Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ
44
<•>
Η ηθική επανάσταση:
Η ΑΔΙΚΙΑ ΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ. Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ
ΝΟΜΟΥΣ
Ο λαβύρινθος των νόμων και η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων
σχέσεων στις νεότερες κοινωνίες κάνουν πιο δυνατό από ποτέ
τον κίνδυνο να παρανομήσουμε και να καταδικαστούμε. Εμείς ως
άτομα, αλλά έτσι εύκολα και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Για
πράξεις ή παραλείψεις, οι οποίες δεν είναι κακές από ηθική
σκοπιά ή είναι αδιάφορες, ή από μια σχέση φιλίας και συνεργασίας
με πρόσωπα που παραβιάζουν φανερά και διαπιστωμένα κάποιο νόμο
και μετά από μεροληπτική παραγγελία για εξονυχιστικό έλεγχο
(π.χ. κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, από απροσεξία ή
από μια αναληθή μαρτυρία). Υπάρχουν φυλακισμένοι άνθρωποι για
πράξεις οι οποίες δε συνδέονται πάντοτε με διεφθαρμένο εσωτερικό
κόσμο, συχνά από κακή τύχη (λ.χ. χρεοκοπία), πραγματικά
μετανιωμένοι και για τις αντιδραστικές απόψεις τους (ιδιαίτερα
στις αντιδημοκρατικές χώρες). Αλλά και έξω από τη φυλακή, οι
άνθρωποι πάλι
ενδέχεται να τιμωρούνται σκληρά, με πολλά εμπόδια για την
κοινωνική ζωή τους. Αντιθέτως, αναρίθμητοι διεφθαρμένοι και
κακοποιοί, με την οικονομική τους ισχύ, τα αξιώματα, τις
γνωριμίες και την τύχη τους βρίσκονται έξω από τις φυλακές, οι
περισσότεροι με την αυταπάτη ότι είναι καλύτεροι από τους
πρώτους. Ο άρρωστος ναρκομανής στο δρόμο, το χειρότερο που
μπορεί να κάνει είναι να μαχαιρώσει έναν περαστικό, αν προλάβει
και αν βρει τη δύναμη. Ένα πρόσωπο περιποιημένο και με υψηλό
μορφωτικό επίπεδο, σε υπεύθυνη θέση το χειρότερο που μπορεί να
κάνει είναι να γίνει ηθικός αυτουργός για μαζικές δολοφονίες,
για διακίνηση πολλών τόνων ναρκωτικών και όπλων κλπ. και κατ΄
εξακολούθηση για πολλά χρόνια, χωρίς να το μάθουμε ποτέ και
εμείς οι ανυποψίαστοι από την καλοσύνη μας, να τον ευχαριστούμε
(για κάποια προσφορά του)!
Διότι μη ξεχνάμε, εκτός από τις πιο φανερές περιπτώσεις αδικίας,
με την εικόνα της δυστυχίας και των πληγωμένων ανθρώπων (από τα
λάθη και την επιθετική συμπεριφορά των άλλων ή από κακή τύχη),
στο άλλο άκρο βρίσκονται άνθρωποι αδίστακτοι, ανάλγητοι
και κακούργοι, που απολαμβάνουν πλεονεκτήματα, έστω και για
περιορισμένο χρόνο.
(...)
Σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουν, ότι η εξαπάτηση, η κλοπή, η
εκμετάλλευση της άγνοιας, ο εξαναγκασμός ενός άλλου ανθρώπου
χωρίς τη δική του θέληση, η δολοφονία και τα βασανιστήρια δεν
αποτελούν γνωρίσματα μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Αυτές οι
συμπεριφορές συγκρούονται με τις αρχές και τον προορισμό του
Δικαίου και δεν ευνοούν τη δημιουργική συνεργασία και την
κοινωνική ειρήνη. Σχεδόν κανένας δεν θα υποστηρίξει το αντίθετο
και αν το κάνει, τότε πιθανόν θα βρεθεί απομονωμένος και κάπως
θα καταδικαστεί. Όσοι θα μπορούσαν να σκεφτούν έτσι παρανοϊκά
και αναίσθητα εμποδίζονται και αποθαρρύνονται από την κοινή
γνώμη και με τους νόμους του κράτους. Ωστόσο, οι αποθαρρυντικοί
νόμοι και ο κίνδυνος της απομόνωσης δεν σταμάτησαν ακόμα τους
πιο πολλούς ανθρώπους, που θα ήθελαν σε περισσότερες περιπτώσεις
να δράσουν έτσι καταστρεπτικά και άδικα για τους διπλανούς τους.
