Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

<•> ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕ­ΤΟΥΝΤΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΝΤΑ­ΓΩΝΙΣΜΟΥ

Όταν η πλειοψηφία εκφράζεται μέσω της εκλογικής διαδικασίας -από ορισμένα πολιτικά πρόσωπα και από τα κόμματα- δεν έχει ζητήσει να διαβάσει κάποιο συμφωνητικό, το οποίο θα περιγράφει και θα προβλέπει με ακρίβεια (και ψιλά γράμματα) τι ακριβώς θα υλοποιήσουν και θα σχεδιάσουν οι εκπρόσωποί τους και τι ακριβώς θα αλλάξουν στη λειτουργία του κράτους και πώς θα αντιμετωπίσουν μερικά έκτακτα γεγονότα, τα οποία είναι πιθανά. Η ψήφος προσφέρεται σαν υπογραφή βιαστικά, με ελπίδα και με εμπιστοσύνη, έτσι όπως συνήθως οι άνθρωποι υπογράφουν μια συνηθισμένη σύμβαση για παροχή υπηρεσιών. Η πλειοψηφία δεν απαιτεί την τέλεια συμφωνία με τους πολιτικούς εκφραστές της, δεν ζητάει την απόλυτη συνέπεια και την εφαρμογή μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας των σχεδίων, δεν απαιτεί την πρόβλεψη όλων των πιθανών καταστάσεων και την εφαρμογή μόνο των εύκολων και των ευχάριστων σχεδίων. Πολλοί άνθρωποι και ψηφοφόροι δεν μπορούν να ενη­μερώνονται καλά και για όλα τα πολιτικά ζητήματα και τις εξελίξεις. Αναγνωρίζουν, ότι αυτοί οι ίδιοι δεν είναι προετοιμασμένοι για να συμ­μετάσχουν στην πολιτική σαν μέλη ή σαν υποψήφιοι. Από τις πολιτικές αντι­παραθέσεις και συζητήσεις περισσότερο φαντάζονται παρά καταλαβαίνουν. Μπορούν να σχηματίζουν εύκολα μια άποψη, χωρίς να χρειαστεί να σκεφτούν. Αν κάτι δεν τους αρέσει τότε επιλέγουν το αντίθετο και αν διαφωνούν, τότε σκέφτονται την ακριβώς αντίθετη άποψη. Όταν επιλέγουν πρόσωπα και ομάδες για εκ­προσώπηση και ανάληψη ευθυνών, επίσης δεν έχουν αρκετή ενημέρωση, δεν έχουν διαβάσει προσεκτικά τα προγράμματα, εκτιμούν από ενδείξεις και με άσχετες παρατηρήσεις (κι εντυπώσεις) και ίσως δεν έχουν επίγνωση για την αξία της επιλογής τους. Εάν κάτι γίνεται φανερά και αποδεδειγμένα για την καλυτέρευση της ζωής τους, η πλειοψηφία δεν θα το εμποδίσει. Όπως δεν εμπόδισε την εφαρμογή αποφάσεων και σχεδίων για τα οποία είχε διαφωνήσει, αλλά οι πανούργοι βρήκαν τους τρόπους για να προ­ετοιμάσουν την πλειοψηφία να δεχτεί τις αλλαγές αδιαμαρτύρητα ή με τις ελάχιστες αντιδράσεις!

Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν οποιονδήποτε εμφανιστεί με δική του πρωτοβουλία σαν ικανός να εξυπηρετήσει, να επιτύχει συ­νεργασίες, να εκπροσωπήσει και να εργαστεί για την καλυτέρευση της ζωής μέσα στην κοινωνία. Οι περισσότεροι δεν είχαν ποτέ την υπομονή, την εμπειρία, την αυτο­πεποίθηση και τη γνώση για να ζητήσουν ένα διατυπωμένο συμβόλαιο για τη συμβίωσή τους και με την αξίωση να το υπο­γράψουν όλοι. Αν αντιληφθούν ότι η καθημερινή ζωή τους είναι πιο ασφαλής, ότι δεν στερούνται τα απαραίτητα για την επιβίωση και ότι η ζωή και το μέλλον τους δεν κινδυνεύει από την έκφραση της διαφορετικής άποψής τους και από ορισμένες ιδιαι­τερότητές στη ζωή τους, τότε λίγο θα τους ενδιαφέρει πώς ορίζεται η ελευθερία και η δημοκρατία. Είναι διαπιστωμένο από την παγκόσμια ιστορία, ότι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να ανεχθούν και να συγχωρέσουν ακόμα και παρανομίες, κατα­χρήσεις, υπερβολές, ανισότητες και εγκλήματα των πολιτικών προσώπων, αν αυτοί δεν υπο­κινηθούν. Χωρίς να έχουν φιλοσοφήσει, αντι­λαμβάνονται κάπως, ότι δεν είναι εύκολο ή δυνατό να ζήσουν σε ένα κόσμο και σε μια κοινωνία χωρίς προβλήματα, με εξα­σφαλισμένη την καλή τύχη τους και ότι ο άνθρωπος γενικά δεν είναι τόσο αξιόπιστος, ειλικρινής, αμερόληπτος και χωρίς τρομερά ελαττώματα. Το αντι­λαμβάνονται διότι κάπως αναγνωρίζουν και την προσωπική αδυναμία τους, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αντιλαμ­βάνονται πώς αυτοί οι ίδιοι επίσης θα έπρατταν, πολλές φορές και με πολλές ευκαιρίες, έτσι όπως τώρα καταδικάζουν τις αδυναμίες και την ανευθυνότητα των πολιτικών προσώπων. Αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν και ν' ανεχθούν τις ακρότητες, το ψέμα και τη μερο­ληπτική εξυπηρέτηση, όταν η καθημερινή ζωή τους κινδυνεύει και γίνεται πιο δύσκολη, απ' όσο αν ζούσαν ομαδικά μέσα στα δάση σαν κοινά ζώα. Όταν σχεδόν όλη η δική τους ζωή και των αγαπημένων τους προσώπων περνάει με αγωνία, όπως στα έργα τρόμου, και όταν βλέπουν σε τι ανισόρ­ροπη κοινωνία "με το συμβόλαιο Φραγκεστάιν" θα ζήσουν τα παιδιά τους' με δυσκολίες πολλαπλάσιες από αυτές των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που ποτέ δεν κερδίζουμε. Δεν είναι μόνο η επιβίωση για το άτομο που εμποδίζεται και γίνεται δύσκολη, με τη συμμετοχή του κράτους και ιδιαίτερα με την εξάρτηση της επιβίωσης από μια αμειβόμενη εργασία. Εμποδίζεται η πραγματο­ποίηση της φυσικής επιθυμίας για οικογένεια, ενώ τα υπεύθυνα άτομα περιέρχονται σε μια πιο θλιβερή θέση, να αδυνατούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους ή να αντι­λαμβάνονται εκ των υστέρων το θλιβερό μέλλον των παιδιών σε μια ανι­σόρροπη κοινωνία.