το νιώθουμε...

 

Ο χώρος είναι φαινόμενο που κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί. Σε καμία επιστήμη δεν μπορούν να αρνηθούν το φαινόμενο του χώρου και το ρόλο των μηκών, των αποστάσεων και των γωνιών. Και ρωτώ: Είναι φαινό­μενο φυσικό, αφού διαφέρει από κάθε τι που ορίζαμε ως "φυ­σικό"; Εξωτερικά δεν παρου­σιάζει αντίσταση, δεν φαίνεται να συμ­μετέχει σε κανένα φυσικό ή χημικό φαινόμενο, δεν έχει σχήμα και μορφή, δεν βρίσκεται πουθενά και είναι παντού. Όταν κάποιος μιλούσε έτσι, παλαιότερα θα τον έλεγαν "θεολόγο" ή "φιλόσοφο". Τώρα θα λέμε ότι η παρουσία του χώρου είναι όπως της πυρηνικής δύναμης σε μικρο­σκοπικές διαστάσεις; Τι είναι μια τέτοια παγκόσμια δύναμη, με την οποία συντη­ρούνται τα δομικά στοιχεία του κόσμου και όχι μόνο συντηρούνται, αλλά και με αυτά οργανώνεται ο κόσμος των μεγάλων διαστάσεων; Είναι μια απλή ποσότητα ενέργειας ή ουσίας ή είναι κάτι με νόμους και ποιότητα; Η εξήγηση του χώρου ως ποσότητα ενέργειας όλου του Σύμπαντος η οποία βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας φανερώνει την ύλη σαν διακυμάνσεις αυτής της παγκόσμιας ενέργειας και το σύνολο του κόσμου με τους νόμους του σε απευθείας/­πνευματική σύνδεση με τον εαυτό του.

Τα πάντα είναι ενέργεια και κίνηση. Αυτή η σκέψη στη φιλοσοφία έχει δια­τυπωθεί πολλές φορές και με έξυπνες θεωρίες. Την ίδια αυτή άποψη τη χρη­σιμοποιούν πολλοί φιλόσοφοι του (διαλε­κτικού) υλισμού για να πείσουν, ότι δεν υπάρχει θεός και πνεύμα έξω από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Στην εποχή μας, μετά από τις παρατηρήσεις για τη δομή της ύλης που ξεκίνησαν να γίνονται με επι­στημονική έρευνα στις αρχές του 20ού αιώνα, αυτή η άποψη είναι απλουστευ­μένη για όσους δεν ξέρουν φυσική. Δεν φτάνει να λέμε ότι ο κόσμος είναι από ενέργεια και κίνηση. Χρειάζεται να εξηγή­σουμε από τι ενέργεια είναι, πώς ρυθμίζεται από νόμους, ποιοι είναι αυτοί οι νόμοι, πώς μοιράζεται σε αυτές τις ποσότητες, πώς σχηματίζεται η ύλη και γιατί αυτή ξεχωρίζει από άλλες μορφές ενέργειας και πώς δημιουργούνται σταθερές μορφές σε αντίθεση με μορφές κίνησης που (λ.χ. μιας έκρηξης) ρέουν ποσοτικά. Χρειάζεται να εξηγήσουμε πώς η ενέργεια συνδέεται με το ανθρώπινο πνεύμα και την ψυχή και να επι­βεβαιωθεί με παρατηρήσεις στα πράγματα, ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο πνεύμα (έξω από τον ανθρώπινο εγκέφαλο) και να απαντηθούν ένα πλήθος ερωτημάτων. Αν βέβαια κάποιος θέλει να πιστεύει με φαντασία, τότε δεν χρειάζεται να απαντήσει. Γι' αυτό υπάρχουν και οι θρησκείες... Αν ζητάμε τη βεβαιότητα της επιστήμης, τότε αναπό­φευκτα θα χρειαστεί να σκεφτούμε, να μάθουμε και να καταλάβουμε τα φυσικά φαινόμενα με τα οποία εμπλέκεται το φαινόμενο της ζωής και του Θεού.

 

 

//////////////////////////