Ακόμα, δεν εξαφάνισαν από το ανθρώπινο πνεύμα τις σκέψεις για
τέτοιες ιδιοτελείς, άδικες και παράνομες πράξεις, ούτε οι
κοινωνικές συνθήκες περιόρισαν τέτοιες σκέψεις στη λογοτεχνική
εκμετάλλευση και στη φαντασία αποκλειστικά τρελών ανθρώπων. Και σχεδόν όλοι μπορεί να
κοιταχτούν στα μάτια μεταξύ τους, έτσι όπως λένε ότι έκαναν οι
μαθητές του Χριστού όταν άκουσαν ότι ένας από αυτούς θα
είναι ο προδότης, και θα μας απαντήσουν: κανένας δεν επιθυμεί να
βλάψει το διπλανό του. Αυτή είναι η απάντηση που δίνουν όταν
βρίσκονται σε στιγμές ηρεμίας και όταν η καθημερινή ζωή περνάει
όπως έχει προγραμματιστεί και χωρίς εμπόδια. Δηλαδή είναι η μισή
αλήθεια. Φαντάζονται ακόμα, ότι για να πράξει κάποιος έτσι
παρανοϊκά και εγκληματικά πρέπει να είναι τρελός ή να έχει μίσος
και κακία. Αυτές όμως οι συμπεριφορές από τρέλα και μίσος
αποτελούν το πιο μικρό αριθμό των άδικων περιπτώσεων. Από την
άλλη πλευρά, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι φυσιολογικά σκέφτονται και επιθυμούν να
διευκολύνουν τη δική τους ζωή. Αυτή είναι η απλή λογική με την οποία
κάποιοι καταλήγουν να γίνονται αδίστακτοι κακοποιοί, ή φανερά και
με επίγνωση καταπατούν τους νόμους. Με την ίδια
μεροληπτική λογική, οι περισσότεροι άνθρωποι επιτυγχάνουν να
γίνουν αδίστακτοι κακοποιοί σε συμφωνία με τον νόμους και
συγκαλυμμένα! Γι' αυτό οι νόμοι δεν περιορίζονται σε αυτές τις
πιο φανερές και αναμφίβολες συμπεριφορές, που σχεδόν όλοι θα
καταδικάζαμε και θα συμφωνούσαμε ότι είναι αποκρουστικές. Οι
άνθρωποι επινοούν νέους τρόπους για να διευκολύνουν τη ζωή τους,
χωρίς να χρειαστεί να σκοτώσουν ή να κλέψουν (με τον πιο απλό,
γρήγορο και φανερό τρόπο). Και όπως ήδη έχουμε παρατηρήσει, γι'
αυτή τη διευκόλυνση στη καθημερινή ζωή και με τις προσδοκίες του
υλιστικού τρόπου ζωής, το εκπαιδευτικό σύστημα στο ανώτερο
επίπεδο εξυπηρετεί τη διαφθορά και τη νόμιμη αδικία.
