ΕΞΑΠΑΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ (ακόμα λες ότι δεν ήξερες;)

Ένα επιχείρημα για την Ηθική ως παγκόσμια επιστήμη (του Πνευματικού Προσα­νατολισμού)

Αναζητώντας έναν επαρκή σκοπό για να ζούμε... έτσι η σκέψη και η αναζήτηση επιβάλλουν να ζήσουμε. (Το "επιχείρημα της ηθικής ανα­ζήτησης", μπορεί να ονομαστεί).

 

 

«Αναζητώντας να γνωρί­σουμε αν υπάρχει ένας επαρ­κής σκοπός για να θέ­λουμε να υπάρχουμε, ποιος είναι και πώς η ζωή αξιο­ποιείται, τότε αρχίζουμε να επι­τελούμε με βεβαιότητα έναν τέτοιο σκοπό, ανεξάρτητα από την επάρκεια της γνώσης μας και υπάρχει δεν υπάρχει ο Θεός. Ακόμα και αν θα έπρεπε ν’ αυτο-εκμη­δενιστούμε, έχου­με ξανά την ίδια βεβαιότητα, εκ των προτέρων, ότι δεν είμαστε σε αντίθεση με αυτόν τον αρνητικό σκοπό, γιατί η επιτέλεσή του δεν επιτρέπεται πριν να γνωρίσουμε το αν επιτρέπεται. (...) με την αυτο-εκμηδένισή μας δε θα μπορούσαμε να επι­τελέσουμε τον προδρομικό σκοπό μας, που είναι η αναζήτηση και η γνώση».

 (Από το βιβλίο Η Θεολογία της Επιστήμης, σελ. 379)

 

Αναζητώντας έναν επαρκή σκοπό για να ζούμε... έτσι η σκέψη και η αναζήτηση επιβάλλουν να ζήσουμε. Μια πρώτη εφαρμογή αυτού του αξιώματος.

Όμως παρατηρούμε, ότι στη φύση πολλές μορφές ζωής αγωνίζονται για να επιβιώσουν χωρίς να αναζητούν έναν επαρκή σκοπό και χωρίς τέτοια πνευματική αναζήτηση.  Την τύχη και το μέλλον αυτών των μορφών ζωής, όπως και τι κάνουν στη ζωή τους, τα έχουμε αντιληφθεί.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, επίσης σκέφτονται για οτιδήποτε και προσπαθούν για όλα, και χρησιμοποιούν τις πνευματικές δυνατότητές τους για να επιβιώσουν. Συνεχίζουν τη ζωή τους χωρίς να έχουν ανάγκη για έναν επαρκή σκοπό και χωρίς τέτοια πνευματική αναζήτηση. Έχουν συμβιβαστεί με τη διαπίστωση ότι είναι περαστικοί από τον κόσμο και ότι ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να χάσουν τη ζωή τους. Η αναζήτηση ενός επαρκούς σκοπού για να ζήσουν είναι γι' αυτούς μια άσκοπη προσπάθεια και αντιθέτως δεν διευκολύνει για να ζήσουν απερίσκεφτα, μεροληπτικά και όπως επιθυμούν με τις φαντασιώσεις τους και με την ανεπάρκεια της γνώσης τους.

Την ανεπάρκεια της γνώσης τους δεν την αντι­λαμβάνονται, ενώ με τις σκέψεις τους νομίζουν ότι θα φέρουν την πραγμα­τικότητα έτσι όπως αυτοί φαντάζονται. Η ευπιστία και η υπέρ­μετρη βεβαιότητα είναι μερικά σημάδια της απερισκεψίας τους και της αδιαφορίας τους να ανα­ζητήσουν έναν επαρκή σκοπό της ζωής. Διότι η αναζήτηση ενός επαρκούς σκοπού δεν επιτρέπει την ευπιστία και την υπέρ­μετρη βεβαιότητα, που γι' αυτούς είναι απαραίτητα για να μη μείνουν άπρακτοι και ήσυχοι. Έχουν προσδοκίες και ανάγκες, που δεν θα εξυπηρετηθούν με την αμφι­σβήτηση, με την πνευματική αναζήτηση και με την αμερό­ληπτη σκέψη.

 

 

 

Από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν να γράφουν ... >>>

Μερικές από τις πρώτες σκέψεις για τη ρύθμιση της ζωής ...>>>

Εξαπατάς τον εαυτό σου (μη λες ότι δεν ήξερες!) ...>>>

Απερι­σκεψία, ιδιοτέλεια και υποκρισία του πληθυσμού...>>>

Η πραγματικότητα σε αμφισβητεί και σε διαψεύδει...>>>

Φαντασιώσεις χωρίς τέλος...>>>

Συμπεριφορές και γεγονότα από φαντασιώσεις...>>>

Έχεις εξαπατηθεί από την πρώτη στιγμή της ζωής σου!...>>>

Περιόρισε τη βεβαιότητα, αύξησε την αμφιβολία σου!...>>>

Εγωισμός & Παράνοια ...>>>

Αν ο πνευματικός προσανατολισμός δεν ήταν επιστήμη...>>>

Πνευματικές αξίες μέσα σε δύο ποιήματα ...>>>