Αν η διάνοιά μας είναι περιορισμένη όπως των άλλων ζώων, μπορούμε να επα­ναπαυόμαστε στα μικρά όρια της αβέβαιης ύπαρξής μας, να βλέπουμε τα πράγματα έτσι όπως εξυπηρετείται η διατήρηση της ανοησίας μας και να αισθανόμαστε με τις δραστηριότητές μας πως γίναμε σημαντικοί για πάντα, όπως πίστεψαν αναρίθμητοι άλλοι πριν από εμάς.

Θανατηφόρες ασθένειες και ατυχήματα, δολοφόνοι και αδίστακτοι κακοποιοί, από τη μία στιγμή στην άλλη βρίσκεσαι στην κόλαση, εσύ ο ίδιος ή τα πρόσωπα που λατρεύεις. Ο τρόπος και ο χρόνος που θα σου συμβεί το κακό μπορεί να είναι ο πιο σκληρός. Πάντα υπάρχει κάποιος και κάτι που δεν θα σε αφήσει να χαρείς τη ζωή.