ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

<•> Ο εξωτερικός κόσμος χωρίς εσωτερική προοπτική είναι αδιέξοδος

Ο άνθρωπος με τις σχετικές αξίες και με την υπερβολική εκτίμηση και προσδοκία από την εξωτερική δράση έχει και υπερβολική εκτίμηση για τον εαυτό του. Περιφρονεί το πνεύμα ή δεν αντιλαμβάνεται την προοπτική από τη σκέψη περιορισμένη μέσα του. Αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του πραγματική στο βιολογικό σώμα και όχι ως πνεύμα. Παρατηρεί στο βιολογικό σώμα τις δυνατότητές του προς τα εξωτερικά πράγματα και την επαφή του με τα άλλα βιολογικά σώματα. Έτσι αντιλαμβάνεται τη ζωή αποκλειστικά σαν εξωτερική δράση μέσα στον ορατό κόσμο. Η ζωή είναι σχεδόν ταυτόσημη με το βιολογικό και ορατό σώμα και η τύχη αυτού του σώματος είναι συνδεδεμένη αξεχώριστα από τα εξωτερικά γεγονότα και από τη συμμετοχή του σε αυτά. Οι ορθολογικές απόψεις για τον εσωτερικό προσανατολισμό της ζωής και της Ηθικής και για τη σπάταλη δράση με φαντασιώσεις για τον υλικό κόσμο - οι οποίες δεν είναι πρωτοφανείς και έχουν ακλόνητα θεμέλια-, ακούγονται σαν διαστροφή της ανθρώπινης φύσης, σαν αρρώστια και απαισιόδοξα. Ακούγονται σαν διαστροφή της φυσικής αν­θρώπινης συμπεριφοράς, διότι ακόμα δεν έχει κατανοηθεί, ότι ο φυσιολογικός άνθρωπος όπως τον γνωρίζουμε στην ψυχολογία και από τη συμπεριφορά του είναι διαμορ­φωμένος με τεράστια άγνοια, με διαστρεβλωμένες απόψεις, με σχετικές και λανθασμένες εκτιμήσεις των πραγμάτων. Η εξωτερική συμπεριφορά συνδέεται με τα κενά της γνώσης και με ανόητες επιθυμίες, που γεννιούνται από περίσ­σιες ιδέες και βιαστικές σκέψεις, πέρα από τις φυσικές ανάγκες του και τη λογική προτεραιότητα. Η μακραίωνη ιστορία φανερώνει άρρωστο, ηθικά διεστραμμένο, ανισόρροπο και δυστυχισμένο τον άνθρωπο με τις προσδοκίες από τον εξωτερικό κόσμο. Και ολόκληρη η φύση αποδεικνύει ότι δεν είναι αρκετό να υπάρχουμε, αλλά κάτι πιο σημαντικό βρίσκεται εσωτερικά στον κόσμο και του δίνει αξία. Καθόλου αυτονόητο δεν είναι ότι πρέπει να ζούμε καλά και να περνάμε όμορφα τη ζωή μας, όταν με τη λέξη «ζωή», εννοούμε τη ζωή με τις επιθυμίες και τις σκέψεις ενός παρα­νοϊκού και μεγαλομανή. Καθόλου κατανοητό να λέμε, ότι χρειάζεται να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν ο εαυτός μας είναι ένα απερίσκεφτο ζώο ή όταν εμείς με τις ψευδαισθήσεις μας επιθυμούμε να είμαστε με τον (παρανοϊκό) εαυτό, τον οποίο δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Αλλά και η επιβίωση δεν είναι εξασφαλισμένη από μια ζωή (ανθρώπινη και μη) δραστήρια διανοητικά προς τον έξω κόσμο και στο περιβάλλον της, εκτός περιστασιακά και προσωρινά. Η πιθανότητα είναι αρκετά μικρότερη απ' όσο θέλουμε να πιστεύουμε και λιγότερο εξαρτημένη από τη γνώση μας. Αν δεν ζούσαμε με πολλές ψευδαισθήσεις, τότε οι απαντήσεις σε πολλές απορίες για την τύχη της ζωής θα ήταν οι πιο εύκολες. Η Ηθική και η Λογική συντονι­σμένες με τον πνευματικό προορισμό είναι καταστρε­πτικές για τα συναισθήματα της παρανοϊκής και εγωκεντρικής ζωής και δυστυχώς, αυτή τη ζωή περιορίζουν.

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό