ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ξεκινώντας αθώα μια (ανεξάρτητη) φιλοσοφική έρευνα για το νόημα της ζωής και για την αρχή του κόσμου, γρήγορα θα αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τα πράγματα αν είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται. Αποκαλύπτουμε και πολλές ανώριμες και συνηθισμένες απόψεις οι οποίες έχουν σχηματιστεί περισσότερο με τη φαντασία, αλλά είναι εξαπλωμένες σαν αλήθειες για τη ζωή μας. Πριν αρχίσει κάποιος να σκέφτεται, συμπεριφέρεται όπως όλα τα ζώα, παρασυρμένος από τα αισθητά πράγματα και με τη συνολική ανάγκη της επιβίωσης.

Παρατηρώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά στην καθημερινή ζωή μας, ανιχνεύουμε εύκολα τη βιαστική και απερίσκεφτη δράση και τη σχέση της συμ­περιφοράς με τις σκέψεις και με τις πληροφορίες του ανθρώπινου μυαλού. Δια­πιστώνουμε ακόμα κάποια σχέση μεταξύ της εγωιστικής συμπεριφοράς και της σκέψης που είναι εστιασμένη στα υλικά πράγματα και ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις. Για την προβολή του "εγώ" και για την επιβίωση, η γνώση επίσης χρησιμο­ποιείται. Ανταγωνισμός, μισαλ­λοδοξία, ευθιξία, αδιαφορία και μερο­ληπτική λογική, αυτά ανιχνεύονται εύκολα από όλους και περιστασιακά δια­πιστώνονται χωρίς φιλο­σοφικές σκέψεις. Όταν κάποιος αρχίσει να σκέφτεται, τότε δεν συμπε­ριφέρεται παρασυρμένος μόνο από τα αισθητά πράγματα και για την επιβίωση. Συμπεριφέρεται παρασυρμένος από το αναξιόπιστο μυαλό του και από τον εγωισμό του, πιο απρόβλεπτα και αντιφατικά.

Μέχρι εδώ (με τις παρατηρήσεις των συνεπειών κυρίως στην προσωπική ζωή), πολλοί γελούσαν με τη φιλοσοφία και αναρωτιόντουσαν σε τι χρειάζεται στη ζωή. Εκτιμούσαν το φιλοσοφικό ενδιαφέρον όπως μια προσωπική επιλογή, με συνηθι­σμένη κατάληξη να διατυπώνονται δυσνόητες θεωρίες (για τον προορισμό της ζωής, για την αρχή του κόσμου και για τη δυνατότητα της γνώσης) και με τον κίνδυνο να τρελαθούμε. Όταν όμως ερευνήσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις και την ομαδική ζωή σε συνάφεια με τις παρατηρήσεις από τις προηγούμενες έρευνες

για την αξιοπιστία των αισθήσεων,

για τους φυσικούς και βιολογικούς περιορισμούς,

για την πνευματική ανωριμότητα

και για τον εγωισμό,

τότε διασχίζουμε την περιοχή της ηθικής ως επιστήμη και καταλήγουμε σε απόψεις ανα­τρεπτικές για την κοινωνική ζωή. Οι πνευματικές αδυναμίες του ανθρώπου, η παρανοϊκή συμπερι­φορά και η ιδιοτέλεια εμφανίζονται ομαδικά και δημιουργούν συνέπειες μαζικά και προβλή­ματα για ολόκληρη την κοινωνία, τα οποία πρωταρχικά είναι προβλή­ματα συνεν­νόησης, εμπιστοσύνης και συνερ­γασίας.

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια καθημερινής παρατήρησης της ανθρώπινης σκέψης σε σχέση με τη συμπεριφορά, ανα­κοινώθηκαν οι θεμελιώδεις σκέψεις για μια κοσμο­λογική ηθική. Από μια μοναχική έρευνα για τη στενή σχέση μεταξύ της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της σκέψης και για τη συμμετοχή του σκεπτόμενου ανθρώπου σε ομάδες/­κοινωνία ανασύρθηκαν μερικές πνευματικές "βόμβες" για την οργάνωση της κοινωνίας και για τις σχετικές επιστήμες:

<•> Η εξαπάτηση και η παραπλάνηση ξεκινούν φυσιολογικά μαζί με τη ζωή και απαρα­τήρητα μέσα σε μια δολοφονική υλική φύση. "Φυσιο­λογικός" σημαίνει ζώο (χωρίς πνεύμα και σκέψη). "Άνθρωπος" σημαίνει ζώο με τη δύναμη του παρανοϊκού και μερο­ληπτικού πνεύματος. Ο ορισμός του ανθρώ­που ως ζώο με τα βιολογικά γνωρί­σματα είναι μια αλήθεια αρκετά λιγότερη από τη μισή και μια τέτοια βιολογική περιγραφή απέχει θεα­ματικά από την πνευματική πραγματικότητα της ανθρώπινης ζωής. Είμαστε, γινόμαστε και αισθανόμαστε μαζί με τις σκέψεις μας... Στην ανθρώπινη ζωή με φαντασιώσεις, με ψέματα και με λανθασμένες εκτιμήσεις, η εξαπάτηση διευρύνεται και γίνεται συνήθεια μέχρι και θρησκεία, ενώ με τις ανθρώπινες συνεργασίες η εξαπάτηση καταλήγει να γίνεται με νομική κάλυψη, με την προστασία του κράτους, με σταδιο­δρομία και με επίσημες διαδικασίες! Η "ελευθερία" δεν είναι έτσι ρυθμισμένη που οι συνέπειες της αλητείας, της παρα­πλάνησης και της εξαπάτησης να είναι αρκετά αποθαρρυντικές και να απαγο­ρεύονται ένα πλήθος δράσεων, οι οποίες επιτρέπονται με το δόλωμα της ελευθερίας για ανήθικους/­εγω­κεντρικούς ανθρώπους, με όρους ανήθικης κερδο­σκοπίας και με κατάχρηση της εμπιστοσύνης. Η ειρήνη για πολλούς είναι η φανταστική εκείνη ισορροπία και ανεκτικότητα στην κοινωνία, την οποία χρειάζονται για να την καταχραστούν ανεμπόδιστοι και για να εκμεταλ­λευτούν ανενό­χλητοι όλα τα πλεονεκτήματα του υλιστικού τρόπου ζωής. Από ένα κλε­φτρόνι του δρόμου μέχρι μια ολόκληρη κυβέρνηση χώρας.

Δεν είναι η ποινή του θανάτου στους αδίστακτους δολοφόνους που θα μας κάνει λιγότερο πολιτισμένους! Αν ο κόσμος που ζούμε δεν μπορεί να διορθωθεί κι εμείς σαν άτομα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχτούμε ανενόχλητοι τον κόσμο έτσι όπως είναι και ότι θα επιβραβεύσουμε τους συμβιβασμένους! Τώρα η ευθύνη για όλους αυξάνεται. Μην απορήσει ξανά κανένας γιατί αυτός προδόθηκε, γιατί η εμπιστοσύνη διαψεύστηκε, γιατί δεν ήρθαν τα πράγματα όπως υπολόγιζε και γιατί χάνονται μαζικά ανθρώπινες ζωές από μερικά λάθη! Διότι οι άνθρωποι ζουν και κινητοποιούνται με αδυναμίες στη σκέψη, συχνά παραπλανημένοι και δελεασμένοι, με φαντασία, προσδοκίες και φοβίες, και από φυσική προδιάθεση οι άνθρωποι σκέφτονται μεροληπτικά υπέρ του εαυτού τους. Μπορούν να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν και για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, ενώ για την ζωή των άλλων δεν έχουν ίσο ενδιαφέρον και υπευθυνότητα. Εμπιστεύθηκες εύκολα μερικούς ανθρώπους; Τότε προετοιμάσου ψυχολογικά να απογοητευτείς και να ζημιωθείς. Σε εμπιστεύθηκαν; Τότε προετοιμάσου να δώσεις πειστικές εξηγήσεις για τις αποτυχίες και τις ανεπιθύμητες συνέπειες και ίσως χρειαστεί να τους αποζημιώσεις! Χωρίς την καταπολέμηση της άγνοιας και των φαντασιώσεων στους ανθρώπους και γενικά των πνευματικών αδυναμιών τους, με τις οποίες οι άνθρωποι -όλων των μορφωτικών επιπέδων και ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση- συμπεριφέρονται με υπέρμετρη βεβαιότητα και εγωκεντρικά, μάταιες είναι οι προσδοκίες εκείνων των δραστήριων, οι οποίοι νομίζουν ότι προσπαθούν για την ειρήνη και πολλές φορές με αυτοθυσία.