Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 >>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

Όπως οι άνθρωποι και τα άλλα ζώα απολαμβάνουν το σεξ και πιστεύουν ότι αυτή την απόλαυση επιδιώκουν, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούνται και άλλα σχέδια της φύσης, έτσι γίνεται και αντιθέτως: Να πιστεύουμε ότι εξυπηρετούμε τα σχέδια για το μέλλον μας και ότι επιτυγχάνουμε κάτι σημαντικό, ενώ στην πραγματικότητα συχνά γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Όταν ένας άνθρωπος δεν σκέφτεται ευρύτερα τον κόσμο και το ρόλο του πέρα από τον εργασιακό χώρο του και τις προσωπικές επαφές, αυτός εκ­μεταλλεύεται την άγνοια και ποντάρει στην καλή τύχη για να απολαύσει τις φαντασιώσεις του. Μην περιμένουμε από ένα τέτοιο στενόμυαλο άνθρωπο να σκέφτεται αμερόληπτα και ότι είναι πιο αξιόπιστος από ένα συνηθισμένο απατεώνα. Η υπευθυνότητα και η αξιοπιστία που χρειάζονται για τη συνεννόηση και τη συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων συνθλίβονται από τις υπερβολικές προσδοκίες και αυτά "τα εφόδια" δεν είναι διαθέσιμα για όλες τις ώρες και τις ημέρες. Η σχέση της παρανοϊκής και φαντασμένης ζωής γενικά με την εξωτερική δράση και η σχέση αυτών των ασθενειών με τη βιαστική βεβαιότητα και τη μεροληψία είναι αξεχώριστα μεταξύ τους. Όσοι δεν καταλαβαίνουν αυτή τη φυσιολογική αδυναμία της ζωής, καμία πειστική απάντηση δεν έχουν για την επίγεια δυσκολία να συμβιώσουν φιλικά όλοι μαζί οι άνθρωποι, πολλές φορές ούτε σαν μέλη μιας μικρής οικογένειας. Καμία απάντηση για την αναπόφευκτη δυστυχία στην ανθρώπινη ζωή, για τον καθοριστικό ρόλο της τύχης στις πολιτικές εξελίξεις και για τη συμμετοχή των φυσικών γεγονότων και εξελίξεων. Καμία απάντηση για την παγκόσμια επιτυχία της πολιτικής, να χωρίζει κυριολεκτικά τους λαούς με σύνορα γεωγραφικά, πολιτικά και πολιτιστικά και να τον στρέφει εχθρικά σε άλλες ομάδες μέχρι και ενάντια στον πληθυσμό ολόκληρης της γης. Η περισσότερη γνώση και η τεχνολογία δεν έλυσαν μόνο προβλήματα, αλλά και δημιούργησαν ακόμα περισσότερα. Η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι μια γνωστή και σαφής πραγματικότητα, όπως με υπερβολική βεβαιότητα όλοι σκέφτονται. Με την ίδια υπερβολική εκτίμηση ορισμένοι αποφασίζουν, προβλέπουν, προσφέρουν λύσεις και αγωνίζονται για να τη διορθώσουν. Και αν η ειρήνη ήταν κάτι φανερό και περισσότερο από τη δημοκρατία, όπως φανταζόμαστε, τότε αυτή θα ήταν ο κανόνας στην ιστορία για τις κοινωνίες της Γης, ενώ οι πόλεμοι θα ήταν μερικές σύντομες ανωμαλίες στις σχέσεις μεταξύ των χωρών, αν όχι οι πιο αποτελεσματικές λύσεις για ορισμένες λογικές διεκδικήσεις. Όμως η ειρήνη για πολλούς είναι η φανταστική εκείνη ισορροπία και ανεκτικότητα στην κοινωνία, την οποία χρειάζονται για να την καταχραστούν ανεμπόδιστοι και για να εκμεταλλευτούν ανενόχλητοι όλα τα πλεονεκτήματα του υλιστικού τρόπου ζωής.

Η ηθική με εσωτερικό προσανατολισμό και οι παγκόσμιες πνευματικές αξίες δεν μπορούν να διαψευστούν με θεωρίες και πολυλογία. Με τις εικασίες και με τη φαντασία τι θα γινόταν στον κόσμο, αν αυτοί που διοικούν το κράτος άλλαζαν τις αποφάσεις τους και την πολιτική τους, έτσι δεν αποδεικνύουμε τον καθοριστικό ρόλο της πολιτικής για την κοινωνική ζωή, όπως εκτιμάμε και σκεφτόμαστε αφηρημένα αυτό το ρόλο και με τις προβλέψεις μας. Η κοινωνική ζωή και οι ανθρώπινες συνεργασίες είναι αναπόφευκτες από την ίδια τη φύση, όσο είναι και η οικογενειακή ζωή. Δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τους ανθρώπους αν αυτοί θα είναι άνθρωποι με σκέψη, αν θα εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας και αν θα επιλέξουν την καταστροφή. Πάντα μια πολιτική αρχή θα συντονίζει τις συνεργασίες μεταξύ των ξεχωριστών προσώπων ή ομαδικά, πάντα θα υπάρχουν ρυθμιστικοί κανόνες και νέα προβλήματα θα χρειάζονται λύση και πάντα το ψέμα και η αδικία θα συγκρούονται με την αλήθεια και το δίκαιο. Όπως και να αποφασίσουν αυτοί που πρωταγωνιστούν, με οποιαδήποτε πολιτική και παρά την εμπειρία και τις λογικές συνέπειες στη θεωρία και απρόβλεπτα για τη μεθεπόμενη μέρα. Όπως και αν έζησαν οι άνθρωποι στο παρελθόν, όπως και αν αποφάσισαν, με τον Καλιγούλα αυτοκράτορα ή με την απόσυρση του Βούδα, η ζωή, τα όνειρα, οι συνεργασίες, οι απολαύσεις δεν χάθηκαν από τον κόσμο και η επιστροφή στο παρελθόν είναι αδύνατη. Η πολιτική χωρίς τη ζωή με πνευματικές αξίες δεν έχει νόημα και χωρίς την κοσμο­λογική ηθική όχι μόνο στερείται μιας αμερόληπτης λογικής, αλλά και δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμένη κοινωνία. Η πολιτική δεν μπορεί να αγνοεί τις ηθικές αρχές και θεωρητικά λογοδοτεί στην ηθική και όχι το αντίθετο, όσο και αν η πολιτική επιβάλλεται με τη δύναμη των όπλων. Με τη σωματική βία και με δολοφονικά όπλα μπορεί μια ομάδα να μας αιχμαλωτίσει και έτσι απειλητικά να μας εξαναγκάσει να υπακούσουμε στις εντολές και στις οδηγίες της. Αυτή η (περιστασιακή) υπεροχή στη σωματική δύναμη και η εκτέλεση των εντολών τους με τη βία μπορεί να εκτιμηθεί από τους ίδιους νόμιμη και απολαυστική. Όμως υπάρχουν παγκόσμιες ηθικές αρχές, που εφαρμόζονται στη φύση από τον κόσμο σαν σύνολο και αυτοί δεν μπορούν να διαψευστούν ή να ακυρωθούν. Αν τις αναγνωρίζουμε, τότε πνευματικά εμείς είμαστε κερδισμένοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει υψώσουμε λάβαρο και να αντισταθούμε με ανόητες πράξεις, που θα προκαλέσουν την οργή της συμμορίας και τη δολοφονία μας. Για να αντιμετωπιστούν τα ανθρωπόμορφα τέρατα χρειάζεται περισσότερο η υπομονή, η ανίχνευση των αδυναμιών και των λαθών τους, η απομόνωση και η παραπλάνησή τους και λιγότερο ή στο τέλος η σωματική βία, αν όχι καθόλου τέτοια.