ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

<•> Σκέψη και αγώνας για την επιβίωση

Η επιβίωση, που λέμε ότι είναι προϋπόθεση για να κάνουμε κάθε τι άλλο, δεν είναι επίσης εξασφαλισμένη, ούτε με τις πολλές γνώσεις, ούτε από την περισσότερη νοημοσύνη μας, ούτε από τις έξυπνες επιλογές μας. Οι τρόποι με τους οποίους το βιολογικό σώμα φθείρεται στα εσωτερικά του όργανα και η ζωή χάνεται είναι τόσοι πολλοί και άγνωστοι, που η εξακριβωμένη υγεία, πάλι δεν επιτρέπει τη βεβαιότητα, ότι η υγεία θα διατηρηθεί και ότι ο θάνατος απομακρύνεται. Μια μέρα σίγουρα θα μας βρούνε νεκρούς ή θα βρούμε εμείς πρώτοι κάποιο «δικό» μας πρόσωπο! Μην περιμένουμε ότι γύρω μας θα υπάρχει πένθος και νεκρική σιγή ή κάποια προειδοποίηση. Αν δεν το έχεις καταλάβει, πρέπει να πεθάνεις... και αυτό θα γίνει είτε με φυσικό είτε με άλλο τρόπο που θα ονομάσεις. Πολλοί, έχουν σχηματίσει τη βολική άποψη, ότι δεν θα αλλάξει τίποτα αν σκεφτόμαστε τα κακά και τα άσχημα της ζωής και ιδιαίτερα το φυσικό τέλος της. Είναι βέβαιοι για την άποψή τους και απροετοίμαστοι για το ζήτημα, και νομίζουν ότι πρέπει ν’ αρχίσουμε από τώρα να πενθούμε. Όμως η ανακάλυψη της άγνοιάς μας για έναν επαρκή σκοπό στη ζωή και η σκέψη για να ζήσουμε με επίγνωση της πραγματικότητας είναι ωφέλιμη και χρήσιμη. Δεν θα επιτύχουμε να αποφύγουμε τα γηρατειά και το φυσικό τέλος της ζωής. Ωστόσο θα αλλάξουμε πολλές λαθεμένες εκτιμήσεις μας για τις δραστη­ριότητες και τα έργα μας, πολλές ανόητες επιλογές και επιθυμίες και πολλές από τις πράξεις μας, οι οποίες είναι άσκοπες και κάνουν τη ζωή μας χειρότερη. Θα έρθει αναπόφευκτα μια μέρα, όπου η πιο δυσάρεστη εμπειρία και η απώλεια της υγείας δεν θα είναι περαστική. Οι περισσότεροι άνθρωποι φυσιολογικά δεν θέλουν να το σκέφτονται, φτύνουν και ανατριχιάζουν. Όμως έτσι, να μια από τις πρώτες καταστροφικές συνέπειες στο πνεύμα: ξεχνούν το χειρότερο γεγονός της ζωής και τις πιο άσχημες εμπειρίες και αντιδρούν υπερβολικά στις υπόλοιπες δυσκολίες της ζωής, όπως αν αυτές ήταν οι χειρότερες. Έτσι μεγεθύνουν ανύπαρκτα και ασήμαντα προβλήματα. Μη ξεχνάμε την άμεση και μόνιμη σύνδεση της σκέψης με τις αντιδράσεις και με τη συμπερι­φορά μας. Πολλοί άνθρωποι όχι μόνο δεν φοβήθηκαν το θάνατο, όπως νομίζουν όσοι διστάζουν να το σκεφτούν, αλλά αντιθέτως πήραν απόφαση και επέλεξαν να συντομεύσουν τη ζωή τους με έναν σκοπό ή με διαφορετικούς λόγους. Γνωρί­ζουμε περιπτώσεις ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν τυφλά κάποιον παρανοϊκό δάσκαλο και πίστεψαν ότι αυτοκτονώντας θα συναντήσουν το θεό ή ότι τους περιμένουν σε άλλους κόσμους. Να, λοιπόν, πώς η δική μας σκέψη επηρεάζει τις απόψεις και τις εκτιμήσεις μας και πώς γίνεται να μεταμορφωθούμε και να αντιδράσουμε, έτσι όπως πριν το αποκλείαμε. Υπήρξαν άνθρωποι που πρόσφεραν τη ζωή τους ή δεν την έσωσαν, για να σώσουν τη ζωή άλλων αγαπημένων τους προσώπων. Έπειτα, αν για ένα χρονικό διάστημα έχουμε επιλύσει τα προβλήματα της επιβίωσης, αυτό δεν είναι πάλι ο τελικός σκοπός της Ζωής. Η ζωή και οι δραστηριότητες δεν σταματάνε, ούτε τα προβλήματα. Η ζωή συνεχίζεται και ένα πλήθος σκέψεων έρχονται να μας κινητοποιήσουν για την ικανοποίηση όλων των επιθυμιών μας, για να θέσουμε νέους στόχους, για να σκεφτούμε πώς θα επιτύχουμε τους σκοπούς μας και πώς θα διατηρήσουμε τις ευνοϊκές περιστάσεις. Κανένας δεν σκέφτεται ότι έχει εξασφαλίσει την επιβίωσή του και ότι μετά δεν έχει νόημα η ζωή. Αντιθέτως σκέφτεται ότι στις ευνοϊκές συν­θήκες μπορεί να κάνει όσα θέλει, φαντάζεται και σχεδιάζει, και για ν' αντιμετωπίσει τους πιθανούς κινδύνους.

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό