<•> Συνοπτικά η στενή σύνδεση της ηθικής με την ψυχολογία και γενικότερα με τη ζωή

Με την παραδοσιακή ηθική μιλούσαμε για την καλοσύνη, για τις προθέσεις, για τη θέληση, για την εσωτερική ανωτερότητα, για την αξιοποίηση της ζωής, για την αυτογνωσία και με άλλες αφηρημένες φράσεις, χωρίς να υπολογίζουμε τη μόνιμη εξάρτηση όλων αυτών και όλων των πράξεών μας από το πνεύμα, δηλαδή: από τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις μας, από τις γνώσεις και τις πληροφορίες, από τα λάθη και τις φαντασιώσεις μας, από τις απόψεις που διαμορφώνουμε με τις ανα­μνήσεις μας, από τη μεροληπτική λογική και από τις εσωτερικές αντι­δράσεις που μας προκαλούν όλες αυτές οι διανοητικές πράξεις. Δεν αναγνωρίζαμε με όλη τη σημασία, πώς δημιουργείται, επηρεάζεται και διαμορφώνεται ο λεγόμενος εσωτερικός κόσμος, το ανθρώπινο πνεύμα και η εξωτερική συμπεριφορά με τη διανοητική δρα­στηριότητα σαν ουσία του, από τη στιγμή της πρώτης αίσθησης. Αρκεί κάποιος να προ­σέξει ποια δυνατότητα στο εσωτερικό του ανθρώπου του επιτρέπει να ξεχωρίσει με τόσες φανερές διαφοροποιήσεις από όλα τα άλλα ζώα! Αυτή η δυνατότητα είναι η σκέψη για τα πράγματα, χωρίς τα πράγματα να είναι παρόντα στις αισθήσεις. Τότε θα καταλάβουμε τι είναι η ίδια η ζωή σαν εσωτερικό φαινόμενο, πώς η γνώση -από την αρχή που σχημα­τίζεται- συνδέεται με την ψυχολογία και με την παρακίνηση για δράση μέσα στον κόσμο και έτσι εξηγούνται ενοποιημένα όλα τα φαινόμενα συμπεριφοράς του ανθρώπου και κάθε άλλης μορφής ζωής και οπουδή­ποτε μέσα στο Σύμπαν. Ο εσωτερικός προσανατολισμός της ζωής και το φρένο στην εξωτερική δράση (με βιαστικές σκέψεις και με ελλειπή γνώση), η αξίωση για αυτογνωσία με τη δύναμη της σκέψης και για ζωή ρυθμισμένη/πειθαρχημένη με εσωτερικές αξίες δεν είναι μια νέα άποψη. Η περιοχή της Ηθικής και οι σκέψεις για εσωτερικό προσανα­τολισμό είναι από τις αρχαιότερες της ανθρώπινης αναζήτησης. Εμείς εδώ τονίζουμε και αποσαφηνίζουμε:

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό