ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

(Συνέχεια) 

> Τα ίδια τα πράγματα δεν είναι αμετάβλητα στο χρόνο, οι σχέσεις τους μεταβάλλονται, επίσης. Το ίδιο, η χρησιμότητα, η αποτελεσματικό­τητα, η συνέπεια και οι πιθανότητες δεν είναι διαρκώς τα ίδια. (Με αυτή τη διαπίστωση προετοιμαζόμαστε για ανατροπές και ακυρώσεις, σε απο­τελέσματα, πράγματα και γεγονότα που φαίνονται σταθερά προσδιορι­σμένα).

> Οι σχέσεις και οι δραστηριότητες των πραγμάτων προϋποθέ­τουν να είναι περιορισμένα μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων, ενώ σαν έμβια ν' αντιλαμβάνονται και να γνωρίζουν ελλιπώς, περιστασιακά και με διαφορετικές απόψεις. Με λίγα λόγια, τα πράγματα χρειάζεται να είναι με πολλές ελλείψεις και κάπου να διαφέρουν για να έχουν μια ξεχωριστή ύπαρξη. (Αρχή της έλλειψης αυτοτέλειας)

> Η ζωή και τα έργα μας έχουν ένα βέβαιο τέλος και δεν γνωρίζουμε πότε και πώς θα έρθει. (Ο προσδόκιμος χρόνος ζωής είναι γνωστός και με μικρή σχετικά απόκλιση για όλους τους ανθρώπους).

> Δεν είμαστε η μόνη, η επαρκής αιτία του εαυτού μας και των δραστηριοτήτων μας. Τουλάχιστον δεν είμαστε σε πολλές περιπτώσεις καθημερινά.

> Υπάρχουν προκαθορισμένες δυνατότητες και όρια στα πράγματα και δικές μας ατέλειες προσαρμοστικές, διανοητικές, βιολογικές και βιωματικές. Με αυτή τη σύντομη διαπίστωση λέμε απλοποιημένα ότι τα πράγματα δεν γίνονται χωρίς εξαρτήσεις, νόμους, αναίτια, χωρίς μεσολαβήσεις και χωρίς τα ανάλογα χρονικά περιθώρια.

> Η ίδια αιτία επάνω σε διαφορετικά πράγματα δεν προκαλεί ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα ή μεταβολές, είτε μιλάμε για το σώμα είτε για τις απόψεις τους. Ακόμα πιο απίθανα και απροσδιόριστα γίνονται τα αποτελέσματα, όταν η δράση εφαρμόζεται σε πιο πολύπλοκα πράγματα, όπως είναι οι άνθρωποι και η ομαδική ζωή τους.

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό