ΕΞΑΠΑΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ (ακόμα λες ότι δεν ήξερες;)

 

Απερι­σκεψία, ιδιοτέλεια και υποκρισία του πληθυσμού

Μια ακόμα παρατήρηση στην ανθρώπινη συμπεριφορά που αποκαλύπτει γρήγορα την απερι­σκεψία, την ιδιοτέλεια και την υποκρισία του πιο μεγάλου πληθυσμού

 

Σχεδόν όλα όσα αντιλαμβανόμαστε ότι προσφέρονται μέσα στην κοινωνία και ως ευκαιρίες για τη διευκόλυνση της δικής μας ζωής είναι μελετημένα με το σκοπό κάποιοι να έχουν εργασία και κέρδη. Όμως έτσι όλοι εξυπηρετούμαστε και ικανο­ποιούμαστε ως πελάτες, ως καταναλωτές και ως χρήστες. Όσα αντιλαμ­βανόμαστε ότι προσφέρονται και όσα έχουν κατασκευαστεί είναι πραγματο­ποιημένα με θυσίες και πόνο ενός μεγάλου αριθμού εργαζομένων, ασχέτως της όποιας ηθικής εκτίμησης θα εκφράζαμε για τις επιλογές στη ζωή τους και για τη συμπεριφορά τους. Οι θυσίες και ο πόνος συμπεριλαμβάνουν σκληρή εργασία και επικίνδυνη για την υγεία τους, ιδρώτας και καταπόνηση χωρίς την ανάλογη ανταμοιβή, χαμένος χρόνος από τη ζωή των εργαζόμενων και από τη συμβίωση με την οικογένειά τους, εξευτελιστική συμπεριφορά και μεταχείριση σαν ζώα,  εργασία με εξαναγκασμό χωρίς τη δική τους θέληση και σε μερικές περιπτώσεις σε συνθήκες αιματοχυσίας και βασανισμού. Αν συμπεριλάβουμε τις θυσίες των εργαζόμενων ως σκλάβων στα παλαιότερα χρόνια, τότε η εικόνα θα είναι ακόμα πιο θλιβερή. Η κληρονομιά (υλική και πνευματική) που οι νεότεροι άνθρωποι αποδέχονται, διεκδικούν ως άτομα ή ως κοινωνική ομάδα, που τη χρησιμοποιούν και διαπιστώνουν ότι είναι πολιτιστική, τεχνολογική και ιστορική δεν είναι μόνο μια εξωτερική κληρονομιά υλικών και πνευματικών έργων. Κληρονομούμε μαζί τον πόνο, την αδικία, τον κόπο και το αίμα όσων εργάστηκαν και αγωνίστηκαν. Κληρονομούμε μαζί τον πόνο, την αδικία, τον κόπο και το αίμα όσων εργάστηκαν καταπιεσμένοι, απελπισμένοι, εξαναγκασμένοι, εξαπατημένοι και εξοντώθηκαν.

Όταν αγνοούμε ή δεν υπολογίζουμε το παρελθόν στο οποίο πραγματο­ποιήθηκαν όλες οι προετοιμασίες, οι προσπάθειες, οι επιλογές και οι δημιουργικές δράσεις με τις οποίες μπόρεσε και υλοποιήθηκε ένα έργο, τότε η εκτίμησή μας είναι ανώριμη και ασεβής. Και δυστυχώς, είναι ο κανόνας να εκτιμάμε και να αξιολογούμε με τις πληροφορίες της τελευταίας στιγμής, όπως αυτές μεταδίδονται με την όραση, χωρίς πολλές σκέψεις. Έτσι ανώριμα και βιαστικά κάνουμε εκτιμήσεις για έναν άνθρωπο τον οποίο βλέπουμε να περνάει δίπλα μας, χωρίς να σκεφτούμε το παρελθόν του και να φανταστούμε τις διαφορετικές εμπειρίες του από τις δικές μας. Έτσι και η εκτίμηση ενός οποιουδήποτε έργου μπορεί να υπολογιστεί ανώριμα και βιαστικά, χωρίς τη διαπίστωση για τις δυσκολίες με τις οποίες το έργο δημιουργήθηκε, κατασκευάστηκε ή υλοποιήθηκε. Ίσως χρειάστηκαν πολλά χρόνια προσπαθειών ή έρευνας, έξυπνος εντοπισμός προβλημάτων και σκέψεις για την επίλυσή τους, χρειάστηκαν επιλογές υλικών και η οριστικοποίηση του τελικού έργου μετά από δοκιμές και τροποποιήσεις και διορθώσεις και με την εκτίμηση διαφορετικών απόψεων. Αυτές οι δυσκολίες δεν φαίνονται και δεν διαπιστώνονται αμέσως με την πρώτη ματιά, ούτε από τις σκέψεις κάποιου που αγνοεί το ερευνητικό πεδίο ή τα μέσα και τα υλικά που είναι απαραίτητα για το έργο. Γι' αυτό παρατηρούμε το γνωστό ψυχολογικό φαινόμενο, κάποιος να αξιολογεί εύκολα ένα έργο σαν κάτι που έγινε αμέσως, σε μια στιγμή και με την άγνοια των δυσκολιών, οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές από το τελικό αποτέλεσμα. Συνήθως αυτός παρατηρεί μερικά λάθη, ελλείψεις και δυνατές τροποποιήσεις για να ακυρώσει την προσπάθεια ή για να απορρίψει το αποτέλεσμα. Νομίζει ότι αυτός θα το είχε πραγματοποιήσει καλύτερα, ή ότι οι δράσεις ήταν αποτυχημένες. Αυτός έχει το έργο ή το αποτέλεσμα εμπρός στα μάτια του και εκφράζει με βεβαιότητα εκτιμήσεις, χωρίς το παρελθόν των προσπαθειών. Αλλά για να βρεθεί το έργο μπροστά στα μάτια του, ενδέχεται να ήταν δύσκολο, χρειάστηκε χρόνος, ένας σπάνιος δημιουργικός συνδυασμός και συχνά η έμπνευση και η πρωτότυπη ή ασυμβίβαστη σκέψη ενός μόνο δημιουργού, που έλειπε από τους άλλους. Δεν μιλάμε μόνο για έργα λογοτεχνικά, θεατρικά, αρχιτεκτονικά και καλλιτεχνικά, αλλά και για έργα τεχνικά, θεωρητικά, επιχειρησιακά και γενικότερα για αποτελέσματα από συνεργασία. Και δυστυχώς, η πραγματοποίηση του έργου ίσως χρειάστηκε σκληρή εργασία και τις θυσίες πολλών ανθρώπων, όπως είπαμε. Η αντίληψη της κοινωνίας και η χρησιμοποίηση των προϊόντων, των κατασκευών και των υποδομών χωρίς την επίγνωση της ιστορίας και των γεγονότων είναι μια ακόμα μόνιμη παραπλάνηση της εμπειρίας. Και όσοι ζουν συμβιβασμένοι με αυτή την ασυνειδησία και αδιαφορία και μάλιστα με μια έπαρση από μια πλεονεκτική θέση τους, αυτοί συνεχίζουν να εκμεταλ­λεύονται τον πόνο και τις θυσίες όσων αδικήθηκαν στο παρελθόν και από ηθική άποψη είναι σαν συνεργάτες εγκληματιών.

 

(Σχεδόν ολόκληρη η δεύτερη παράγραφος με εκφραστικές τροποποιήσεις είναι από το βιβλίο Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩ­ΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟ­ΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ. Υπότιτλος: Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτο­γνωσία, σελ.152)

 

 

Από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν να γράφουν ... >>>

Μερικές από τις πρώτες σκέψεις για τη ρύθμιση της ζωής ...>>>

Εξαπατάς τον εαυτό σου (μη λες ότι δεν ήξερες!) ...>>>

Αναζητώντας έναν επαρκή σκοπό για να ζούμε...>>>

Η πραγματικότητα σε αμφισβητεί και σε διαψεύδει...>>>

Φαντασιώσεις χωρίς τέλος...>>>

Συμπεριφορές και γεγονότα από φαντασιώσεις...>>>

Έχεις εξαπατηθεί από την πρώτη στιγμή της ζωής σου!...>>>

Περιόρισε τη βεβαιότητα, αύξησε την αμφιβολία σου!...>>>

Εγωισμός & Παράνοια ...>>>

Αν ο πνευματικός προσανατολισμός δεν ήταν επιστήμη...>>>

Πνευματικές αξίες μέσα σε δύο ποιήματα ...>>>