ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

<•> Ένας διαχωρισμός στην εσωστρεφική ζωή. Η ιδιορρυθμία στην ανθρώπινη ζωή κορυφώνεται με το πνεύμα

Προβλήματα και ζητήματα ειρηνικής συνύπαρξης τα οποία είναι κοινά για μεγάλες ομάδες ανθρώπων και ολόκληρων λαών, όπως η αμφισβήτηση, η καταπίεση, η απόρριψη, η εκμετάλλευση από την πλεονεκτική θέση, τα συναντάει κάθε άνθρωπος σε μερικές στιγμές στη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, για μερικούς διαφοροποιημένους αυτά γίνονται δυσάρεστες εμπειρίες με περισσότερη διάρκεια και συχνότητα. Είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς η συχνά επαναλαμβανόμενη και η διαρκής απόρριψη, υποτίμηση και αμφισβήτηση -λόγω των μεροληπτικών σκέψεων κάποιων- είναι ένα διαδεδομένο πρόβλημα μέσα στην κοινωνία, όπως και η καταπίεση. Αν κάποιος αναλύσει την άσχημη εμπειρία του από τις ανθρώπινες σχέσεις και στοχαστεί με τις λεπτομέρειες και τα γεγονότα που τον επηρέασαν, τότε θα ανακαλύψει μόνος του πολλά προβλήματα και ζητήματα, τα οποία ανα­δεικνύουν τη στενή σχέση της άγνοιας, της απερισκεψίας και της μεροληψίας με την αδικία. Ακόμα, θα δει μορφές αδικίας οι οποίες δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές, δεν αναγνωρίζονται, δεν προβλέπονται από ανθρώπινους νόμους και δεν καταδικάζονται (λ.χ. προκλήσεις και ενοχλήσεις). Βλέπουμε τις πιο ακραίες άδικες και απαγορευμένες πράξεις και τότε απορούμε πώς ο άνθρω­πος έπραξε έτσι, ενώ έως τότε ήταν από τους πιο ήσυχους και κοινωνικός. Ακόμα πιο σαστισμένοι, απορούμε πώς δεν έπραξε έτσι ακραία ο άλλος που καθημερινά βλασφημούσε και χειροδικούσε εύκολα. Όμως θα σταματήσουμε να απορούμε, όταν από τη μια πλευρά, διανοηθούμε την πολυπλοκότητα των πραγμάτων, όπως θα λέγαμε απλοποιημένα. Όπως λ.χ. πόσο ευμετάβλητα είναι η σκέψη και οι εκτιμήσεις, τη ρευστότητα στις σχέσεις, το πλήθος των αφορμών και τις λεπτές αποκλίσεις των πραγμάτων, που δεν λείπουν από τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Από την άλλη πλευρά, όταν διανοηθούμε πώς οι πιο ακραίες πράξεις εξωτερικεύουν σε μερικές στιγμές τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες απόψεις, οι οποίες συνήθως κυριαρχούν στον περισσότερο χρόνο της ζωής ενός ανθρώπου, μερικές φορές από την πιο μικρή ηλικία: Τότε θα μας φανεί αυτονόητη και αναμενόμενη η απότομη μεταμόρφωση ενός ανθρώπου είτε σε καταστροφικό τέρας, είτε σε δημιουργικό superman. Ακόμα και το παιδί δεν είναι έτσι καλό όπως το φανταζόμαστε με τους περιορισμούς της κηδεμονίας, της απειρίας και της μυικής αδυναμίας του. Η καθημερινή αθόρυβη αδικία στις σχέσεις των ατόμων μεταξύ τους, από την πιο απλή παρεξήγηση ενός βλέμ­ματος, φέρει μέσα της το σπόρο του πολέμου.

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό