ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία...Μη λες ότι δεν ήξερες, πες ότι είχες πιστέψει!*
ΓΙΑ ΕΝΑ ΗΘΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν πιο όμορφα από τα ζώα ή να λείπουν από την κοινωνία τα περισσότερα φοβερά γεγονότα. Κάτι πρέπει να απαντήσουν για αυτή την επίγεια δυσκολία όσοι δεν καταλαβαίνουν μια ζωή με περισσότερο πνεύμα και λιγότερη εξωτερική δράση. Μια εξήγηση χρειάζεται να δώσουν για αυτή την αδυναμία και την ατυχία στην ανθρώπινη ζωή, που είναι ο κανόνας... Διαψεύδεσαι καθημερινά από τη ζωή, από την ιστορία, από τα γεγονότα, από την αδυναμία σου να δώσεις μια εξήγηση για όσα παρανοϊκά και εγκληματικά συμβαίνουν δίπλα σου*. Η αδικία, η δυστυχία και τα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν επιβεβαιώνουν την έλλειψη μιας παγκόσμιας ηθικής ή τη σχετικότητά της. Αυτά (τα ψυχολογικά και κοινωνικά φαινόμενα) επιβεβαιώνουν τις φυσικές και πνευματικές αδυναμίες του ανθρώπου, την υπέρμετρη βεβαιότητά του, τη μεροληπτική σκέψη του και μαζί την απερισκεψία του. Μια ηθική με πνευματικό προσανατολισμό της ζωής όχι μόνο είναι παγκόσμια αλλά εξηγεί ακόμα γιατί στα αρχικά στάδια της ζωής (χωρίς την ανθρώπινη σκέψη) η ηθική φαίνεται εντελώς ανύπαρκτη και άχρηστη (αν και ήδη έχει ξεκινήσει με τη φροντίδα για τη διατήρηση της ζωής). Η ηθική με πνευματικό προσανατολισμό της ζωής εξηγεί γιατί είναι στερητική για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αφού η ζωή με αμεροληψία, αυτογνωσία και η αναζήτηση της βεβαιότητας δεν ενθαρρύνει την εξωτερική δράση. Αντιθέτως με τον πνευματικό προσανατολισμό της ζωής πολλές από τις προσδοκίες ελαττώνονται, πολλά όνειρα ακυρώνονται, οι σχετικές αξίες (κυρίως μέσα από συγκρίσεις) υποβιβάζονται και αποκαλύπτονται οι ανθρώπινες φαντασιώσεις που διεγείρουν τη δράση.
Το δίλημμα δεν είναι "Σοσιαλισμός ή Καπιταλισμός και βαρβαρότητα". Κοινωνία με πνευματικό προσανατολισμό ή με κερδοσκοπικό από εγωπαθείς και απατεώνες;
ΜΕΡΙΚΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΤΙΤΛΟΥΣ: <•> Η συντομευμένη διακήρυξη για τον πνευματικό προσανατολισμό της κοινωνίας >>> <•> Σε λίγες σειρές τα θεμέλια της παγκόσμιας (ή κοσμολογικής) ηθικής >>> <•> Μην πεις ότι δεν ήξερες... >>> <•> Συνεργασία και ανταγωνισμός ξεκινούν μαζί >>>
<•>
Πλούσιοι και φτωχοί, ηγέτες και υπηρέτες, αφεντικά και εργάτες, <•> Για την έννοια της κοινωνίας και για τη δημοκρατία >>> <•> Το πέρασμα από την Ηθική έρευνα στην πολιτική άποψη >>> <•> Η ψευδαίσθηση ότι επιλύονται τα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις και συνεργασίες, ενώ αυτά αναπαράγονται, μετακυλίονται και χρησιμοποιούνται >>> <•> Τα κοινωνικά φαινόμενα δεν μπορούν να ερμηνευτούν με αφαίρεση της εσωτερικής πραγματικότητας >>> <•> Με την πολιτική επιδιώκονται, εκπροσωπούνται και εξυπηρετούνται ομαδικά συμφέροντα και με σχέσεις ανήθικου ανταγωνισμού >>> <•> Η αδικία μέσα στην κοινωνία αμφισβητεί (ή υπονομεύει) την πολιτική εξουσία και τη νομιμότητά της (όπως εκθέτει και το Θεό) >>> <•> Η εξάρτηση της επιβίωσης από τη χρηματική αμοιβή >>> <•> Η αδικία συντηρείται και αναπαράγεται με τους νόμους του κράτους. Η δράση των εκπαιδευμένων απατεώνων προσαρμόζεται στους νόμους >>> <•> Ο μπερδεμένος ρόλος της επιστήμης >>> <•> Η επαγγελματική εκμετάλλευση της άγνοιας και το ψέμα στην κοινωνία με την κάλυψη της επιστήμης >>> <•> Ο πνευματικός πόλεμος και η πολιτική δύναμη της δημιουργικής σκέψης >>> <•> Δεν είναι η ποινή του θανάτου στους αδίστακτους δολοφόνους που θα μας κάνει λιγότερο πολιτισμένους! >>> <•> Επιλέξτε φιλίες και συνεργασίες και προσέξτε ποιους ενισχύετε >>>
► Η ανθρώπινη δράση και συμπεριφορά ερμηνεύονται από τις πνευματικές αδυναμίες του ανθρώπου και με τη διαρκή υπεροψία ή ανασφάλειά του, που τον μεταμορφώνουν σε απατεώνα του εαυτού του και όλου του κόσμου. Η κοινωνία αποτελείται από φυσιολογικούς ανθρώπους με φοβερές και μόνιμες αδυναμίες, βιολογικές και ψυχοπνευματικές. Αυτές οι αδυναμίες δεν εμποδίζουν και δεν αποθαρρύνουν τις συνεργασίες, αλλά αντιθέτως αυτές επιβάλλονται και ενθαρρύνονται, ενώ ο δισταγμός υποβαθμίζεται μέχρι γελοιοποίησης, αν όχι τραγωδίας...
|