ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΠΛΗΡΕΣ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ
Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου και της Σχετικότητας της Ενέργειας
(Ενιαία θεωρία περί χρόνου, χώρου και ύλης)

 

Ποιες νεότερες σκέψεις και απόψεις κατά τη μαθηματική διερεύνηση διόρθωσαν ή ανέπτυξαν τη φυσική ερμηνεία της προηγούμενης θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου και της Σχετικότητας της Ενέργειας

> Η διερεύνηση για την ανεύρεση μαθηματικών σχέσεων ξεκίνησε από τις πιο απλές αριθμητικές πράξεις, τις οποίες θα σκεφτόταν να κάνει αμέσως μόνο ένας άσχετος. Με την εφαρμογή των πιο απλών τύπων της φυσικής, με τις ποσότητες και τα μεγέθη που έχουν μετρηθεί στη φυσική και πιο προσεκτικά με τους αριθμούς που εκφράζουν κάπως κοινές και σταθερές ποσότητες της φύσης. Με τις απλές αριθμητικές πράξεις και με την καταγραφή των αριθμών σε πίνακες,^1,2,3 γρήγορα προέκυψαν οι πρώτες συμπτώσεις και απρόσμενες σχέσεις μεταξύ τυχαίων αριθμών, που προκάλεσαν το ενδιαφέρον και ενεθάρρυναν την προσπάθεια. Με τους πιο γνωστούς τύπους της φυσικής, με τους πιο απλούς υπολογισμούς και από τις πρώτες παρατηρήσεις στις πιο απλές μαθηματικές σχέσεις και ξεκινώντας από μια φιλοσοφική ερμηνεία της φύσης, απο­καλύπτεται και αποδεικνύεται, ότι στη φυσική διατηρήθηκαν για πολλές δεκαετίες ορισμένες ασυνέπειες, έγιναν παραλείψεις και η έρευνα θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματική. Η έρευνα για τη σχέση μεταξύ των φυσικών δυνάμεων, για τη δομή της ύλης και για τη δημιουργία της φύσης θα συναντούσε λιγότερα εμπόδια και θα προχωρούσε χωρίς καθυστερήσεις, αν δεν είχε υποβαθμιστεί η ικανότητα της σκέψης να παρατηρεί τα φυσικά φαινόμενα και ο σημαντικός ρόλος των λέξεων, με τις οποίες εκφράζουμε συνοπτικά τα νοήματα και τις πληροφορίες μας. Η μικρότερη συμβολή στην ανάπτυξη της θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου που έγινε από την πορεία της μαθηματικής διερεύνησης, ήταν η καταγραφή συγκεκριμένων ενδείξεων, συμπτώσεων και απλών σχέσεων, οι οποίες ενισχύουν την άποψη για την ύπαρξη ορίων στη φύση και πρωταρχικά στο χρόνο, στο μήκος και στην ενέργεια. Η μαθηματική διερεύνηση βοήθησε ακόμα, να τεθούν σωστά ορισμένα θεωρητικά προβλήματα και ένα πλήθος από απλά ερωτήματα, τα οποία δεν συναντούμε στα επιστημονικά βιβλία.

> Η εισαγωγή των τύπων και των ορισμών της φυσικής για τη σαφή διάκριση των φαινομένων βοήθησε σημαντικά στην αποσαφήνιση ορισμένων σκέψεων, οι οποίες είχαν γίνει "φιλοσοφικά" με τις πιο γενικές έννοιες και με το καθημερινό λεξιλόγιο. Πιο συγκεκριμένα, στη φυσική ερμηνεία της θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου -όπως αυτή διατυπωνόταν πριν από τη μαθηματική διερεύνηση- αναφερόμουν γενικά στην αλλαγή και στην κίνηση, χωρίς να προχωράω στις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις κίνησης που στη φυσική αποτελούν ολόκληρα κεφάλαια και παρακλάδια της έρευνας και της επιστήμης. Αναφερόμουν στην αλλαγή και στην κίνηση, στην επανάληψη και στην κυκλικότητα των φαινομένων, χωρίς να έχει αποδοθεί η καθοριστική σημασία στη μεταβολή της ταχύτητας, όπως την είχε παρατηρήσει ο Νεύτων μερικούς αιώνες πριν και την έβαλε σε μαθηματικές σχέσεις. Από τις φιλοσοφικές σκέψεις τότε, δυστυχώς δεν έφτασα στο φαινόμενο της αδράνειας, το οποίο τελικά αποδεικνύεται ότι είναι μια από τις πιο καθοριστικές παρατηρήσεις για να ερμηνευτούν περισσότερα φαινόμενα από τις απλές κινήσεις των ορατών σωμάτων.

Αναφερόμουν στη μεταβολή των πραγμάτων σαν ένα φαινόμενο που ξεκινάει από τα δομικά στοιχεία και τότε δεν χρειάστηκα την έννοια της δύναμης, διότι εξηγούσα τη δύναμη σαν ένα φαινόμενο αξεχώριστο από τη μεταβολή που προκαλεί το ένα πράγμα στο άλλο, με οποιονδήποτε τρόπο. Η αλλαγή γενικά ήταν ταυτόσημη με την αιτία και το αποτέλεσμα και η έννοια της δύναμης είχε αντικατασταθεί από τη γενικότερη έννοια της αλληλεπίδρασης. Τα πράγματα αναπόφευκτα αλλάζουν επειδή αναπόφευκτα ενεργούν το ένα στο άλλο και αντιστρόφως, ενεργούν μεταξύ τους διότι αλλάζουν. Αυτή ήταν μια ικανοποιητική ερμηνεία για μένα και δεν βρέθηκα σε ανάγκη να μετρήσω το μέγεθος της δύναμης και να το συγκρίνω σε διάφορα φυσικά φαινόμενα. (Έχει ενδιαφέρον να διαβάσουμε όλη την παράγραφο "Για την αιτία, το αποτέλεσμα και τη σχέση τους" σ123-134, ISBN  960-385-019-5 © 2000).

Χωρίς, να είχε γίνει καλά αντιληπτό, όλες οι δυνάμεις είχαν ενοποιηθεί σε αυτή τη γενικότερη έκφραση της αλληλεπίδρασης και δεν είχα σκεφτεί να κάνω κάποια διαίρεση των δυνάμεων αναλόγως του τρόπου που αυτές εφαρμόζονται μεταξύ των πραγμάτων. Σκεφτόμουν με την αντίθετη άποψη, ότι οι ιδιαίτερες περιπτώσεις, τις οποίες παρατηρούμε σαν διαφορετικά φαινόμενα, θα έπρεπε να ερμηνευτούν μετά, αφού προηγουμένως ανιχνευτούν οι σχέσεις που έχουν μεταξύ τους όλα τα πράγματα, με το φιλοσοφικό αξίωμα ότι όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους με τις ίδιες σχέσεις, σαν μέρη ενός σταθερού συνόλου και χωρίς να διαφέρουν στην ουσία. Δεν αξιοποιούσα την επιστημονική γνώση που υπήρχε ακόμα και στα σχολικά βιβλία. Όμως η σκέψη έτσι αδέσμευτη προστατεύτηκε τότε από διαχωρισμούς που δεν γίνονται στη φύση και δεν εγκλωβίστηκε σε μερικές σχέσεις που χρειάζονται κυρίως για να λύνονται ασκήσεις και οι οποίες εφαρμόζονται για κατασκευαστικούς σκοπούς.

Με λίγα λόγια, στην προηγούμενη φυσική ερμηνεία, δεν παρατηρούσα σχεδόν καθόλου το φαινόμενο της κίνησης για να εξάγω πολύτιμες σχέσεις, δεν ανάλυα την κίνηση και δεν εξέταζα το ρόλο φαινομένων όπως είναι η μεταβολή της ταχύτητας και η ομαλότητα της μεταβολής, δεν διέκρινα την έννοια του χρόνου από την έννοια της περιόδου, δεν είχα αντιληφθεί το χρόνο σαν αντίστροφο της συχνότητας και δεν περιέγραφα σχεδόν καθόλου τη σχέση της δύναμης με την ποσότητα της μάζας και με τα υπόλοιπα φαινόμενα της κίνησης. Επίσης, δεν είχαν παρατηρηθεί και δεν είχαν εκτιμηθεί όσο χρειαζόταν, η διαφορά που υπάρχει μεταξύ της απόστασης και της μετατόπισης, ο ρόλος της φοράς και της διεύθυνσης στην κίνηση, η σχέση της ακτίνας με την καμπυλότητα και με την κυματική κίνηση και χρησιμοποιούσα την έννοια της ενέργειας τελείως αόριστα.

