(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Για το φυσικό χώρο ως κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας σε ισορροπία. Φαινόμενα συγκέντρωσης και αποκέντρωσης στην ισοτροπική μεταφορά ενέργειας με κύματα

• Η εξήγηση για την παγκόσμια ισορροπία απλοποιείται και οι υπολογι­σμοί για την επιβεβαίωσή της διευκολύνονται όταν ο ελεύθερος χώρος ανα­γνωρίζεται ως συνολική ποσότητα ενέργειας με στιγμές απόκλισης που εμ­φανίζονται στη μικροσκοπική του δομή ως σωματίδια. Αν κάθε πλανήτης και κάθε αστέρι βρίσκεται στη σωστή θέση και συνεχίζει να κινείται στην τροχιά του έτσι όπως η ομάδα να είναι ισορροπημένη, αυτή η ισορροπία και ο συγχρονισμός επιτυγχάνονται με τη ροή της κοινής ενέργειας στο σύ­μπλεγμα αστρονομικών σωμάτων. Αν επιπρόσθετα ερμηνεύσουμε την κίνη­ση των ουράνιων σωμάτων ως αποτέλεσμα επιβράδυνσης σε μια ποσότητα ενέργειας που συγκεντρώνεται προς αυτά με την υψηλότερη ταχύτητα της φύσης, τότε η κίνηση των ουράνιων σωμάτων θα μας φανεί εξαιρετικά αργή. Τα ουράνια σώματα είναι ποσότητες ενέργειας που συγκεντρώνονται εκεί λόγω μιας τοπικής διατάραξης. Η κίνηση των αστρονομικών σωμάτων είναι το αποτέλεσμα μιας ταχείας διαδικασίας επειδή η ενέργεια του χώρου μεταφέρεται για να επανέλθει η ενεργειακή του ισορροπία. (4.1, σ126)

• Η ισορροπία και η δυνατότητα συγχρονισμού μέσα στις απέραντες αποστάσεις του ελεύθερου χώρου προσφέρονται από την άμεση σχέση όπου τα δομικά στοιχεία έχουν με το χώρο στις μικροσκοπικές διαστάσεις του. (4.1, σ127)

• Αν η δομή της ύλης και η παραγωγή μάζας γινόταν από το περιβάλλον, δηλαδή από τον εξωτερικό χώρο, τότε σε κάθε κυβικό μέτρο του χώρου θα υπήρχε διαφορετική ύλη, με τυχαία δομή. Η σύνθεση και η δομή ενός μεμονωμένου ατόμου θα ήταν διαφορετική και σε απεριόριστη ποικιλία, έτσι όπως θα ήταν οι διαφορετικές επιδράσεις και συνθήκες. Ωστόσο, η διαμόρφωση και η δομή των υλικών στοιχείων δεν εξαρτάται από τα αντικείμενα και από τις διαφορετικές καταστάσεις στο περιβάλλον και η ύλη δεν είναι τόσο πολύ ευμετάβλητη από τις εξωτερικές δυνάμεις. Τι άλλο μπορεί να υπάρχει παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή της ύλης, να συνδέεται πάντα μαζί με την ύλη και να συνεργεί ώστε η δομή της ύλης να είναι η ίδια παντού και με τους ίδιους νόμους; Τι άλλο μπορούμε να βρούμε, το οποίο δεν θα είναι φανταστικό και θα συνδέεται μόνιμα με κάθε πραγματικότητα, εκτός από τον αποκαλούμενο "άδειο" χώρο; Η παρουσία του ελεύθερου χώρου δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα από την εξωτερική σύνδεση των υλικών πραγμάτων. Ο ελεύθερος χώρος πάντοτε προηγείται... (7.3, σ150)

• Η δύναμη έλξης και το πεδίο βαρύτητας δεν προκαλούνται εξωτερι­κά στην ύλη, αλλά αντίθετα: επειδή λαμβάνει χώρα μια κυματική διαδικα­σία συντήρησης της ύλης και η ενέργεια του ίδιου του χώρου μεταφέρεται με τους ταχύτερους ρυθμούς της φύσης. Η ύλη παρουσιάζεται με την ίδια δυναμική δομή και τις ίδιες σχέσεις μέσα στη δομή της σε όλες τις αποστά­σεις του ελεύθερου χώρου. Επίσης αντίστοιχα το βαρυτικό πεδίο παρου­σιάζεται στην ίδια αναλογία, με τις ίδιες σχέσεις μεταξύ μάζας, ακτί­νας και ποσότητας ενέργειας που συγκεντρώνεται. (8.1, σ163)

• “Αν η πραγματικότητα δεν είχε γίνει ανέκαθεν ή σε προηγούμενες στιγμές, πριν από τη στιγμή που ακόμα γίνεται ως προς εμάς, τότε δε θα υπήρχε χώρος”.* (Η Θεολογία της Επιστήμης,σελ.169-170)

• “Η επίδραση του χώρου στην ποιότητα των πραγμάτων γίνεται σε στιγμή μικρότερη της ελάχιστης, δηλαδή με άμεσο τρόπο και ταυτόχρονα σε όλους τους φορείς (της ύλης)”.* (Η Θεολογία της Επιτήμης,σελ.171)

• Ο ελεύθερος χώρος μόνιμα κυμαίνεται και με αυτές τις διακυμάνσεις διατηρείται στην κατάστα­ση ισορροπίας του. (7.3, σ151)

• Τα σωματίδια θα υπήρχαν για πάντα τυχαία και ποσοτικά σαν τα μόρια ενός αερίου, εάν ο “κενός” χώρος και η παρουσία του συνολικής ενέργειας δεν έβαζαν τις προϋποθέσεις που τα εξαναγκάζουν να “συνάψουν” μεταξύ τους σχέσεις. (7.4, σ151-2)

• Ο ελεύθερος χώρος υπάρχει για τα υλικά πράγματα ως κάτι σκοτεινό, στατικό και ομοιόμορφο, ενώ όλα συνδέονται σε μικροσκοπικές διαστάσεις σαν ταχείες διακυμάνσεις στην ισορροπημένη ενέργειά του. (8.1, σ163)

• Με άλλα λόγια, η «τεράστια» πραγματικότητα του 100% ολοκληρωμένου Σύμπαντος είναι για εμάς μια "τεράστια" δυνατότητα, είναι μια ποσότητα ενέργειας για τις αμέτρητες εξελίξεις και τα αμέτρητα πράγματα που αναμένουμε να γίνουν. Η σχετική απουσία τους ονομάζεται "κενός" χώρος. Κάθε πράγμα που βλέπουμε ή αγγίζουμε είναι ο ελεύθερος χώρος που δεν βλέπουμε και δεν αγγίζουμε. (...) Οι μικροσκοπικές κυματικές διεργασίες με τις οποίες οι δομικοί φορείς των πραγμάτων διατηρούνται, επίσης δημιουργούν και διατηρούν ταυτόχρονα τον ελεύθερο χώρο (με τις διαστάσεις του) και όχι απλώς τη χρήση του. Ο ελεύθερος χώρος δεν υπάρχει χωρίς ύλη, όπως και αντίστροφα. (8.1, σ164)

• όταν τα δομικά στοιχεία με την ποσότητα τους σχηματίζουν τα ουράνια σώματα, τότε ο χώρος που περιβάλλει τα σώματα είναι ένα ισχυρότερο (βαρυτικό) πεδίο, επειδή περισσότερη ποσότητα αντίστοιχης ενέργειας αντλείται κυματικά για την ύλη του σώματος. (...) Έτσι, τα σώματα "προτιμούν" περιοχές του ελεύθερου χώρου όπου η ενέργεια είναι ισορροπημένη και διαθέσιμη για να διατηρηθεί η δική τους ύλη. (8.1, σ165)

• 8.3. Συνοψίζοντας τη στενή σχέση μεταξύ φυσικών φαινομένων και ελεύθερου χώρου: (σ166)

• Σε αντίθεση με τη μηχανική αδράνεια, η οποία είναι η αντίσταση που ένα σώμα θέτει στην αλλαγή της κίνησης του, ο ελεύθερος χώρος έχει την ικανότητα να επιστρέφει γρήγορα στην αρχική κατάσταση της ενεργειακής ισορροπίας του. Αυτό επιτυγχάνεται επειδή εκ των προτέρων ο ελεύθερος χώρος δεν βρίσκεται σε κατάσταση μηδενικής κίνησης / αλλαγής, αλλά αντίθετα βρίσκεται σε ισορροπία με κυματικό τρόπο (όπως τα στάσιμα κύματα). Ο ελεύθερος χώρος βρίσκεται σε ισορροπία, επειδή κυμαίνεται με ακραία υψηλή συχνότητα (παλλόμενος στα πιο μικροσκοπικά μήκη) και όχι επειδή είναι απλά κάτι εντελώς ακίνητο. (8.3, σ169)

• η συνολική ποσότητα ενέργειας είναι η ίδια για όλα τα πράγματα και όλα υπάρχουν με τις ίδιες ενεργειακές ταλαντώσεις ενός και του αυτού δυναμικού χώρου. (9.0, σ174)

• Η ισοτροπία του ελεύθερου χώρου στην ερμηνεία για ένα (πλήρες) σύμπαν με όλους τους δυνατούς τρόπους και πάντοτε το ίδιο, δεν είναι ούτε αξίωμα ούτε σημείο εκκίνησης της ερμηνείας της φύσης. Αυτή η ισοτροπία αναδύεται και ερμηνεύεται από άλλες θεμελιώδεις έννοιες (...) Μετά από παραγωγικό συλλογισμό, η ισοτροπία και η ομοιομορφία του ελεύθερου χώρου (που έχουν οριστεί εμπειρικά) ανάγονται στις πρώτες θεμελιώδεις έννοιες (της σταθερότητας, της περιόδου, της συνολικής ενέργειας ή του πλήρους σύμπαντος, η ισορροπία, η άμεση σύνδεση μεταξύ του μέρους και του συνόλου του). (9.0, σ178)

• Η αιτία της συγκέντρωσης των υλικών φορέων είναι η κυματική ροή της ενέργειας του ελεύθερου χώρου για την αντιστάθμιση των ελλείψεών της (9.1, σ179)

• το πεδίο βαρύτητας μπορεί να θεωρηθεί ως ο σφαιρικός (ή ακτινικός) χώρος από τον οποίο αντλείται ισότροπα και συγκεντρωτικά η χωρική ενέργεια για τη διατήρηση και τη δημιουργία της ύλης. (9.1, σ180)

• Γενικά, η ενέργεια του ελεύθερου χώρου "ρέει" για να είναι ισορροπημένη και η ταχεία ροή της (σε ορισμένους ακραίους ρυθμούς) δημιουργεί και διατηρεί τις ελαττώσεις του, τις οποίες αποκαλούμε σωματίδια και "ύλη". Έτσι, η παρουσία του ελεύθερου χώρου δεν είναι το τυχαίο αποτέλεσμα της εξωτερικής σύνδεσης των υλικών πραγμάτων. (9.2, σ184)

• Το φως δεν είναι η κίνηση ορισμένων σωματιδίων, αλλά η ταλάντωση ή η διακύμανση του ίδιου του χώρου. (10.0, σ188)

• “Ίδια δομικά στοιχεία” σε όλη την έκταση του παγκόσμιου χώρου, για εμάς σημαίνει “ίδιες διακυμάνσεις ενέργειας” και “ίδιες διαδικασίες” για την επαναφορά της ισορροπίας. (10.0, σ190)

• Ο ελεύθερος χώρος δεν επεκτείνεται ούτε συρρικνώνεται. Ο ελεύθερος χώρος είναι μια κοινόχρηστη και ισορροπημένη ποσότητα ενέργειας με διακυμάνσεις, που δημιουργούν φαινόμενα συγκέντρωσης και αποκέντρωσης στην ισοτροπική μεταφορά ενέργειας με κύματα. Ο ελεύθερος χώρος αντισταθμίζει με τον γρηγορότερο τρόπο (σχεδόν c) τις ελλείψεις της ενέργειας του, τις ελλείψεις που αποτελούν τον υλικό κόσμο. Αλλά η κυματική ροή για να αντισταθμιστούν οι ελλείψεις, δημιουργεί και πάλι ορισμένες ελλείψεις πολύ γρήγορα και έτσι διατηρεί τα υλικά στοιχεία. Η συγκεντρωτική μεταβίβαση ενέργειας εξηγεί το φαινόμενο του βαρυτικού πεδίου, ενώ η αποκεντρωμένη μεταβίβαση εξηγεί το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. (11.0, σ193)

• Η δυσκολία να κατανοηθεί η δομή της ύλης προκύπτει από το ότι υπάρχουν δυναμικά φαινόμενα χωρίς την παρουσία ενός σταθερού υλικού σώματος,i όπως συμβαίνει στον μακροσκοπικό κόσμο της καθημερινής εμπειρίας μας. Σε αντίθεση με τον μακροσκοπικό κόσμο όπου η μάζα αποτελεί την ουσία του και κάτι το ξεχωριστό από τις κοσμικές δυνάμεις. Αναζητούμε να μάθουμε πώς δημιουργείται ή διατηρείται το φαινόμενο της μάζας στις μικροσκοπικές διαστάσεις, από την αόρατη παρουσία ενός κοινού και πεπερασμένου χώρου και με την ταλάντωση της ενέργειάς του. (15.0, σ224)

• Η σχέση της σταθεράς G με τα δομικά στοιχεία θα ήταν αδύνατη και ανεξήγητη, αν τα δομικά στοιχεία δεν ξεκινούσαν με τις προδιαγραφές ενός και του ίδιου χώρου, με τον οποίο διατηρούν μια άμεση και δυναμική σύνδεση, αφού αυτά αποτελούν στοιχειώδεις μεταβολές της ενέργειάς του. Η σταθερά G σύμφωνα με την οποία οι κινήσεις των ουράνιων σωμάτων εμφανίζονται ρυθμισμένες ξεκινάει μαζί με τη μάζα των σωματιδίων μέσα από αναλογίες, που έχει η μάζα τους με γρήγορες μεταβολές στην κοινόχρηστη ενέργεια του φυσικού χώρου. (15.3, σ248)

• Η δομή της ύλης διατηρείται με την "ταυτόχρονη" ενέργεια του “κενού” χώρου και με διαδικασίες που είναι κυματικές. Με τέτοια εξήγηση για τη φύση, ήταν λογικό και σκόπιμο να αναζητηθεί μία σχέση αναλογίας για τη μείωση της ανώτερης ταχύτητας κατά τη δημιουργία σωματιδίων. (15.5, σ252)
  

Τα αποσπάσματα συνεχίζονται στην επόμενη σελίδα >>>

Αποσπάσματα από τις πραγματείες:

Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023