Επομένως,
εκτός από τις ελλείψεις στους νόμους και από τις δυσκολίες για
την εφαρμογή αυτών, οι νόμοι χρησιμοποιούνται για την κακοποιό
δράση. Αντί αυτοί να την εμποδίζουν έχει γίνει αντιθέτως, η
ανήθικη και απολίτιστη δράση και η εχθρική συμπεριφορά των
ανθρώπων να προσαρμόζεται με αυτούς τους όρους και τους νόμους
της υλιστικής κοινωνίας. Δηλαδή, οι άνθρωποι αντί να
στρέφονται απ' ευθείας στο διπλανό τους για να τον απομακρύνουν,
για να τον εκμεταλλευτούν ή για να το χτυπήσουν, έχουν
μεταμορφωθεί σε σεβαστούς κυρίους και κυρίες, με τη λογική να
μην παραβιάσουν το νόμο. Ιδιαίτερα, όταν μπορούν να στοχεύσουν
στην ίδια διευκόλυνση για τη ζωή τους, με πολλούς άλλους
έξυπνους ή και διασκεδαστικούς τρόπους, τότε γιατί να εμποδίσουν
αυτοί οι ίδιοι τη ζωή τους με τις συνέπειες των απαγορευτικών
νόμων; Όταν λ.χ. κλέβεις με την κάλυψη των νόμων (πουλώντας λ.χ.
ένα αμφίβολο προϊόν ή μια ευρεσιτεχνία), ή όταν δεσμεύεις με
όρους και υπογραφές τον απληροφόρητο και ανυποψίαστο πελάτη,
τότε το πρόβλημα δεν το έχεις εσύ που κλέβεις αλλά προκαλείται
σε κάποιους άλλους. Και αυτοί οι οποίοι είναι θύματα της κλοπής
ή της νομικής δέσμευσης ενδέχεται να μην το αντιλαμβάνονται και δεν αντιδρούν ή
το αντιλαμβάνονται καθυστερημένα! Δηλαδή, στην πολιτισμένη
κοινωνία με το νόμο της ζούγκλας, ακόμα και το θύμα
χρειάζεται να είναι καλά ενημερωμένο, να έχει ανώτερη
εκπαίδευση, να σκέφτεται και να γράφει και να μπορεί να ακουστεί
η φωνή του. Διαφορετικά αυτό γίνεται μπαλίτσα μεταξύ των
υπηρεσιών και πελάτης των ψυχολόγων και των δικηγόρων.
►
Στην πολιτισμένη κοινωνία με το νόμο της ζούγκλας, όπου ο ένας άνθρωπος σκέφτεται πώς θα εξαπατήσει και πώς θα εκμεταλλευτεί τον άλλο για να
ικανοποιήσει τις προσωπικές επιθυμίες του και με την ανοχή της Πολιτείας, ακόμα και το εκπαιδευτικό σύστημα έφτασε να εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό: δηλαδή
την εξαπάτηση και την προώθηση των προσωπικών συμφερόντων με τη δύναμη της Επιστήμης. Σε μια κοινωνία παρανοϊκών, φανατισμένων και εγωιστών
ανθρώπων, όπου αυτοί εκπαιδεύονται και ειδικεύονται με το αξίωμα, ότι "για την επιβίωσή μου θα εκμεταλλευτώ την άγνοια και την αδυναμία σου", δεν
μπορούμε να ελπίζουμε... Να σταματήσουμε να θεωρούμε ρεαλισμό, την επιπόλαιη αντίληψη των πραγμάτων, την ευπιστία, τη συνήθεια, την υπερεκτίμηση των
ικανοτήτων μας και τον περιορισμό της πραγματικότητας στις συναλλαγές και στη συνεργασία των ανθρώπων.
Ο
υλιστικός τρόπος ζωής στηρίζεται σε πολλές φαντασιώσεις και σε ψέματα, όχι στην
αυτογνωσία και συμπίπτει με εγωκεντρικό τρόπο ζωής και νοοτροπία. Ο εγωισμός, η
μεροληψία, η
ανοησία και το παρανοϊκό πνεύμα είναι οι άλλες απόψεις του υλιστικού τρόπου ζωής
και αντίληψης.
Αν η Ηθική του εσωτερικού
προσανατολισμού (με πνευματικές αξίες) δεν είναι Επιστήμη
►
>>>►
>>> Η ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ
ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΑΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ* <<<
* Η διαίρεση όπως έχει γίνει με τους τίτλους της
έντυπης έκδοσης. Τα κείμενα είναι από το 2ο μέρος του συντομευμένου βιβλίου "Η παγκόσμια ηθική του εσωτερικού προσανατολισμού" με τις πιο απαραίτητες σκέψεις