> Έγραφα πολύ εύστοχα με το κοινό λεξιλόγιο, ότι τα υλικά στοιχεία των πραγμάτων είναι σταθεροποιημένοι-κυκλικοί τρόποι μεταβολής σε μία ποσότητα ενέργειας ή οι ελάχιστες στιγμές, από τις οποίες το ολοκληρωμένο Σύμπαν ξεκινάει σχετικά να υπάρχει σαν έμμεσο και εξωτερικό από την ενέργεια του κενού χώρου. Γινόταν αναφορά στις περιπτώσεις των στάσιμων κυμάτων, στις περιπτώσεις της περιστροφικής κίνησης και γενικά στην ύπαρξη των περιοδικών φαινομένων μέσα στη φύση. Ωστόσο δεν προχωρούσα πιο αναλυτικά αυτές τις σκέψεις, για τη σχέση αυτής της περιοδικής μεταβολής με τη συχνότητα, με το μήκος κύματος, με τη ποσότητα ενέργειας που μεταβιβάζεται και ανταλλάζεται, με την ύπαρξη τριγωνο­μετρικών σχέσεων, δεν σκέφτηκα πολλά φαινόμενα που προκαλούνται από την περιοδική επανάληψη και την αυξομείωση στην κίνηση και δεν έγινε ο παραλληλισμός ή η σύνδεση αυτών των φαινομένων με τα φαινόμενα του ηλεκτρομαγνητισμού κ.λπ. Η μαθηματική διερεύνηση επέκτεινε τις αρχικές γενικές απόψεις της θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου και αυτή η επέκταση πάλι, μπόρεσε να γίνει διότι υπήρξαν εύστοχες και καθοδηγητικές οι αρχικές απόψεις με τους πιο γενικούς όρους.

Οι αρχικές γενικές απόψεις της θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου, όπως ακριβώς διατυπώθηκαν πριν από τη μαθηματική διερεύνηση, δεν απαντούσαν σε πολλά συγκεκριμένα ερωτήματα που η επιστήμη έχει συναντήσει και απαντήσει. Σαν φιλοσοφική θεωρία, με την ενιστική άποψη για την πραγματικότητα, αυτή περιοριζόταν στις πιο γενικές παρατηρήσεις, που χρειαζόντουσαν τις πιο γενικές έννοιες, όπως: χρόνος, μήκος, κίνηση, ύλη, σύνολο, μέρος... κ.λπ. Όμως οι γενικές σχέσεις και τα γνωρίσματα τα οποία είχαν παρατηρηθεί για όλα τα πράγματα, ήταν σωστά και προς την εύστοχη κατεύθυνση. Είναι απίστευτο, πως μέσα από σκέψεις, οι οποίες έγιναν με το καθημερινό λεξιλόγιο και με την παρατήρηση μόνο μέσα στη σκέψη, χωρίς υπολογισμούς και πειράματα, βγαίνουν διαδοχικά λογικές σκέψεις που δίνουν απάντηση εκεί που αποτυγχάνει μια επιστημονική κοινότητα! Λογικές απαντήσεις που η επιστήμη ακόμα αναζητά και ο άσχετος άνθρωπος θα τις χαρακτηρίσει τουλάχιστον τρελές:

" κάθε αρχή μέσα στο χώρο γίνεται σχετικά εκ των υστέρων με τους φορείς της εμμεσότητας και η αρχή της ύπαρξης αυτών των φορέων βρίσκεται εκτός χώρου, δηλαδή είναι άμεση και γίνεται σε απόσταση μικρότερη της ελάχιστης από το Σύμπαν των υπόλοιπων υποστιγμών, το οποίο σχετικά δεν υπάρχει. (...) Η δυνατότητα της διεύθυνσης είναι η δυνατότητα, για ν' αλληλεπιδράσουν πολλά στοιχεία σε μια κοινή στιγμή ή με τον πιο άμεσο τρόπο. Υπάρχει σα χώρος, γιατί αυτός είναι εκ των προτέρων η άμεση ύπαρξη και αλλη­λεπίδραση των πραγμάτων με όλους τους δυνατούς τρόπους μέσα στα όρια μιας μέγιστης κοινής στιγμής ". (σ172, 173, ISBN  960-385-019-5 © 2000)

Μετά από τη μαθηματική διερεύνηση, ο εμπνευστής της κοσμολογικής θεωρίας δυσκολεύεται να πιστέψει, ότι είχε σκεφτεί σε νεαρή ηλικία με τη λογική ενός παζλ και με τον τρόπο που είπαμε (χωρίς να γνωρίζει τότε να κάνει υπολογισμό ούτε με αριθμούς που υψώνονται σε δύναμη!) αυτά, στα οποία η επιστήμη για να καταλήξει χρειάζεται αιώνες, μυριάδες ερευνητών, επιστημονικά εργαλεία, χρηματοδότηση που προκαλεί τους φτωχούς και με ηθική την συμπαράσταση των βραβείων και της δημοσιότητας!

Όχι μόνο φάνηκαν περισσότερες σχέσεις της κίνησης με την περιοδικότητα και με τη γεωμετρική έννοια του κύκλου και ο θεμελιώδης ρόλος τους μέσα στη φύση, αλλά έγινε καθοριστική η διάκριση της κυματικής κίνησης από τη μηχανική κίνηση για να ακολουθήσει μια μαθηματική ερμηνεία της φύσης (δυο κατευθύνσεων). Η φύση σαν υλική μέσα στο χώρο και συγχρόνως σαν ολοκληρωμένης με όλους τους δυνατούς τρόπους (σαν ταυτόχρονης), που επενεργεί με τον ίδιο το χώρο, αποτέλεσε κεντρική ιδέα, η οποία καθοδήγησε την έρευνα στις μικρο­σκοπικές διαστάσεις με τους όρους της κυματικής φυσικής. Ο θεωρητικός διαχωρισμός της κίνησης σαν φαινόμενο κυματικής μεταβολής σε μια σταθερή ποσότητα ενέργειας (σαν φαινόμενο από αρνητική αδράνεια), επικέντρωσε την έρευνα στο φαινόμενο της ηλεκτρο­μαγνητικής ακτινοβολίας και ιδιαίτερα για να βρεθούν τα όρια στην ποσότητα ενέργειας που μπορεί να μεταβιβαστεί κυματικά και όλα τα όρια που σχετίζονται με τα ηλεκτρο­μαγνητικά φαινόμενα. Έγινε σαφές με τους όρους της φυσικής, πως μπορεί να διατηρείται η κίνηση σαν ένα φαινόμενο σταθερότητας μέσα στα δομικά στοιχεία της ύλης, τα οποία ονόμαζα πετυχημένα "φορείς για την έμμεση αλλη­λεπίδραση" και "σταθερο­ποιημένους τρόπους επηρεασμού μιας ουσίας".

> Ιδιαίτερα από την προσεκτική διερεύνηση των παγκόσμιων φυσικών σταθερών (c, G, h) έγιναν παρατηρήσεις και προέκυψαν σκέψεις, υποθέσεις και νοητά πειράματα από τα οποία φάνηκε καθαρά με αριθμούς, η πιο στενή σχέση μεταξύ αυτών των φυσικών σταθερών όσο και μεταξύ των φυσικών δυνάμεων (βαρυτική, ηλεκτρο­μαγνητική και πυρηνική), οι οποίες στη φυσική είναι καλά διαχωρισμένες και εξ ορισμού (σαν έννοιες) τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, όπως και από τη γενικότερη έννοια της κίνησης. Λ.χ. βαρυτική δύναμη και όχι κυματική συγκέντρωση κάποιας ποσότητας ενέργειας, ηλεκτρο­μαγνητική ακτινοβολία και όχι κυματική αποκέντρωση σε μία ίδια ποσότητα που υπάρχει με τη μορφή του κενού χώρου. Διαφορετικά σωματίδια τα οποία ανταλλάσσουν ενέργεια ξανά με σωματίδια και όχι σωματίδια τα οποία είναι στιγμιότυπα κάποιας κυματικής κίνησης, όπως είναι και τα σωματίδια-φορείς των δυνάμεων μεταξύ τους. Πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τα πρωτόνια και όχι παρουσία πρωτονίων ή συγκέντρωση ή αποκέντρωση ενέργειας από την κυματική διατάραξη στην ενέργεια του κενού χώρου. Χαρακτηριστική περίπτωση, η έννοια της μάζας και της ύλης σε πλήρη διαφοροποίηση από την έννοια της κίνησης και της ηλεκτρο­μαγνητικής ενέργειας.

> Οι τύποι συνδέουν μαθηματικώς τα φαινόμενα μεταξύ τους, με μέτρο για την ποσότητα και το μέγεθος και με διακριτές τις ιδιότητές τους και συνοψίζουν ορισμένες από τις σχέσεις των φαινομένων. Τα αποτελέσματα των υπολογισμών από την εφαρμογή των τύπων είναι συχνά μερικοί αριθμοί, που όταν τοποθετούνται ξανά στους τύπους, ακόμα και τυχαία, αυτοί εμφανίζουν ξανά τις σχέσεις των φαινομένων με άλλους τρόπους και πολλές φορές με άλλα φαινόμενα. Από μόνοι τους αυτοί οι αριθμοί δεν φανερώνουν πάντα τη σχέση των φαινομένων και μπορεί να μοιάζουν άσχετοι, τυχαίοι και άγνωστοι αριθμοί. Σε πολλές περιπτώσεις προκύπτουν συγκεκριμένοι αριθμοί πιο συχνά από άλλους ή με ίδια τα πρώτα ψηφία τους (π.χ. π, τριγωνομετρικές σχέσεις, σαν πολλαπλάσιοι), οι οποίοι αυτοί οι αριθμοί μόνοι τους προδίδουν σχέσεις των φαινομένων, όπως και οι τύποι. Οι παράξενες συμπτώσεις και οι υποψίες δεν είναι πάντα τυχαίες και αποδεικνύονται χρήσιμες για την έρευνα.

Σε μερικές άλλες περιπτώσεις, οι αριθμοί μέσα στους τύπους αποκαλύπτουν ξανά τις σχέσεις των φαινομένων ή την ύπαρξη αντιθέσεων στα φαινόμενα. Η πρόχειρη εφαρμογή των πιο απλών τύπων καταλήγει ξανά σε συγκεκριμένους αριθμούς, που αποκαλύπτουν σχέσεις στα καλά διαχωρισμένα εξ ορισμού φαινόμενα. Από τα πρώτα και πιο προκλητικά ευρήματα αυτής της μαθηματικής διερεύνησης υπήρξε η παρατήρηση του γινομένου (c*G ≈ 0,02) από τις δύο σταθερές της ταχύτητας του φωτός c και της βαρύτητας G. Η ύποπτη αριθμητική "εξουδετέρωση" αυτών των δύο σταθερών ποσοτήτων που έχουν αριθμητική τιμή κάπως αντίθετη μέσα στη φιλοσοφική σκέψη (10⁸ - 10^-11 ) σε παραλληλισμό με τη παρατήρηση του αντίθετου τρόπου κίνησης (αποκεντρωτική-συγκεντρωτική) υπήρξε από τις καθοριστικές παρατηρήσεις για την πορεία της διερεύνησης. 

 

 

---

* ^{1, 2, 3}  Για παράδειγμα. Όπως ο αρχικός πίνακας της διερεύνησης και οι απλοί πίνακες για τα τρία βασικά σωματίδια και από τους πιο φανταστικούς για την ανεύρεση τριγωνο­μετρικών σχέσεων, όπως εδώ.