Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

<•> Η ηθική επανάσταση:

Η ΑΔΙΚΙΑ ΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΠΡΟΣΑΡ­ΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ (4)

 

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

 

 

Μάλλον αντίθετα από την υπερβολική καταδίκη της βίαιης συμπεριφοράς, αυτοί που βρίσκονται στις πλεονεκτικές θέσεις χρει­άζονται την απειλή των ανθρώπων του υπο­κόσμου (ισορροπία τρόμου κι αυτή). Για να μη ξεχνούν τις δικές τους καταχρήσεις και υπερβάσεις και για φρένο στην απληστία και στη μεγαλομανία, για φρένο στην ασυγκράτητη κερδοσκοπική δράση και συνεργασία, χωρίς ευθύνη και χωρίς κατανόηση και για να μη ξεπλένουν τις αμαρτίες τους με τις νομικές διαδικασίες. Δυστυχώς, πολλές φορές χρειάζεται να πράξουμε σαν άγρια ζώα για να προστατέψουμε τον εαυτό μας, αλλά και για να σταματήσουμε ή να εμποδίσουμε μερικούς που κινούνται χωρίς φραγμό εναντίον μας, όταν η δική μας δράση εκτιμηθεί ενοχλητική, δυσφημιστική και απειλητική. Δυστυχώς για όλους, διότι ακόμα και ο θύτης με τις ανήθικες επιλογές του και με τις ασυγκράτητες ορμές γίνεται ξανά θύμα της δικής του δράσης και πολλές φορές μαζί του έρχονται σε δύσκολη θέση φιλικά του πρόσωπα και της οικογένειάς του. Ο ενοχλημένος συνήθως είναι ένα μόνο πρόσωπο στην απέναντι πόρτα, όμως μπορεί να είναι και μια ολόκληρη ομάδα. Μπορεί να μην εμφανίζεται ο ίδιος ή να είναι μερικοί εντολοδόχοι μιας συμμορίας, αν όχι με τη μορφή μιας νόμιμης εταιρείας. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να είναι κρατικοί υπάλληλοι και αξιωματούχοι, που εκτελούν ανεύθυνα το πληρωμένο καθήκον τους ή υπεύθυνα σαν εκτελεστικά και πειθαρχημένα ανθρωπάκια. Η οργή για να μας εκ­δικηθούν εύκολα προκα­λείται, όπως με μια δημόσια γελοιο­ποίηση (σά­τιρα), με μια δυσφη­μιστική αποκά­λυψη ή με μια εξύ­βριση. Τότε βρισκόμα­στε στο στό­χαστρο όχι ενός πυρο­βόλου όπλου, αλλά στο μάτι ενός "πολι­τισμένου" ανθρώ­που, που η ψυχή του ξερνο­βολάει φωτιά. Αν χρεια­στεί αυτός θα αντλήσει πληρο­φορίες για μερικές στιγμές της ζωής μας και θα τις εκμεταλ­λευτεί εναντίον μας. Θα βρεθούν τα πειστήρια και οι ενδείξεις και τότε δεν είναι δύσκολη η ηθική εξόντωση ενός ανταγωνιστή ή ενός επικίνδυνου ιδεολόγου, που κινητοποιεί ένα πλήθος ανθρώπων, ο οποίος έχει πολλούς υπο­στηριχτές και χαλάει τη διαφημιστική εικόνα και μερικές συνεργασίες απειλούνται. Έτσι γινόταν πάντα. Χρόνος, χρήμα, συνεργοί, περιποιημένη εμφάνιση, στήριξη από γνωστά ονόματα και ευγλωττία μπορούν να επιτύχουν απαρατήρητα το ίδιο αποτέλεσμα με τη βίαια συμπεριφορά ενός βρομιάρη αλήτη και με όλη την αγωνία μιας ταινίας τρόμου. Όταν εφαρμόζονται οι νόμοι, κερδισμένοι είναι επίσης και μερικοί που αρπάζουν την περιουσία του "απολίτιστου", του "κακοποιού" και "εγκληματία", έτσι όπως εκείνοι καλά γνωρίζουν από την εμπειρία τους. Αν χρειαστεί θα του στερήσουν πράγματα τα οποία ήταν σημαντικά για τη ζωή του μέχρι τη σύζυγο και τα παιδιά' πάντα σύμφωνα με τη νομοθεσία, που αναμφίβολα δεν έχει την αξιο­πιστία των νόμων της φύσης και συχνά μοιάζει με απειλή και εκβιασμό μερικών μεγαλο­μανών.

 

Φανταστείτε να μην είχαν αντιδράσει ποτέ μερικοί άνθρωποι στους εκβιασμούς και στις υπερβολές της εξουσίας και να μην είχαν γίνει ομαδικοί αγώνες για τη διεκδίκηση ορισμένων ηθικών και φυσικών δικαιω­μάτων, με τη λογική να μη διαταραχτεί η κοινωνική ισορροπία και από σεβασμό στους νόμους της Πολιτείας. Η δημόσια έκφραση της άποψης και η επι­στημονική έρευνα ακόμα θα ήταν απαγορευμένα και θα χρειαζόταν την προσωπική άδεια ενός θρησκευτικού ή στρατιωτικού ηγέτη. Η σκλαβιά θα ήταν θεσμός και οι γυναίκες υποχρεωμένες να δεσμευτούν με το σύζυγο όπως θα επέλεγε ο πατέρας ή να σταματήσουν νωρίς την εκπαίδευσή τους. Οι εργαζόμενοι και οι αλλόχρωμοι θα είχαν χειρότερη μεταχείριση από τα ζώα, ενώ οι προσωπικές επιλογές για την εμφάνισή μας θα ήταν καθορισμένες με νομικές διατυπώσεις. Το κράτος δεν θα μεριμνούσε για την ασφάλεια όλων των πολιτών, αλλά αντιθέτως για την τέλεια εξυπηρέτηση μερικών προνομιούχων και με αυτή τη λογική θα επέβαλε μια ανισόρροπη φορολόγηση. Αν τώρα η κοινωνική ζωή έχει βελτιωθεί, αυτό δεν οφείλεται στην παιδεία και στον ανώτερο πολιτισμό αυτών που κυβερνούν και διοικούν. Αν ακόμα τα πράγματα ήταν όπως σε παλαιότερες εποχές και αν έλειπε η εμπειρία από τις σύγχρονες κοινωνίες, που εξαναγκάζει σε πιο λογικές και πολιτισμένες λύσεις για τα κοινωνικά προβλήματα, τότε οι περισσότεροι από αυτούς που εμφανίζονται πολιτισμένοι θα είχαν την εύνοια της ανήθικης εξουσίας ή θα συμμετείχαν σε δολοπλοκίες και σε απολίτιστα και βίαια κινήματα.