Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

<•> Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΜΟΙΒΗ (4)

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

Στις πρώτες σκέψεις για τη συγκράτηση της υπεροψίας μην ξεχνάμε, ότι οι πλειοψηφίες δεν είναι αιώνιες και μέσα στην ίδια οικογένεια υπάρχουν πολλές τριβές. Τα νέα προβλήματα μπορούν να διχάσουν εσωτερικά ένα πληθυσμό και να δημιουργήσουν νέα ρεύματα και φοβερά διλήμματα στην κοινωνία. Οι εχθροί δεν έρχονται μόνο από έξω, ενώ πολλές φορές βρίσκουν ανοιχτές τις θύρες και την ευνοϊκή στιγμή γι' αυτούς. Ιδιαίτερα, όταν η τύχη μιας ολόκληρης χώρας συνδέεται με περιστασιακές ιδεολογίες, που συνήθως καλύπτουν και ευνοούν μικρές ομάδες επιχειρηματιών και με κυβερνήσεις που συνεργάζονται και στηρίζονται από τέτοιες ομάδες. Η διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής δεν είναι μεγάλη για την ιστορία των λαών και γι' αυτό δυσκολευόμαστε να εκτιμήσουμε και ν' αντιληφθούμε τις ανατροπές και τις νέες ισορροπίες, που αναπόφευκτα θα έρθουν για ολόκληρες χώρες, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και για το παγκόσμιο ρόλο τους. Τη στιγμή που αντι­λαμ­βανόμαστε τα πράγματα σαν ενιαία και εξωτερικά, προετοιμάζονται αλλαγές από το εσωτερικό τους, είτε μιλάμε για τα άτομα της ύλης είτε για πολιτικούς σχηματισμούς. Η πνευματική αντίδραση ενός προσώπου σε μια εχθρική χώρα, μπορεί στο μέλλον να βρει πιο πολλούς υποστηριχτές εντός της δικής μας χώρας. Μην επαναλαμβάνουν, λοιπόν, ορισμένοι από κυβερνητικές θέσεις, την υπεροψία ενός επιτυχημένου προσώπου. Μια μέρα ίσως χρειαστούν τη βοήθεια ή τη συνεργασία εκείνων που περιφρονούσαν ή περιγελούσαν και η βοήθεια δεν προσφέρεται μόνο με χρήματα. Ευχή, να μην ανακαλύψουν καθυστερημένα (αγνοώντας και την ιστορία), ότι οι άνθρωποι δίπλα τους τώρα στην ευνοϊκή συγκυρία, για την οποία εργάστηκαν σκληρά, μεθοδικά και προνοητικά και εμφανίζονται πολιτισμένοι και ώριμοι πνευματικά, θα μεταμορφωθούν σε αιμοβόρα τέρατα, όταν χαθούν τα πλεονεκτήματα της οικονομικής επάρκειας ή με μια ανυπέρβλητη δυσκολία, την οποία δεν είχαν υπολογίσει. Ανάμεσα στα πράγματα που ψάχνουμε μακριά, ενώ πολλές φορές αυτά βρίσκονται κοντά μας, είναι και ο εχθρός μας...

Δεν είναι μια ουτοπία, ότι η Πολιτεία θα έπρεπε να φροντίζει στοιχειωδώς για την επιβίωση των ανθρώπων από τη στιγμή της γέννησης, χωρίς προηγούμενη προσφορά ή ανταπόδοση εκείνων. Έτσι όπως έχει την υποχρέωση και εξασφαλίζει στοιχειωδώς μια πνευματική τροφή με την εκπαί­δευση. Οι άνθρωποι, έτσι όπως έχουν συνηθίσει πολλά φυσικά φαινόμενα και τα αφήνουν έξω από τις σκέψεις τους για να πραγματο­ποιήσουν τις επιθυμίες τους, ίδια ακριβώς μπορούν να συνηθίσουν τα κοινωνικά φαινόμενα που τους εξαναγκάζουν να γίνουν σκλάβοι. Ουτοπία ήταν η κοινωνία να οργανωθεί έτσι παρα­νοϊκά, ανισόρροπα και άδικα, στηριγμένη στην κακοτυχία και στην εξαπάτηση, όπως τη ζούμε τώρα. Ουτοπία και αστείο ήταν να προβλέπει μια πενιχρή οικονομική βοήθεια και ανταπόδοση σε υπηρεσίες στους τυχερούς απόμαχους της κοινωνικής ζούγκλας, λίγο πριν από το θάνατό τους και αφού προηγουμένως πέρασαν από εξαντλητικές δοκιμασίες και παγίδες, με την κάλυψη των νόμων. Ουτοπία ήταν η ιστορία των λαών να γράφεται με τον κανόνα των στρατιωτικών συγκρούσεων και οι λαοί να δυσκολεύονται να συνυπάρξουν ειρηνικά μεταξύ τους. Έχουμε παρατηρήσει την ανθρώπινη ανοησία σαν ένα φυσικό φαινόμενο και πώς αυτή συνδέεται με το πλήθος των κοινωνικών φαινομένων. Ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι με τις πνευματικές αδυναμίες τους συνεργάζονται μεταξύ τους και οργανώνουν την κοινωνία με τα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας. Το αποκορύφωμα αυτής της παρανοϊκής, μερο­ληπτικής και άδικης συμπεριφοράς έξω στον κόσμο είναι ο πόλεμος και κοντά στον πόλεμο, είναι η αδυναμία να επιβιώσει ένας μεγάλος πληθυσμός ανθρώπων σε καιρό "ειρήνης".